Mario windt er geen hydrofiele doekjes om: hij ging naar de Papaklas
Mario (33), de vriend van Vala, wordt deze zomer vader van zijn eerste kind. Ondanks Vala’s veelvuldige horrorverhalen over gebroken nachten, totaalrupturen en spuitpoep, tast hij redelijk in het duister op het gebied van zwangerschap, bevallen en baby’s. Daarom ging hij naar de onlangs in het leven geroepen Papaklas, een zwangerschapscursus speciaal voor mannen.
Was het vroeger gemeengoed dat je je als man diep ingraaft in de ontkenningsfase gedurende de periode dat je vrouw in omvang toeneemt, of zelfs tot ver daarna, de moderne man kan de dans niet meer ontspringen: hij moet Betrokken zijn, meezwangeren. Je bent tenslotte de aanstichter van de negen maanden durende, almaar aanzwellende, tornado en wie zich brandt, moet op de blaren zitten. Toen mijn vriendin ter ore kwam dat er zoiets bestond als een ‘Papaklas’, had ze me dan ook al opgegeven voor ik haar goed en wel een augurk in haar mond had kunnen schuiven. Ik heb nog gepoogd te doen alsof ik volledig op de hoogte was van wat me allemaal te wachten stond (ik had tenslotte ‘Help, ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt!’ van Kluun gelezen, dus hoeveel meer informatie heb je nodig?), maar ik kwam er niet mee weg. En dus stond ik op een ijzige vrijdagavond met frisse tegenzin in Amsterdam, voor een lesje papa-zijn.
Lees ook: Wie vader wordt krijgt eelt op zijn ballen.
Met koud bier, chips, kaas, worst en pinda’s op tafel is de setting een beetje als bij een spannende voetbalwedstrijd met verlenging. Dat geeft de vader in de dop moed. Die zakt mij echter al snel danig in de schoenen, als blijkt dat bijna al mijn klasgenoten onlangs een bezoek hebben gebracht aan de Negen Maanden Beurs. Inwendig vervloek ik mijn vriendin. Als ik niet uitkijk, ben ik het lulletje van het de klas, al voor de eerste helft gespeeld is (om maar even in voetbaltermen te blijven). Ik ben namelijk niet naar de Negen Maanden Beurs geweest. Sterker nog, ik wist niet eens dat die bestond. Het is 1-0 voor de andere papa’s.
Gelukkig blijk ik over de rest van de onderwerpen toch ook wel een duit in het zakje te kunnen doen. Dat seks best nog wel kan, lepeltje lepeltje op je zij bijvoorbeeld, met die buik als een zak aardappelen voor haar op het matras gedrapeerd. Waar een libido is, is altijd een weg, tenslotte. Op de vraag van één van mijn mede-papa’s wanneer zijn vrouw haar oude figuur weer terug heeft, volgt het strenge antwoord van de voorzitters van de Papaklas, dat we niet mogen verwachten dat de dames direct na de geboorte weer strak in de velletjes zitten. Minstens negen maanden de tijd moeten we ze geven. Maar, wordt er door de heren ervaringsdeskundigen ook bij gezegd: “Het is echt niet nodig dat je vrouw een vet, volgevreten varken wordt.” Oke, goed om te weten. Af en toe je poot stijf houden als ze weer eens de vriezer in duikt voor een bak Ben&Jerry’s mag dus best.
Hoewel we duidelijk nog niet helemaal van de hoed en de rand weten, vinden de cursusleiders ons toch een stel behoorlijk betrokken papa’s. De uitzondering op de regel, is hun mening, want hun ervaring is dat de meeste vaders er toch vaak met de pet naar gooien zodra ze eenmaal raak geschoten hebben (waarover natuurlijk onvermijdelijk een levendige competitie ontstond, want: wie had er het eerst een bulls-eye? De papa rechts van mij beweerde zelfs dwars door de pil heen te hebben geschoten. Had hij zich erbij op de borst geklopt, dan had hij kunnen wedijveren met Bokito). Daar moet verandering in komen, vinden de organisatoren van de Papaklas. Het is tijd dat de man zijn rol pakt: die van ceremoniemeester die de boel negen maanden lang in goede banen dient te leiden. Jij bent er om te regelen, te zorgen en te steunen. Ga mee naar de controles, verf het kamertje (nee, niet pas in de 39ste week) en besmeer de striae teder met kokosolie (en noem het liefdesstreepjes). Kortom: wees betrokken. Ja, je vrouw zei het al, maar het is toch anders om het van een man te horen. Tenslotte is iets pas een voldongen feit als andere mannen beamen wat de vrouw al heeft gezegd. Vooral als je er bier bij krijgt.
Als uitsmijter van de avond drapeerde één van de cursusleiders een lapje op tafel en vroeg verwachtingsvol of wij wel wisten wat dat was. “EEN HYDROFIELDOEK!” scandeerden wij in koor en onze meesters stonden perplex. Na 3 uur Papaklas bleken we kundig genoeg om terug gestuurd te worden naar onze zwangere vrouwen, met goodiebag en al. Vala kan nu eindelijk rustig slapen, in de wetenschap dat ik haar zwangere buik niet langer ongeschoold ondersteun tijdens het vrijen. Dus mede-vaders: gaat heen en volg de Papaklas. Het bier is er koud en je mag er praten over seks. Wat wil je nog meer op een vrijdagavond?
Lees ook: Tips om je mannelijkheid te bewaren met een baby op je buik.
