Mama is zoveel leuker met een wijntje op
Oh, de heerlijkheid. Het lekkere weer breekt weer aan. En daarmee ook het betere parkhangen, BBQ’en, in de tuin vegeteren met de buurtjes, met de blote voeten in het zand op het strand. Wat nootjes erbij, en natuurlijk een glaasje rosé (heel hip) of knalkoude witte wijn. Reláxed dat mama daarvan wordt. Franke in ieder geval wel…
Lees ook: Wat er gebeurt als moeders dronken worden
Ze schreef dit erover, toen haar kinderen nog klein waren:
Een tijdje geleden, het was de eerste zonnige lentedag. Nog niet echt warm, maar in de tuin van mijn lieve vriendin M was het goed toeven. M had ik al een tijdje niet gezien. M was moe, want ze had een baby van zeven maanden oud, M werkte zich de blubberblaren met een slaapgebrek van heb ik jou daar, M had net drie rondjes Rota-virus achter de rug, M durfde het huis niet uit, uit angst de hele buurt te besmetten. Hoog tijd voor mij om M op te vrolijken, dus. En aangezien ik er zelf altijd harstikke vrolijk van word, wist ik hoe ik die missie kon voltooien: met een wijntje, een foute grap en een smeuïge roddel.
Dus daar zaten we. In de tuin. Zoon Olle (2) kon los op de autocollectie van P (bijna 5), we parkeerden baby V in de Joolz. We aten een broodje, ik hielp waar ik kon mee om M te verlichten in haar taak als gastvrouw. Ze zette een bakje chips neer en schonk een flink bel wijn in. Met ijs. We begonnen met het bespreken van al die vreselijke problemen van ons. Het slaapgebrek. Het harde werken. De crèchevirussen. Basisschoolgedoe. Bemoeizuchtige buren. Playdates from hell. Dat ene rare kindje uit de klas. Luizen. We namen nog een slok en staarden meewarig voor ons uit. M en ik kenden elkaar uit onze studententijd. Hoe zorgeloos waren we toen, hoe avontuurlijk, hoe alles! En zag ons nu eens in de weer, met die kleine kotertjes. Wat een wereld van verschil. We haalden herinneringen op aan de tijd dat we nog fit, strak en grappig waren. Het werd gezelliger en gezelliger en ik besefte hoe enorm ik M had gemist.
De wijn haalde het rauwe randje van de harde werkelijkheid. Met elke slok die we namen, werden onze zorgen minder. We werden losser en losser. We namen onszelf niet zo serieus meer. De verhalen veranderden van zielig in grappig. De kinderen vonden het allemaal wel best. Want opeens was er alle ruimte voor hen. Zaten wij er niet zo bovenop met onze goede manieren en andere regeltjes. En het leek wel dat hoe losser wij werden, hoe losser de kinderen werden. En daardoor op de een of andere manier ook een stuk vrolijker en relaxter. Ik zag die gastjes in de weer met auto’s, tennisballen, schommels en weet ik het wat niet meer. Het leeftijdsverschil tussen de jongens deed er niet toe en samen scharrelden ze door het huis, op zoek naar het avontuur. Wij vonden het allemaal best, sloop de boel maar, ga je gang, en ik had het vermoeden dat ze de tijd van hun leven hadden.
Want hoe strikt ik kan zijn, vol regels, discipline, rechtlijnigheid, zo los word ik van een glaasje op. En dus mocht Olle zelfstandig de trap op en af zonder dat ik er zenuwachtig bij stond te kijken. Mocht-ie méér dan een half koekje en liep-ie dolgelukkig rond met een buikie uit elkaar klappend van de stokbrood met Nutella, koekjes en chips. Liet ik hem volledig met rust, zodat-ie op zijn gemak op avontuur kon, zonder zijn moedertje hijgend in zijn nek. En het gekke: er gebeurde dus ook niets raars. Geen strepen viltstift op de muur, geen enge ongelukjes, geen totale inferno van kinderspeelgoed door het hele huis. Nee, de wereld draaide door, geen vuiltje aan de lucht.
Bovendien was ik zélf een stuk losser, en in mijn eigen lodderige ogen een stuk grappiger. Dat vond Olle ook, want de grapjes die ik met hem maakte op de terugweg, en de gezellige kletspraatjes van zijn moeder, hij vond het allemaal enig. Ik zag hem verliefd naar me kijken. Wat vond hij deze mama, die best hield van schommelen/balletje trappen/scheetgrapjes de bom. En ik moet zeggen: voor mij was het ook weleens fijn om de touwtjes te laten vieren. Om wat minder met de kids bezig te zijn, om mezelf wat minder serieus te nemen. En vooral: om gewoon ouderwets veel lol met de liefste vriendin van de wereld te hebben. Geen wonder dat mama daar enorm van opknapt. Ja, ik zag alleen maar voordelen van deze middag, en daarom maakte ik er meteen maar een agendapuntje van: vaker dronken worden. Met M, maar ook met manlief en al die andere leuke vriendinnen die ik heb.
Echt, wat een winst, waarom ik dit niet vaker deed, was me schier een raadsel.
Totdat ik de volgende dag wakker werd. Ai! Dat hoofd! Dat lichaam! Van 1,5 glas volledig in de kreukels. Serieus!?!?! Nou ja, misschien waren het er wel 3 geweest. Of 4. Doet er nu effe niet toe, oké.
Het punt dat ik wilde maken; leuk was het wel. Dus tipsy worden, dat staat nog altijd op de agenda voor komende zomer. Neem maar van mij aan; het is die koppijn meer dan waard. Vraag maar aan je kind.
Tof als kraamcadeau of gewoon voor jezelf: bestel hier de boeken van Franke.
