
Mijn man doet geen klusjes in huis en ik ben er klaar mee

Ik ben Trudy. Ik heb een huis, een baan, een gezin en… een man die denkt dat klusjes vanzelf verdwijnen. Hoe vaak ik ook hint, vraag of dreig met een leven zonder schone sokken, het helpt niks. Moet ik me erbij neerleggen of wordt het tijd voor drastische maatregelen?
Het grote ontwijken
Het begint altijd hetzelfde. Ik vraag mijn man, laten we hem Peter noemen, of hij alsjeblieft even de lamp in de gang wil vervangen. Hij knikt, mompelt iets vaags en—verdwijnt.
Een uur later ligt hij op de bank. De lamp? Nog steeds stuk. De volgende dag? Nog steeds stuk.
“Oh ja, ik fix het straks wel,” zegt hij als ik hem er weer aan herinner.
Straks. Het magische moment dat nooit komt.
Hij heeft altijd een excuus
Als ik vraag waarom hij nooit iets doet, krijg ik een heel repertoire aan smoesjes.
- “Ik moet even ontspannen na mijn werk.” (Alsof ik de hele dag cocktails lig te drinken.)
- “Ik wist niet dat het zo belangrijk was.” (Waarom vraag ik het dan al vier weken?)
- “Ik doe het toch altijd fout?” (Leugen. Hij doet het gewoon nooit.)
Het toppunt? De keer dat ik hem vroeg de plinten te schilderen en hij antwoordde: “Zijn ze zo niet gewoon prima?”
Nee, Peter. Ze zijn niet prima.
Het experiment: niks meer doen
Op een dag had ik er genoeg van. Ik besloot te stoppen met alles. Geen was opruimen, geen vuilnis buiten zetten, geen vaatwasser inruimen. Niks.
Drie dagen later liep Peter rond in een huis dat eruitzag als een studentenflat. En weet je wat hij zei?
“Goh, het is hier echt een rommel, hè?”
Dat was het moment dat ik besefte: hij ziet het gewoon niet. Ik had hem jarenlang behandeld als een kind dat ‘geholpen’ moest worden, terwijl hij gewoon een volwassen vent is die prima zelf een wc-borstel kan vasthouden.
De nieuwe regels
Dus ik heb het roer omgegooid. Geen hints, geen zeuren. Ik geef hem taken en een deadline. Zo niet gedaan? Dan leef ik er gewoon langsheen. Laat hem maar ontdekken hoe het is om zonder schone kleren te zitten.
En weet je? Ineens werkt het. Ineens kan hij wél de vuilniszak vervangen. Ineens blijkt hij in staat om een lamp te vervangen zonder dat ik erbij sta met een checklist.
Had ik dit jaren geleden geweten, dan had ik me zoveel frustratie bespaard. Maar hé, beter laat dan nooit.