“Terug naar mijn ex: de slechtste beslissing van mijn leven (maar ik deed het toch)”

“Terug naar mijn ex: de slechtste beslissing van mijn leven (maar ik deed het toch)”

Als er één fout is die ik nooit meer wil maken, dan is het wel teruggaan naar mijn ex. Maar hé, soms moet je dingen zelf ondervinden voordat je doorhebt hoe dom je eigenlijk bezig bent.

Ik ben Linda, en dit is het verhaal van hoe ik mezelf voor de tweede keer in een rampzalige relatie stortte – en hoe ik daar uiteindelijk weer uit ben gekomen.

De breuk die ‘voor altijd’ was (dacht ik)

Mijn ex en ik hadden een stormachtige relatie. We waren stapelgek op elkaar, maar ook één groot wandelend drama. Ruzies, stiltes, tranen, het hele pakket.

Toen het eindelijk uitging, voelde ik een mix van opluchting en verdriet. Dit was beter zo, hield ik mezelf voor. Ik gooide zijn spullen het huis uit, schreeuwde tegen mijn vriendinnen dat ik NOOIT meer naar hem terug zou gaan en probeerde verder te gaan met mijn leven.

Drie maanden later lag ik weer in zijn bed.

Hoe ik erin werd geluisd (door mezelf)

Het begon onschuldig. Een appje van hem. Niets bijzonders, gewoon “Hey, hoe gaat het?”

Nou, niet geweldig, bedankt voor het vragen.

Maar voor ik het wist, waren we weer aan het praten. Hij miste me. Hij was veranderd. Hij had nagedacht over alles wat er fout was gegaan en hij wist nu dat ik “de ware” was.

Mijn brein zei: Pas op, Linda. Dit is hoe je weer in de ellende belandt.
Mijn hart zei: Awwww, wat lief! Misschien kan het deze keer WEL werken!

Spoiler: nee.

De eerste weken: de illusie van romantiek

De eerste weken waren magisch. Hij was attent, lief, deed moeite. Hij stuurde lieve berichtjes, plande dates, luisterde echt naar me. Ik dacht serieus dat we een tweede kans verdienden.

Mijn vriendinnen keken me aan alsof ik gek was. “Linda, serieus? Hebben we het over dezelfde vent?”

Maar ik had alleen oog voor de ‘nieuwe’ versie van hem. De betere versie. De versie die blijkbaar een houdbaarheidsdatum had.

Toen viel het masker af (en herinnerde ik me waarom het uit was gegaan)

Na een paar maanden begon alles te veranderen. Kleine irritaties werden weer grote ruzies.

• Hij begon weer afstandelijk te doen.
• Hij ‘vergat’ onze afspraken.
• Ik had het gevoel dat ik weer moest vechten voor aandacht.

Ik hoorde mezelf dezelfde gesprekken voeren als voorheen: “Waarom doe je zo afstandelijk? Waarom zeg je dat je me mist en gedraag je je vervolgens alsof ik lucht ben?”

En ineens zag ik het. Dit was geen tweede kans. Dit was een herhaling van dezelfde toxic ellende.

De tweede breuk (en deze keer voorgoed)

Ik had mijn lesje geleerd. Geen gesprekken meer, geen smeekbedes om mij beter te behandelen. Geen zinloze discussies over ‘waar het fout ging’.

Ik heb mijn spullen gepakt, mijn telefoon uitgezet en ben NOOIT meer teruggegaan.

Natuurlijk deed het pijn. Maar niet zoveel pijn als blijven in een relatie waarin ik niet gelukkig was.

Wat ik geleerd heb (en wat jij ervan kunt opsteken)

Voor iedereen die twijfelt of teruggaan naar een ex een goed idee is: denk héél goed na.

• Is hij echt veranderd? Of is hij gewoon tijdelijk zijn best aan het doen?
• Waarom ging het uit? En is dat probleem écht opgelost?
• Wil je hem terug, of mis je gewoon het gevoel van een relatie?

Ik kan je één ding beloven: Als je hem verliet om een reden, dan is die reden er waarschijnlijk nog steeds.

Dus bespaar jezelf de moeite en kies voor de enige gezonde optie: vooruit, in plaats van achteruit.

En mocht je toch twijfelen? Bel een vriendin. Zij zal je eraan herinneren waarom je die vent moest dumpen in de eerste plaats.