
Karima’s liefdesleven: tussen slapeloze nachten en een vergeten libido

Liefde en seks na kinderen… er wordt zoveel over gezegd, maar niemand waarschuwt je écht voor wat er gebeurt. Hoe je van vurige passie naar een soort huisgenoten met gedeelde verantwoordelijkheden kunt veranderen. Hoe “we moeten echt weer eens” een terugkerend mantra wordt, maar op de een of andere manier nooit verandert in actie.
Mijn naam is Karima en dit is het verhaal van hoe mijn seksleven verdween. En, spoiler alert: hoe ik het uiteindelijk terugvond.
Van stoute lingerie naar een uitgelubberde pyjama
Vroeger – in de tijd dat ik nog onbekommerd kon slapen en mijn borsten niet dienden als multifunctionele melkfabrieken – was seks iets vanzelfsprekends. Spontaan, opwindend, soms zelfs een beetje wild. Mijn man en ik konden elkaar in de gang aankijken en wisten genoeg. Kleren uit, hersens uit, doen.
En toen kwamen de kinderen.
Eerst was het de fysieke uitputting. Een baby die ’s nachts elk uur wakker werd, een lichaam dat voelde alsof het door een vrachtwagen was overreden, en een hormonale rollercoaster die me eerder deed snakken naar een huilbui dan naar een vrijpartij.
Daarna werd het… gewoonte. Niet expres, maar het gebeurde. Avonden werden gevuld met slap geouwehoer over wie de vuilnis buiten zet, Netflix, en in slaap vallen terwijl ik nog een halve boterham van mijn peuter uit bed plukte. De sexy lingerie werd vervangen door een versleten pyjama met een vlek waarvan ik niet eens meer weet waar die vandaan kwam.
De onvermijdelijke realisatie
Op een dag, ergens tussen het opruimen van Duplo en het zoeken naar een schone onderbroek voor de jongste, keek ik naar mijn man. Echt keek. En ik zag niet de man die mij ooit in de keuken optilde en op het aanrecht zette. Ik zag de vader van mijn kinderen. Mijn mede-overlever in de oorlog die ouderschap heet.
En ik dacht: holy shit, wanneer is dit gebeurd?
Van slapend seksleven naar een nieuwe start
Ik wist dat ik iets moest doen. Want diep van binnen wilde ik hem nog steeds, maar ik had geen idee hoe we daar weer moesten komen. Dus ik besloot dat wachten op het juiste moment geen zin had. Er kwam nooit een perfect moment.
Dus ik nam actie.
- Ik kocht lingerie. En ja, het voelde eerst belachelijk. Maar het hielp.
- Ik zette mijn telefoon uit in bed. Geen eindeloos scrollen, maar gewoon weer eens met elkaar praten.
- Ik stopte met wachten op spontaniteit. Want laten we eerlijk zijn, met kinderen is dat een utopie. Dus ja, we planden seks in. En nee, dat is niet saai, dat is slim.
- Ik leerde opnieuw verleiden. Geen grote gebaren, maar een hand op zijn been, een kus in zijn nek. Kleine dingen die ons eraan herinnerden: oh ja, wij zijn ook nog een stel.
En langzaam, stukje bij beetje, kwam het terug. De vonk. De spanning. De momenten waarop we elkaar aankeken en wisten: vanavond, hoe dan ook.
Conclusie: seks na kinderen is anders, maar niet minder waard
Het is niet meer zoals vroeger. Dat hoeft ook niet. Het is anders, met meer moeite en minder spontaniteit, maar het is nog steeds goed. Misschien zelfs beter. Omdat het nu niet alleen draait om lust, maar ook om een diepere connectie.
Dus als je dit leest en denkt: shit, ik herken dit… weet dan dat je niet de enige bent. En dat je seksleven niet dood is, maar misschien gewoon een beetje stof moet worden afgeblazen.
Pak een stofdoek. Geloof me, het is de moeite waard.