‘Na mijn scheiding raakte ik mijn geweldige schoonfamilie kwijt’

Na de allereerste nacht die ik met mijn man doorbracht, belde hij direct zijn moeder. Ik vond dit een heel goed teken. Toen ik haar en haar echtgenoot ontmoette, hield ik meteen van ze. Net als van de rest van mijn schoonfamilie. Helaas raakte ik na mijn scheiding (bijna) al deze mensen kwijt.

Ik heb altijd een grotere familie gewild; mijn eigen familie is erg klein. Mijn moeder was enig kind en mijn vader had een zus die geen kinderen had. Ergens heb ik wel wat achterneefjes, maar die heb ik een of twee keer ontmoet. Dus toen ik voor het eerst werd uitgenodigd voor een kampeertrip met het gezin van mijn (toen nog) vriend, besefte ik dat ik misschien wel de familie van mijn dromen was tegengekomen. Broers! Zussen! Neven en nichten! Schoonouders. Hij had ze allemaal en ze waren allemaal even gastvrij en blij om mij aan hun groep toe te voegen.

Drukke bende

Ze waren allemaal erg uitbundig. De manier waarop mijn familie communiceert is heel anders. Daarom vond ik het soms wat overweldigend, maar ik begon al snel te houden van de manier waarop iedereen zijn mening uitsprak en ze elkaar plaagden. De zus van mijn nu-ex en ik werden ook hecht; ze was in de verloskamer toen ik beviel van ons eerste kind. Ze trouwde met haar man in onze achtertuin. We hadden twee meisjes, zij hadden twee jongens, allemaal binnen drie jaar na elkaar geboren.

Spelletje ‘doorgeefs’

Toen ons huwelijk op de klippen liep, was ik blij de familie van mijn ex zo dichtbij te hebben. Op de een of andere manier dacht ik dat dit de dingen gemakkelijker zou maken. Dat deed het niet.

Ik weet niet of dit geldt voor alle grote gezinnen, of alleen voor degene waar ik tijdelijk deel van uitmaakte. Vaak leek het alsof hun communicatie één groot doorgeefspel was. Ze vertelden elkaar alles, maar vaak veranderden de details met het vertellen. Mijn schoonmoeder zou bijvoorbeeld verbaasd zijn dat ik niet op bezoek was bij een vriend, want had haar dochter niet gezegd dat ik dat wel was? Het waren vaak onschuldige fouten, maar soms veroorzaakten ze verwarring of onnodige discussies.

Maar toen we uit elkaar gingen, werd het ingewikkeld. Ik zou een gesprek hebben met één persoon, en een vervormde versie zou terugkomen bij mijn ex, waardoor er meer spanning tussen ons ontstond. Uiteindelijk besloot ik dat ik moest stoppen met praten. Niet permanent, maar we moesten onze scheiding doorstaan ​​zonder de constante spanning van verkeerde interpretaties.

‘We geloven allemaal graag dat we geen partij zullen kiezen als onze dierbaren uit elkaar gaan’

Gescheiden wegen

We geloven allemaal graag dat we geen partij zullen kiezen als onze dierbaren uit elkaar gaan. Maar het is ontzettend moeilijk om het niet te doen. Mijn ex had zijn mensen nodig, en het voelde goed om wat afstand te nemen.

Ik ben nog uitgenodigd voor tal van familie-evenementen sinds we uit elkaar gingen. Hoewel ik er soms bij was, heb ik vaker bedankt. Het was te ongemakkelijk, omdat mijn ex en ik niet altijd goed door één deur konden na onze breuk. Na verloop van tijd werden de uitnodigingen minder, totdat ze uitbleven.

Jaren later

Nu, jaren later, heb ik enige spijt. Misschien had ik beter mijn best kunnen doen om dichtbij te blijven. Maar werken en alleenstaand ouderschap, plus alle andere dingen van het leven, hielden me volledig bezig. Gelukkig heb ik wel mijn schoonmoeder in mijn leven weten te houden. Ik zal haar nooit ‘voormalig’ noemen, omdat ze nog steeds dezelfde warme, liefdevolle persoon is die ze altijd is geweest. Door de jaren heen stuurde ze kaartjes op mijn verjaardag, bel ik haar elke Moederdag, en zien we elkaar als ze de kinderen bij mij thuis komt bezoeken.

Ik leerde dat wanneer het te moeilijk was om tijd door te brengen met die kant van de familie, het tonen van goede wil en hoopvol blijven, voldoende was om deze relatie te behouden totdat de pijn uit het verleden begon te vervagen. Ik ben blij dat zij er nog is.

Bron: Scarymommy.com