Vechtscheiding: als liefde omslaat in oorlog

Een scheiding is nooit leuk. Maar een vechtscheiding? Dat is een complete nachtmerrie. Wat ooit begon als liefde, verandert in een eindeloze strijd om geld, huis, spullen – en, het ergste van alles, de kinderen.

Sanne (35) dacht dat zij en haar ex “normaal” uit elkaar zouden gaan. Volwassen, netjes, zonder drama. Dat liep anders.

Van partners naar vijanden

Sanne en haar ex waren twaalf jaar samen en hadden twee kinderen. De liefde was op, maar ze wilden er “in goed overleg” een einde aan maken. Spoiler: dat lukte niet.

“In het begin leek het nog redelijk te gaan. We zouden co-ouderschap doen, afspraken maken over het huis en alles netjes regelen. Maar al snel begonnen de verwijten.”

Haar ex vond dat zij de scheiding had veroorzaakt en liet dat in álles merken. Kleine pesterijen, steken onder water, passief-agressieve opmerkingen bij het ophalen van de kinderen. En toen kwamen de advocaten.

“Eerst was het alleen om afspraken zwart op wit te zetten. Maar al snel werd elke e-mail een oorlogsverklaring. Hij vond dat hij méér recht had op de kinderen, vond dat ik hem ‘beroofde’ door kinderalimentatie te vragen en probeerde overal onderuit te komen.”

De kinderen als speelbal

Het pijnlijkste aan een vechtscheiding? Dat de kinderen er middenin zitten.

“Ik heb mezelf vaak afgevraagd: had ik dan moeten blijven, alleen voor de kinderen? Maar ik wilde ze juist laten zien dat een relatie niet zo hoort te zijn. Wat ik niet had verwacht, is hoe hij ze zou gebruiken als pionnen.”

Sanne’s ex weigerde afspraken na te komen. Hij kwam ineens niet opdagen voor een weekend, om vervolgens boos te worden als de kinderen teleurgesteld waren. Of hij probeerde hen tegen Sanne op te zetten.

“‘Mama liegt tegen jullie,’ zei hij dan. Of hij vertelde ze dingen die niet voor hun oren bestemd waren, zoals hoeveel geld ik zogenaamd van hem ‘afpakte’. Mijn kinderen kwamen huilend thuis, in de war, boos op mij om dingen die ze helemaal niet zouden moeten begrijpen.”

Het werd erger. Afspraken werden bewust geschonden, rechtszaken volgden, en elke keer als er een compromis leek te zijn, werd het toch weer een strijd.

“Ik voelde me machteloos. Want hoe bescherm je je kinderen tegen iemand die niet inziet hoeveel schade hij aanricht?”

Einde aan de oorlog?

Een vechtscheiding stopt niet ineens. Er is geen winnaar, alleen verliezers.

Na jaren van rechtszaken en getouwtrek, is er eindelijk rust. Maar de schade blijft. Sanne’s kinderen moeten nog steeds dealen met spanningen tussen hun ouders. En zijzelf?

“Ik heb geleerd om los te laten. Om niet overal tegenin te gaan, ook als dat betekent dat ik soms verlies. Want uiteindelijk is het enige wat telt: mijn kinderen zo goed mogelijk hier doorheen helpen.”

Hoe voorkom je een vechtscheiding?

Soms kun je het niet tegenhouden. Maar áls er nog ruimte is om het netjes te regelen, probeer dan:

• Emoties en ego opzij te zetten. Dit gaat niet meer om jou, maar om de kinderen.
• Professionele hulp in te schakelen. Een mediator kan helpen om de scherpe randjes eruit te halen.
• Niet te reageren op provocaties. Hoe moeilijk ook: laat je niet meeslepen in de strijd.
• Altijd in het belang van de kinderen te handelen. Je ex haten is één ding, maar je kinderen hebben nog steeds twee ouders nodig.

Soms lukt het niet. En soms zit je vast in een situatie die je nooit had gewild. Maar uiteindelijk draait het niet om winnen of verliezen. Het draait om het beschermen van wat echt belangrijk is.