Waarom het vouwen van de was de langste taak ter wereld is

De was doen lijkt misschien een eenvoudige huishoudelijke taak, maar voor moeders is het een eindeloze klus die nooit af lijkt te komen. Want het wassen van kleren is één ding, maar het vouwen van die stapels kleding voelt als een marathon zonder finish. Hier is waarom het vouwen van de was officieel de langste taak ter wereld is.

1. Er is altijd meer

Net als je denkt dat je alle was hebt gevouwen, verschijnt er ineens een nieuwe stapel. Hoe is dat mogelijk? Waar komt het vandaan? Het lijkt wel of er een onzichtbare bron van wasgoed bestaat die ervoor zorgt dat je werk nooit klaar is. Heb je ooit die ene sok opgevouwen, vind je nog vier natte sokken die op magische wijze uit de wasmachine zijn ontsnapt.

2. Je wordt constant afgeleid

Het vouwen van de was lijkt simpel genoeg, maar er is altijd wel iets dat je afleidt. Je begint met een stapel T-shirts en plotseling roept iemand: “Mama, waar zijn mijn schoenen?” Je laat de was liggen om te helpen, en voor je het weet is er een hele middag voorbij en ligt die stapel nog steeds op tafel. Het is bijna alsof de was je voor de gek houdt – je denkt dat je klaar bent, maar je bent nog niet eens begonnen.

3. De eindeloze strijd tegen sokken

Als je denkt dat de was vouwen alleen gaat om stapels kleding, vergeet je de grootste vijand van elke moeder: de verloren sok. Er is altijd één sok die mysterieus verdwijnt, waardoor je met een zielige, eenzame sok achterblijft. Je bewaart het, in de hoop dat zijn partner ooit terugkeert, maar diep vanbinnen weet je dat het een strijd is die je nooit zult winnen.

4. Het komt nooit goed terecht

Niets is frustrerender dan het vouwen van een stapel kleding, die je vervolgens netjes in de kast legt, alleen om de volgende ochtend te ontdekken dat je kinderen alles er weer uit hebben getrokken. Of nog beter: je vouwt alles netjes op, en je kind draagt ineens de gekreukelde broek van gisteren. Waarom heb je eigenlijk nog moeite gedaan?

5. Je vergeet het gewoon

Misschien wel het grootste probleem bij het vouwen van de was is dat je het simpelweg vergeet. Je haalt de was uit de droger, legt het op bed met de beste bedoelingen, en voor je het weet is het bedtijd. Je hebt geen andere keuze dan de was in een hoek te gooien en te beloven dat je het morgen gaat doen. (Spoiler: morgen gebeurt er hetzelfde.)

Waarom het toch altijd weer gebeurt

Ondanks de eindeloze aard van het vouwen van de was, blijven moeders het elke dag opnieuw doen. Waarom? Omdat we weten dat het moet gebeuren, ook al lijkt het een taak zonder einde. En hoewel de stapels kleding steeds weer opduiken, is het gevoel van voldoening als de kast er weer netjes uitziet toch wel iets waard. Voor even.