Marcel is echt een betrokken vader, maar sómmige dingen vertikt ‘ie gewoon
Marcel is 45. Hij is journalist, getrouwd met Carlijn en heeft een baard, alsmede een anderhalf jaar oude dochter die Sammie heet. Op Me-to-We.nl vertelt hij hoe het zover heeft kunnen komen. En over hoe het nu verder moet.
Al ruim voor de geboorte van Sammie heb ik Carlijn duidelijk gemaakt dat ik me met twee zaken van de opvoeding niet zou gaan bemoeien. Die dingen kun je immers beter van tevoren gezegd hebben, anders krijg je er maar ruzie over.
Lees ook: Een dagje sauna voor de jonge ouders; je kunt Marcel niet dieper beledigen.
Wat bleek: Carlijn kon zich prima vinden in mijn eisenpakket. Nu viel het ook reuze mee, hoor, met die eisen van mij. Het is niet zo dat ik weigerde luiers te verschonen of de aanstaande baby in de schuur zou laten slapen vanwege mijn noodzakelijke nachtrust. Het stelde veel minder voor dan dat, maar desalniettemin waren (en zijn) de eisen zeer belangrijk voor mij.
Punt 1 betrof Kinderfeestjes. Die wil ik niet bezoeken. Ook niet nu ik zelf een kind zou krijgen. Hoe jarig de baby of het kind onder de achttien ook is: ik ga niet naar zijn of haar feestje. Ik heb sowieso een hekel aan feestjes, en die van kinderen vormen daarop geen uitzondering. Sterker; ze zijn nog veel erger dan de al redelijk rampzalige feestjes van volwassenen. Want er zijn kinderen en die maken lawaai en die willen aandacht en daar heb ik helemaal geen zin in. Bovendien zijn er veelkleurige snoepjes in plaats van chardonnay en dat is nooit een goed teken.
Punt 2 betrof zwembaden. Ook daar zul je mij niet aantreffen. Het is er heet, het ruikt er naar chloor en friet, er liggen vieze dingen op de grond en alle kinderen pissen in het water, evenals veel andere mensen, soms moet je een badmuts op en die meneer met al dat haar op zijn rug zwemt er ook. En daar heb ik allemaal geen zin in. Ik vond het als kind al verschrikkelijk. Carlijn niet. Die keek uit naar zowel die feestjes als dat zwembad – afgezien van de meneer met het rughaar dan. Dus ze vond het prima.
Inmiddels is Sammie bijna anderhalf. Ze heeft – volgens Carlijn – op diverse kinderfeestjes de show gestolen. Ze lijkt daarin dus gelukkig op haar moeder. Qua zwemmen, zo bleek vorige week, toen ze voor het eerst echt met Carlijn een middagje naar het zwembad ging, lijkt ze meer op haar vader. Toen ik haar bij thuiskomst vroeg wat ze van het zwemmen vond, keek ze me met hangende mondhoekjes aan en sprak twee woorden: “vies” en “bang”. Een kind naar mijn hart.
Lees ook: Ieder stel heeft ruzie – en daar is Marcel heel gelukkig mee.
