Leeswerk! Brief aan pré-mamma Renske

Renske schrijft een brief aan zichzelf, maar dan aan zichzelf vóórdat ze moeder werd. Oh, wat had het heerlijk geweest om deze brief te kunnen versturen. Dan had ze alles van te voren geweten. Of toch beter van niet?

Lees ook: TE grappig: vader maakt parodie over het ouderschap op Animals van Maroon 5

Lieve Renske,

Je bent nu 25 jaar en het lijkt je zo leuk allemaal. Zo heerlijk! Die gezellig trippelende voetjes, het eerste lachje, het eerste woordje, het eerste fruithapje, al die mega cute kleertjes. En wat zal het een gezellige toéstand worden in huis. Je verheugt je op de zondagochtend: met z’n allen in bed, lekker rustig wakker worden, een warm kinderlijfje tegen je aan. En dat je ondertussen natuurlijk de hele tijd ziet hoe je kind op jullie lijkt. Oh, wat een heerlijkheid toch! Jullie zullen echt zulke fantastische ouders zijn.

Je bent een hoop van plan. Net als je vriend blijf je lekker vier dagen werken, en jullie willen natuurlijk graag blijven reizen. Naar verre landen, tropische oorden. Kind in de draagzak, dat werk. Het motto luidt: waar jullie gaan, gaat het kind. Je ziet wel eens ouders die nog niet eens de helft zijn van wat ze vroeger waren. Die staan dan op een Nederlandse camping met het kroost, te jammeren over dat ze vroeger de wereld over vlogen. Ja, nou, dat doen ze echt zelf hoor. Je bent er altijd nog zelf bij als je besluit niet meer in het vliegtuig te stappen, haha moehahaha. Veel jonge ouders pakken het jouw inziens dan ook totaal verkeerd aan in het vliegtuig. Dat je echt denkt: geef dat kind een kleurplaat! Of anders de iPad? Het doel heiligt de middelen. En als het niet wil spelen dan zorg je er toch voor dat de baby gaat slapen? Mooi niet dat jouw kind straks het vliegtuig helemaal op stelten zet.

Nee, jij gaat er voor zorgen dat je makkelijke kinderen krijgt. Je kinderen zullen gaan waar jij gaat: ze gaan mee naar de kroeg, mee op reis, mee naar dat ene festival. Allemaal een kwestie van wennen, en als je zelf niet te zenuwachtig over dat soort dingen doet komt het vast allemaal voor de bakker. Wat zal het gaaf en bohémien worden. Verschonen kan wel ergens in een hoekje, en als ze moe zijn slapen ze maar even in de kinderwagen. Nou, en als de baby zijn huiluurtje heeft – je weet heus dat baby’s wel eens huilen – moet je gewoon een speen in doen. Daar ga je niet moeilijk over doen, kinderen mogen van jou best een speen!

Nou, beste Renske. Waar zullen we eens beginnen. Misschien maar eerst bij het positieve. JA, trippelende kindervoetjes zijn heel schattig. JA, dat eerste lachje is fan tas tisch. JA, het eerste woordje is hoogstwaarschijnlijk mamma. JA baby’s zijn cuteness overload. JA, jullie worden fantastische ouders. En JA je hebt een onberispelijke smaak als het gaat om kinderkleding en trouwens ook babynamen. En NEEHEEEE, je zult geen seconde spijt krijgen van je kinderen. Maar… ik zou je wel graag even willen influisteren dat het ouderschap een ietsje mini pietsie minder simpel is dan het nu lijkt. Het belangrijkste? Denk vooral niet dat je kinderen maakbaar zijn. Kinderen zijn gek genoeg net mensen, met hun eigen wil, hun eigen karakter. Je kunt ze heus opvoeden, maar niet ómvormen tot iets dat geheel naar jouw smaak is. In dit verband heb ik het bijvoorbeeld even over De Speen. Ja, nee, niet lachen nu, het is een heel goed voorbeeld. Kijk, jij wilt misschien wel dat ze een speen ‘nemen’, omdat het van jou ‘mag’, maar baby’s hebben dus een eigen wil en een eigen karakter. Sommige baby’s wíllen daarom geen speen. Weet ik veel waarom niet, ze vinden ‘m niet lekker, ze vinden ‘m lelijk, whatever, maar ze spugen ‘m in ieder geval uit. En ze blijven ‘m uitspugen, ookal druk je de speen driehonderd keer terug in baby’s mond. So you know. Zelfde geldt voor het slapen – waar dan ook. Mooi plan natuurlijk ‘dat de baby ook kan slapen in de kinderwagen of de vliegtuigstoel’, maar baby’s slapen niet op commando. Zo van; mamma vindt het nu handiger dat jij gaat slapen want mamma wil even rustig borrelen dan wel vliegen naar Griekenland, dus je gaat nu slapen.

GRAPPENMAKER.

Oh, en ik wil ook nog wel even iets zeggen over vakanties naar verre oorden. Je zult een aantal keer koppig naar Ibiza en Portugal vliegen, maar wat je tijdens die vliegreizen ook probeert, je baby vindt er geen klap aan, huilt veel en slaapt niet. Oh, en hij wil al helemaal niet kleuren of iPetten want hij is NUL. Hoe dan ook, uiteindelijk besluiten jullie een stacaravan op camping Bakkum aan te schaffen. Waar iedereen het toevallig dolgezellig heeft. Tuurlijk, het is er niet bepaald tropisch, maar op Bakkum is ook wijn en soms ook zon en je hebt in ieder geval niet bij aankomst honderd helse uren in een vliegtuig gezeten met een jankend kind op je arm en een 25-jarige oogrollend type naast je.

Nou, en dan stop ik nu maar weer, want ik zou je toch bijna ontmoedigen kinderen te krijgen. En dat zou ik absoluut horrific vinden, want jullie gaan een paar leuke, unieke kinderen maken niet normaal. Kinderen die fantastisch zijn, preciés om wie ze zijn. Kinderen die niet in jouw vooraf bedachte ‘pas’ lopen, maar juist daardoor zoooo cool en zooooo jouw kinderen zijn. Kinderen die je heel belangrijke dingen zullen leren over jezelf, over je relatie, over het léven. Dingen die nodig, mooi, groots, pijnlijk, écht en soms razend heftig zullen zijn. Dingen waarvan je nooit had kunnen denken dat het leuk of goed zou zijn om het te leren. Maar het is allemaal goed. En het is allemaal mooi. En het is het leven.

Kortom, enjoy the ride. Doe alleen wel gewoon even de riemen vast, want persoonlijk ben ik het afgelopen jaar bijna dus met mijn kop door de voorruit geklapt en dat wil je dus gewoon niet mee maken.

Alle liefs, tabee, en ohja je bent vet knap nu trouwens, er is geen wal te zien.

Renske

Lees ook: Een brief aan alle single moeders