Liefdesbrief aan mannen die evenveel voor de kinderen zorgen als hun vrouwen

We doen alsof het inmiddels de normaalste zaak van de wereld is: vaders die luiers verschonen, stofzuigen, koken, luizen pluizen. Toch merkt Femke om zich heen dat het zelden lukt. Dat de man nog steeds de neiging heeft om een groot deel van de verzorging van de kinderen over te laten aan de vrouw. Maar ze zijn er wél: die mannen die het niet meer dan normaal vinden dat ze precies evenveel doen als hun partner. En die mannen mogen weleens een veer in hun kont, want ze geven het goede voorbeeld. 

LEES OOK: Andere kinderen hebben wél leuke vaders, die wél van moestuintjes houden

Lieve man die de zorgtaak voor de kinderen voor de helft op zich neemt,

Als er tegen je gezegd wordt: “Nou petje af, hoor, jij bent echt wel heel betrokken bij de opvoeding” haal je je schouders op en zeg je: “Ik vind dat niet meer dan normaal.” En zo zou het inderdaad moeten zijn, lieve man. Je hebt helemaal gelijk. Dat er nog steeds mannen zijn die na het werk op de bank neerzijgen en een biertje naast zich neer laten zetten…dat is ongelofelijk. Ja, ook als de vrouw in het gezin geen baan buitenshuis heeft, want weet je hoe zwaar het is om dag in dag uit met jonge kinderen in de weer te zijn? Wij, de schrijvers van me-to-we, grappen op maandagochtend altijd tegen elkaar: “Het weekend kan beginnen!”, omdat we vaak zo afgepeigerd zijn van het échte weekend.

Maar goed. Die intens ouderwetse doe-mij-maar-een-biertje-en-roep-me-als-de-piepers-klaar-zijn-man die is niet meer in de meerderheid. Dat geloof ik niet. Inmiddels is het gros van de (jonge) vaders wel zodanig geëmancipeerd dat ze in staat zijn tot fruithapjes maken, spuitluiers verschonen en de zorg overnemen mocht de (jonge) moeder onverhoopt griep krijgen. Maar daar zit ‘m voor veel mannen dan ook wel de crux. Ze kúnnen de zorg wel overnemen, maar ze doen het vaak niet. Boodschappen doen, nachtvoedingen, nieuwe kleren voor de kleintjes kopen, was doen en strijken/opvouwen, ‘voorleesmoeder’ op school zijn…het zijn allemaal dingen waar vrouwen snel op in haken en waarvoor veel mannen dan maar hun ogen sluiten. Ze laten het zich aanleunen dat hun vrouwen eigenlijk veel meer bezig zijn met de praktische dingen die geregeld moeten worden rondom kinderen en huishouden en zeggen: “Dat kan zij nou eenmaal veel beter.”

Jij niet, he, fijne man? Jij neemt je verantwoordelijkheden al vanaf dag één na de geboorte van je eerste kind. Jij zorgde dat je vrouw af en toe een nachtje kon doorslapen en nam de nachtvoeding op je. Jij hebt door dat het essentieel is dat er altijd brood en melk in huis is en daar zorg je ook voor. Als je peuter een nachtelijke huilbui heeft dan doe je niet alsof je slaapt, maar dan spring je uit je bed om het kind te troosten, je hebt het consultatiebureau net zo vaak gezien als je vrouw, jullie hebben allebei evenveel last van slaapgebrek, je beseft dat je in actie moet komen als de wasmand vol is, je trekt zomaar spontaan een stofzuiger door het huis als dat nodig is, je timmert schommels, maar je kunt ook de hele nacht met een huilbaby rondlopen en het aller belangrijkste: je kent jouw werk niet meer waarde toe dan het werk van je partner. Zo van: “Jij moet Pimmetje vanmiddag maar halen, want ik heb een bespreking, dus ik kan echt niet weg” (‘Oh, IK wél?’)

Het zou normaal moeten zijn dat je je zo opstelt, lieve man, maar helaas laat de maatschappij zien dat dat niet zo is. Er zijn nog teveel vrouwen die gewend zijn dat ze sowieso meer werk moeten verstouwen en dat ook accepteren. Omdat het nu eenmaal zo ‘gegroeid is’. Natuurlijk heeft dit er vaak ook mee te maken dat de vrouw over het algemeen nog steeds minder werkt dan de man, maar dat vind ik eigenlijk geen reden om, wanneer beide partijen lijfelijk thuis zijn, het grootste deel van de zorg neer te laten komen op de vrouw.

Omdat jij zo niet in elkaar steekt, geëmancipeerde man, krijg jij een kus en een hoed met een pluim. Er wordt nog steeds neergekeken op mannen die vier dagen werken en één ‘pappadag’ hebben, maar dat maakt jou niet uit. Jij zegt gerust: “Nee, dan kan ik niet, want mijn vrouw is de hort op en ik heb de kinderen.” Jij draait je hand niet om voor een stamppotje maken, terwijl de kinderen tussen je voeten met hun toettoet-auto’s spelen en ondertussen bel je met een andere vader om een playdate te maken.

Heerlijk dat je bestaat. Fijn dat je het normaal vindt. Zolang jij bestaat en de groep mannen met dezelfde insteek als de jouwe zich uitbreidt, is er hoop voor de wereld.

Liefs,

Femke

Lees ook: Vaders, ga er eens wat vaker uit ’s nachts (en red je relatie).