Wie vader wordt krijgt eelt op zijn ballen

Vaderschap is stoer, echt waar. Geloof al die schattige praatjes niet. Mensen denken dat ze je een plezier doen door het lief en knuffelig voor te spiegelen, maar zeg nu zelf: is ‘lief en knuffelig’ ooit een manier geweest om mannen ergens voor te enthousiasmeren? Dit is wat ik je zou vertellen als we een biertje zouden drinken.

Bier dus. En uitgaan. Je kent het vast, en misschien weet je zelfs dat dat comazuipen en nachtbraken onder jongeren een functie heeft; dat het een paringsritueel is, om te laten zien dat je vruchtbaar bent, dat je de nachtelijke uren aankunt en een sterk fysiek gestel hebt. Als je nog redelijk kunt functioneren ondanks je alcoholvergiftiging, ben je vast ook opgewassen tegen de uitdagingen van het ouderschap. Maar waarom bestaat er dan zo weinig respect voor het daadwerkelijke gebeuren? Waarom is het in de ogen van de maatschappij (lees: ‘je vrienden die nog wél uitgaan’) niet ontzettend stoer en mannelijk om vader te worden?
Ik verzet me tegen die roze wolk omdat het, zéker vanuit mannelijk perspectief, gewoon niet klopt: mannen houden niet van roze. En terecht. Als al die jonge mannen wisten hoe stoer het is om een kind te hebben, zouden ze er niet zo hard voor weglopen.

Weet je wat een graag gebruikte CIA-marteltechniek is? Ze noemen het ‘standing sleepdeprivation’ en het werd gebruikt in Irak en Guantanamo Bay. Het houdt in dat je voor lange tijd uit je slaap wordt gehouden en niet mag liggen of zitten. Amnesty International maakt er nog altijd bezwaar tegen, maar toen mijn eerstgeborene me op deze manier geselde, was er niemand die voor mijn rechten opkwam. Misschien hebben we haar te veel geknuffeld die eerste dagen, misschien vonden we haar te lief. Maar het heeft maanden geduurd voor onze – nu oudste – dochter, zelf kon inslapen in haar wiegje. Standing sleepdeprivation, dagen achter elkaar. En het klopt allemaal wat je in de CIA-rapporten leest. Het slachtoffer (ik dus) is voortdurend misselijk, heeft gebrek aan aandacht, ervaart een ‘afzwakken van perceptie voor tijd en geur’ en zelfs hallucinaties waren me niet vreemd. En dan ondertussen lieve roze gesprekjes voeren en beschuit met muisjes eten. Het is een illusie.

Lees ook: Waarom het gezinsleven hetzelfde is als politiek bedrijven.

Ander voorbeeld: ik heb jaren aan vechtsport gedaan. Pijn is fijn, dat is mijn devies. Eens per maand werd ik (meestal door een beginneling) in mijn ballen getrapt, en dan lachten we allemaal heel hard. Als ik op dát moment mijn gezicht strak kon houden, was dat een blijk van gevorderdheid. Waarom ben ik dan nu een sukkel als ik zeg dat ik dagelijks per ongeluk in mijn kruis wordt getrapt, geëlleboogd of gekopt door mijn vierjarige met driftaanvallen?

Daarom zeg ik: vader worden is stoer. Je krijgt er haar van op je borst, eelt op je ballen. Je doorstaat van alles, komt in de meest avontuurlijke situaties en leert jezelf kennen. Het laat zien uit wat voor hout je gesneden bent. Kortom: een échte man wordt vader.