Wetmatigheid: als je kind in de auto in slaap valt, zal hij zijn middagdutje overslaan
Je kunt er de klok op gelijk zetten: als je met je peuter in de auto zit en hij valt in slaap, dan komt er van dat (middag)slaapje dus helemaal niks meer. Terwijl ouders juist die twee uurtjes zo goed kunnen gebruiken om op te laden. Wat is dat toch met auto’s en slaap? En waarom is zelfs een slaapje van vijf minuten in de auto genoeg om te zorgen dat je peuter enthousiast hopsend in zijn bed blijft staan op het moment dat het echt tijd is om een lange dut te doen?
Elke week een fijn mailtje van ons?
[wysija_form id=”6″]
Dit is een scène, die alle ouders wel herkennen: Reinier en ik reden met onze peuter Max naar het Amsterdamse Bos, brachten er de ochtend door, slepend met takken en geiten aaiend, dronken een kop koffie, aten een broodje en stapten weer de auto in, richting huis. Maar terwijl Reinier en ik bespraken wat we die middag konden gaan doen, viel Max in zijn autostoeltje in slaap. We zaten pas vijf minuten in de auto en hij was al vertrokken. We konden onszelf wel voor onze kop slaan dat we er niet beter op gelet hadden, want we wisten wat dit zou betekenen: al slaapt een kind maar drie minuten, daarna lukt het zelden om hem nog in bed te krijgen voor zijn middagdutje.
Het was al een tijdje niet voorgekomen, omdat we er eigenlijk altijd wel op letten dat het niet gebeurt. We weten namelijk wat het gevolg is. Hele tactieken hebben we al ontwikkeld als we zien dat onze zoon begint te knikkebollen. Keihard Kinderen voor Kinderen opzetten, zelf Het Zaaaandkasteel gaan zingen of vertellen hoe Columbus Amerika ontdekte en tussentijds overhoren (dat doet Reinier trouwens, het schijnt dat ik het verkeerd vertel) of, in het allerergste geval, een CD met hardrockmuziek afspelen. Ja, ik vind dat zelf ook zielig en het lijkt een beetje op Guantanamo-Bay-torture, maar we hebben er al meerdere malen de twee uur van de middagdut mee gekocht. Maar goed, deze keer hadden we dus niet goed opgelet en was hij toch in slaap gevallen.
Thuis probeerden we het natuurlijk wel; zachtjes haalde Reinier Max uit het stoeltje en hij legde hem met kleren en al in bed. Alleen nog heel even zijn schoenen uittrekken en dan kon hij lekker doorslapen. Maar nee, juist tijdens dat proces werd het kind wakker. Hij keek ons vrolijk aan, alsof hij helemaal was bijgekomen van die tien minuten slaap (wat misschien ook wel zo was) en zei: “Ikke met blauwe auto spelen?” Wij zeiden resoluut: “Nee, schat, je moet nog even slapen. Ga maar lekker liggen. Over een uurtje mag je eruit”, liepen weg en sloten de deur achter ons. Maar natuurlijk was onze zoon het er niet mee eens. “Ikke spelen!!!!!” “Ikke uihuitttt!!!!”, schreeuwde hij, terwijl hij op en neer sprong in zijn bedje. Mijn man en ik wisten: dit gaat ‘em niet worden. Weg twee uurtjes rust, weg even een momentje voor jezelf om de krant te lezen, weg telefoontje met je moeder. Hup, áááán de bak.
Dus we haalden Max er maar weer uit en bouwden een zandkasteel van magisch zand. En kleiden een dinosaurus. En schommelden in de speeltuin. Och, een middag is best lang zonder middagdut (en ja mensen, ik houd echt van mijn kind!)
Maar even…waar slaat het nu eigenlijk op dat een kind een middagslaapje van twee uur ‘nodig’ heeft, maar tegelijkertijd ook binnen vijf minuten genoeg energie kan verzamelen om weer tot aan bedtijd te rennen, springen en vliegen. Ik snap dat gewoon niet. Er zijn trouwens een paar trucs die je kunt inzetten als je niet bereid bent om die twee uur rust in de middag op te geven.
Laat je kind gewoon lekker slapen in zijn stoeltje, parkeer de auto ergens en neem de tijd om eens lekker je facebooktimeline te bekijken, een krantje te lezen of op Achterklap van Nu.nl te lezen over de zwangerschap van Carice van Houten (Hoelang had ze nu met die gast, voordat ze zwanger raakte?). Of weet je wat ik soms doe….als ik de tijd heb en Max slaapt in zijn stoeltje, dan leg ik de autostoel naar beneden en doe ik ook een tukje. Slapen als de baby slaapt, zeiden ze een paar jaar geleden nadat Max net geboren was, en toen was ik nog eigenwijs, maar tegenwoordig pak ik elk uurtje dat ik pakken kan.
Lees ook: 40 Ouderschapstips en observaties
