Marcel twijfelt over het kinderdagverblijf
Marcel is 45. Hij is journalist, getrouwd met Carlijn en heeft een baard, alsmede een anderhalf jaar oude dochter die Sammie heet. Op Me-to-We.nl vertelt hij hoe het zover heeft kunnen komen. En over hoe het nu verder moet.
Ik weet nog steeds niet wat ik van kinderdagverblijven vindt. En dan specifiek het kinderdagverblijf waar Sammie sinds een half jaartje een keer per week heen gaat. Niets gemeens of naars hoor, maar gewoon: twijfel.
Lees ook: Waarom ik mijn zoon van de crèche haalde en hoe gelukkig hij daarvan werd
Die is er bij Sammie zelf trouwens niet. Als ik haar ’s ochtends wegbreng en vertel dat ze naar ‘de kindjes’ mag om de hele dag te spelen, wordt ze immens vrolijk. Ja, roept ze dan, ja, kindjes! Ook nadat ik haar jasje heb opgehangen, even iets gezelligs heb gezegd tegen de altijd net zo gezellige kinderdagverblijfleidsters en aanstalten maak om weg te gaan: geen probleem. Papa gaat hoor, zeg ik nog even plichtmatig, maar dat interesseert haar op dat moment al niks meer. Papa komt wel weer terug, Sammie is nu even druk met leeftijdsgenootjes en speelgoed dat ze thuis niet heeft en jahaa, superdoei.
Ook bij het ophalen: geen centje pijn. Ze is blij om ons weer te zien en ze is vrolijk en ze is uitgelaten. Ja, zeggen de leidsters, ze heeft goed geslapen, lekker gegeten en gedronken en uitstekend gekakt.
Maar daarna gaat het fout. Elke week weer. Zodra ze thuis is, begint ze te mopperen en te zeuren. Ze hoeft haar eten niet, ze is jengelig en waar ze normaliter de hele nacht doorslaapt, wordt ze in de nacht na het kinderdagverblijf altijd wakker om eens een stevig potje te huilen. Nooit heel lang, maar toch. Ook de dag erna is ze in de ochtend vrijwel altijd bozig. Daarnaast is ze sinds het kinderdagverblijf veel vaker ziek geweest dan ze daarvoor was, maar dat schijnt een logisch gevolg te zijn van het bij elkaar zetten van een roedel peuters, dus daar zeur ik niet over.
Ik vind het alleen stom. Stom dat het veel geld kost en dat we die dag vrij evenzogoed moeten bekopen met een slapeloze nacht en een chagrijnige en hangerige peuter. En stom dat Sammie het ondanks dit gedoe erg leuk lijkt te vinden.
Het allerstomst is dat andere mensen met kinderen ons als enige advies geven Sammie vaker weg te brengen. Goed idee van ze, ware het niet dat dat nog meer geld kost en dat we dientengevolge de rest van de week soep uit blik en oud brood moeten eten. En ik haat soep.
Lees ook: 14 dingen die je denkt als je je baby voor het eerst naar de crèche brengt
