‘Ik draai overal voor op, dat was niet de afspraak’
Lauren (37) en haar man Leon hadden het zo mooi bedacht toen ze kinderen kregen, alle taken fifty-fifty verdelen. In de praktijk draait Lauren overal voor op.
Lees ook: Kleine kinderen? Dit is hoe je relatie verandert
“Leon heeft alles altijd net even meer dan ik. Net een vollere agenda, net wat slechter geslapen, net wat minder vrije tijd, net wat meer afspraken, net wat meer verkouden. Vindt hij. In de praktijk valt het allemaal samen te vatten in ‘net wat minder zin’. Minder zin in dingen die nou eenmaal moeten. Huishouden, boodschappen, koken, opruimen, vermoeide en chagrijnige kinderen (we hebben een zoon van 5 en een dochter van 3) in bad doen. Dat betekent dat ik overal voor opdraai en dat begint me behoorlijk de keel uit te hangen.
We hadden het nog wel zo leuk bedacht. Toen ik zwanger was van onze eerste, gingen we om de tafel. Om ons heen zagen we vrienden op hun tandvlees lopen omdat de combinatie kinderen, werk en huishouden in de praktijk zo zwaar uitpakte. Dat zou ons niet overkomen, want wij waren realistisch. We zetten op een rijtje welke taken we straks allemaal zouden hebben en hoe we dat gingen verdelen. Uiteindelijk kwamen we erop uit dat we allebei 32 uur zouden werken, ons kind drie dagen naar de crèche ging en we allebei op onze vrije dag een paar taken zouden oppakken. Ik de boodschappen op woensdag, hij de was op vrijdag. Allebei door het huis met een emmer met sop, dan hadden we ook geen schoonmaakster nodig.
De eerste weken toen ik na mijn verlof weer werkte, deed Leon nog wel wat we hadden afgesproken. Maar er was wel altijd iets: onze zoon had zoveel gehuild, dus Leon was aan was opvouwen niet toegekomen. Op zich begreep ik dat wel, want met een krijsende baby heb je je handen vol. Maar waarom was hij dan wel toegekomen aan het lezen van de krant? En was het echt nodig dat er een spoor van lege glazen, borden en koekverpakkingen door de woonkamer lag? En o ja, de Playstation, daar had hij wel tijd voor?
Lees ook: Blogger vraagt zich af: Waarom moeten we vaders vragen te helpen in huis?
Inmiddels zijn we vijf jaar en nog een kind verder en is van die hele taakverdeling niets over. Zeker sinds ik van 32 naar 28 uur ben gegaan (en dus vier uur per week minder werk dan Leon), vindt hij het doodnormaal dat ik álles doe. Kom ik na zijn papa-dag thuis, dan heb ik bovendien een halve avond werk aan alleen al opruimen. Leon kan dan absoluut niet helpen, vindt hij, want: zo weinig tijd gehad voor zijn telefoon vandaag, dus hij moet nodig de app-schade inhalen.
Natuurlijk ben ik niet blij met deze situatie. Op mijn dagen met de kinderen en in het weekend voel ik me vaak opgejaagd door wat ik allemaal nog moet doen. Maar als ik erover begin, draait het vaak uit op ruzie. Leon vindt dat ik zeur, dat ik niet zie dat hij óók zo zijn best doet, maar dat hij nou eenmaal véél minder tijd heeft dan ik. Als ik wil praten over het opstellen van een nieuwe verdeling, waar hij zich wél aan houdt, begint hij te zuchten. Waar maak je je druk om, krijg ik vaak te horen. Ja, natuurlijk, voor hém is dit geen probleem. En dat dat voor mij wel geldt, kan hem kennelijk niet schelen. Dat alleen doet al pijn.”
Lees ook: Klaar met de chaos? 12 Tips voor meer rust in het gezin
