Waarom “slapen” en “ouderschap” niet samen in één zin passen

Slapen en ouderschap: twee woorden die zelden samen in één zin voorkomen. Want zodra je kinderen hebt, wordt slaap een mythe, een vage herinnering, iets wat vroeger wel bestond. Hier de hilarische waarheid over hoe kinderen je nachtrust voorgoed saboteren.

Het idee van een volle nacht doorslapen verdwijnt op het moment dat je kinderen krijgt. Ooit waren je avonden een aaneenschakeling van dromen. Nu? Nu zijn ze gevuld met slapeloze uren, troostsessies en mysterieuze geluiden die je uit de diepe slaap rukken. Ouderschap betekent vooral: afscheid nemen van slaap.

Nachtelijke safari’s door het huis

Je ligt net heerlijk, eindelijk, en dan hoor je het: kleine voetstapjes op de gang. Dus daar ga je, in pyjama, op safari door het huis, terwijl je probeert uit te vogelen wie, wat, en waarom er nu wéér iemand wakker is. Of het nu een nachtmerrie, een dorst of een sok die “verkeerd voelt” is – als ouder slaap je nooit meer zonder onderbreking.

De kunst van het slapen met een kind (of twee) in je bed

Ah, het co-slapen. Klinkt heel schattig, totdat je een voet in je gezicht krijgt en merkt dat jij als ouder met halve bil op de rand van het bed ligt, terwijl je kind diagonaal is uitgespreid. Dat noemen we comfort, ouderschapsstijl. Doorslapen? Vergeet het maar.

Slaap-inhalen? Ha! Leuk geprobeerd.

Men zegt dat je slaap kunt inhalen, maar als ouder is dat een grap. Want zodra je denkt: “vannacht pak ik mijn rust”, besluit er eentje de halve nacht te spoken of al om 5 uur klaarwakker naast je bed te staan. Je moet je slaap er maar omheen ‘snacken’ – als er een minuutje overblijft, tussen alle dagelijkse chaos door.

En dan toch, die zeldzame nachten…

Soms, héél soms, heb je geluk. De kinderen slapen de hele nacht, en jij wordt bijna verward wakker. Want wat is dit? Een volle nacht slaap? Of ben je stiekem weer gewoon te moe om het verschil te merken?

Lees ook – 28 Redenen waarom je peuter niet kan slapen