Marcel wil geen tweede: “Ik ben amper gewend aan die ene.”
Marcel is journalist, getrouwd met Carlijn en heeft een baard alsmede een dochter die Sammie heet. Op me-to-we vertelt hij hoe het zover heeft kunnen komen. En over hoe het nu verder moet.
De vraag kwam vrij terloops. Achteloos bijna. Alsof ze zei: “Nog een biertje?” Maar dat vroeg ze niet, de vriendin bij wie we op bezoek waren. Sammie lag op de grond te spelen met een Volkskrant Magazine. Ze scheurde het blad met venijnige kreetjes aan flarden. Niks persoonlijks, hoor, ze is dol op die krant, maar ze is gewoon nog doller op shit verscheuren. Om haar heen waren de drie kinderen van de vriendin wat minder rustig bezig en bovendien stond de televisie heel hard te Sponge Bobben, dus ik verstond haar de eerste keer niet heel goed.
Lees ook: Marcel heeft binnenkort een bloedlip. Met dank aan zijn zoete dochter.
Ze herhaalde haar vraag: of we al bezig waren met een tweede. Ik blafte bijna mijn laatste slok bier in haar gezicht. Een tweede. En nee, ze had het niet over een biertje. Een tweede. Ik ben verdomme net een heel klein beetje gewend aan het feit dat ik er überhaupt ‘eentje’ heb, ik moet er niet aan dénken, een tweede.
Dat zei ik. De vriendin zei: “Kijk dan hoe leuk, als je een broertje of zusje hebt! Of allebei!” Ik keek naar haar kinderen die de meest vreselijke geluiden maakten en rode gezichten hadden en de woonkamer hadden veranderd in Kinderspeelparadijs De Klamme Boshut. Ik moet daarbij een akelig gezicht hebben getrokken, want de vriendin zei: “Kijk nou, dit is toch zielig, als ze zo alleen op de grond ligt?”
Ik keek naar Sammie. Ze scheurde een interview met Jort Kelder kapot en ze leek zich prima te vermaken. Kwijl liep over haar wang, ze kirde zoals alleen baby’s dat doen. Ik vroeg of ik een tweede biertje kon krijgen. De vriendin ging het zuchtend halen. Ze leek het heel jammer te vinden, dat Carlijn en ik geen tweede wilden. Ergens snapte ik dat wel. Gedeelde smart, halve smart, dat werk.
Maar we vinden het goed zo. We houden van Sammie als van het leven zelf, en dan nog iets meer. We hoeven geen tweede, want die eerste is al geweldig genoeg. Rare vraag ook eigenlijk. Je vraagt iemand die net een Porsche 911 van negen maanden oud heeft toch ook niet wanneer hij de Cayenne gaat halen? En dan daarna de Boxter? Dat zei ik tegen de vriendin. Ik kreeg geen derde biertje, die middag.
Lees ook: Marcel geeft 4 tips voor het braden van kindvriendelijke gehaktballen.
