Mama staat nooit op de foto (en waarom dat moet veranderen)
Net als iedere moeder heb jij vast ook een heleboel foto’s van je kinderen. En van je man met je kinderen. Maar hoeveel foto’s van jezelf met je kinderen heb je eigenlijk? Weinig waarschijnlijk. Want mama staat nooit op de foto.
Om de zoveel tijd scroll ik in een verloren uurtje door mijn telefoon. Dan kijk naar al die foto’s die ik gemaakt heb van mijn kinderen en van mijn kinderen met mijn man. Naar hun lachende gezichten, naar alle mooie momenten die we samen hebben beleefd, naar hoe snel ze groot geworden zijn. In de foto-albums die ik ingeplakt heb en op mijn social media feeds straalt mijn gezin me tegemoet. Althans, mijn gezin zonder mij. Ik sta bijna nergens op. Ja, misschien af en toe op een korrelige selfie die ik snel heb genomen toen mijn kinderen vijf seconden stil zaten. Of heel onflatteus op een foto die mijn man na veel bidden en smeken uit de losse pols heeft genomen. Echt mooie foto’s van mij en mijn kinderen zijn er bijna niet. In een tijd waarin iedere stap die kinderen zetten wordt vastgelegd lijkt het wel alsof ze helemaal geen moeder hebben. Dus als ik er later niet meer ben en ze bladeren nostalgisch door hun jeugd ben ik slechts een schim in hun herinnering. Een schim die steeds verder zal vervagen, terwijl mijn man hen altijd helder voor de geest zal blijven staan.
LEES OOK: Die navelstreng is doorgeknipt – maar waarom voelt het dan niet zo?
Kostbare momenten vastleggen
Het voordeel van deze moderne tijd is dat we de kostbare momenten die we samen beleven kunnen vastleggen en dus bewaren. Dat onze kinderen altijd tastbare herinneringen zullen hebben aan hun jeugd als wij er niet meer zijn. Maar als moeders vergeten we heel vaak om onze kinderen die herinnering aan onszelf te geven, omdat wij altijd degenen zijn die die herinneringen voor ze vastleggen. Dat is zonde, want het is zoveel waard om later af en toe terug te kunnen kijken naar je moeder en weer even te zien hoe ze was toen jij nog klein was. Om te zien hoe blij ze met je was toen je geboren werd. Hoe ze met je speelde en met je knuffelde, hoe ze naar je keek en je hand vasthield. Nu mijn eigen ouders ouder worden realiseer ik me hoe moeilijk het zal zijn om straks, als zij er niet meer zijn, niet terug te kunnen kijken naar al die momenten. Maar toen wij klein waren, was het niet zo eenvoudig om foto’s te maken, dus zullen wij het moeten doen met een paar spaarzame kiekjes uit onze kindertijd. Echter, de jeugd van onze eigen kinderen is volledig vastgelegd en dat is heel veel waard. Het zou alleen nog waardevoller zijn als dat zo belangrijke deel van die jeugd ook vereeuwigd is: wij, hun moeders. En daarom laat ik voortaan elk jaar een fotoshoot maken met mijn kinderen.
Een beeld zegt meer dan duizend woorden
Als ik straks oud, rimpelig en dement ben wil ik dat mijn kinderen kunnen terugkijken naar hoe ik was toen ik nog jong was. Ik wil dat ze kunnen zien hoe ik er toen uitzag en hoe zij op me lijken nu ze zelf zo oud zijn. Hoe het was toen ik voor hen zorgde, ipv andersom. Wat voor persoon ik was en wat we samen deden. Als ik dood ben wil ik dat ze me af en toe nog aan kunnen kijken en in mijn ogen kunnen zien hoeveel ik van ze hield. Dat ze troost kunnen putten uit mijn blik en weten dat ik, ook al ben ik er niet meer om hun hand vast te houden, toch nog steeds bij ze ben. Een beeld zegt meer dan duizend woorden en hoeveel woorden ik ook gebruik, het zijn er nooit genoeg om uit te drukken hoe belangrijk het voor me is om hun moeder te zijn. Maar als ze later naar die foto’s kijken zullen ze dat wel weten, omdat het in mijn ogen staat te lezen. En hoe fijn is het om dat tijdens alle moeilijke momenten en uitdagingen die je in het volwassen leven te trotseren hebt altijd bij je te dragen?
Van onschatbare waarde
Dus moeders, laat je vereeuwigen. Als dat niet door een professionele fotograaf kan, dwing je man dan toch maar om geregeld een foto te maken van jou en je kinderen. Je bent één van de belangrijkste, misschien zelfs wel dé belangrijkste, factoren in hun jeugd. Het vastleggen jouw persoonlijkheid, van wie je was, van wie jij dankzij hen door de jaren heen geworden bent en van de band tussen jullie zal later van onschatbare waarde voor hen zijn. Omdat hun leven met jou te speciaal is om de geschiedenis in te gaan als een reeks korrelige selfies.
LEES OOK: Hoe ik naar het strand ging met drie kinderen en het bijna niet overleefde.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
