Mag mijn man alsjeblieft weer naar kantoor? Hij is een zak in quarantaine
Hoeveel je ook van elkaar houdt, na maandenlang iedere dag op elkaars lip zitten ben je elkaar weleens zat. Vala kijkt reikhalzend uit naar de dag dat haar man weer naar kantoor kan.
Ik mag graag opscheppen over mijn man. Hij is lief, stoer, hij kan goed koken, doet de was, kweekt groenten in de tuin en is een geweldige vader. Hij kan alles, mijn Super Mario. Nou ja, bijna alles. Wat-ie namelijk niet kan, weet ik inmiddels, is thuiswerken. Dat zei hij ook altijd zelf al, dus deed hij het nooit. Maar toen kwam Corona. Ondertussen zitten we al drie maanden allebei thuis te werken en heb ik moeten constateren dat ik mijn man geen leuke collega vind. Als ik niet met hem getrouwd was geweest, had ik hem gemeden op de vrijmibo, want zijn werkhouding laat nogal te wensen over en dat drukt z’n stempel op de sfeer in de kantoortuin. De stereotypering dat mannen niet kunnen multitasken gaat in het geval van mijn man volledig op. Thuis en werk kan hij niet combineren. Van 09.00 tot 17.00 uur verandert hij in een stuurse kantoorpik die niet aanspreekbaar is. Mijn kinderen en ik hebben al een paar keer op het punt gestaan een klacht in te dienen bij Human Resources, maar aangezien hij deel uitmaakt van het management team van onze BV Gezin, vrezen we voor belangenverstrengeling. En in deze barre tijden willen we ook onze eigen positie niet op het spel zetten.
LEES OOK: Peuter in paniek door Corona – en hoe idioot dat is.
Opgesloten in zijn mancave
Mannen en thuiswerken, uit een rondvraag onder mede-moeders blijkt dat dat een lastig ding is. Menig vrouw heeft de afgelopen maanden thuis gezeten met een chagrijnig stuk vreten dat zich opsloot op de zolder, of in de schuur, claimend dat hij zulk belangrijk werk doet dat hij onder geen voorwaarde gestoord kan worden. Mopperend op de huis, tuin en keukengeluiden die onder de deur van zijn mancave doorsijpelen, waarachter z’n wederhelft haar eigen werk probeert te doen, onderwijl de kinderen en het huishouden in het gareel houdend. De coronacrisis heeft maar weer eens duidelijk gemaakt wie het sterke geslacht zijn. Die kerels krijgen van een beetje thuiswerken al een nervous breakdown, terwijl de vrouwen rustig hun deadlines halen, terwijl ze met één hand het huiswerk van de kinderen nakijken en met de andere de stofzuiger door het huis trekken. Als straks de kantoren weer opengaan, gaan er waarschijnlijk meer vlaggen uit dan bij het openen van de scholen. Want die mannen zwaaien we na al die tijd nog liever uit dan onze kinderen.
Alle moeders aan de beademing
Ik zou Hugo de Jonge willen vragen of er in zijn corona-spoedwet een passage opgenomen kan worden over de noodzaak om mannen, en vaders in het bijzonder, te verplichten weer naar kantoor te gaan. Dat is namelijk van belang voor de volksgezondheid. Die pandemie zelf overleven wij moeders wel, maar als we nog veel langer door moeten brengen met onze thuiswerkende mannen, kan dat zomaar een aanzienlijk deel van de bevolking de kop kosten. Dus als er niet snel maatregelen getroffen worden zitten we naast het coronavirus straks met nog een gezondheidsheidscrisis. We hebben tenslotte de IC-capaciteit nog niet op orde voor al die moeders die straks van pure uitputting, veroorzaakt door het moeten aanhoren van het gezeur en geklaag van hun mannen, aan de beademing moeten. Ik hoop maar voor de Chinezen dat ze het virus echt niet per ongeluk uit een laboratorium hebben laten ontsnappen, want anders zijn ze straks niet alleen schuldig aan de pandemie, maar ook aan wereldwijde moedergenocide.
Wat zal ik blij zijn als mijn man straks ‘s ochtends weer de deur uitgaat en ‘s avonds pas weer terugkomt. Dan ben ik weer getrouwd met Super Mario, ipv met Oscar het Moppermonster. Wel denk ik dat het een stevig exitgesprek wordt als hij straks de BV Gezin verlaat. En z’n eindejaarsbonus kan-ie op z’n buik schrijven.
LEES OOK: Verjaardagsfitties en speelvetes: hoe Corona ouders tegen elkaar opzet.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
