Waarom ouders met jonge kinderen nooit DWDD zien

Barbara vindt het best moeilijk om toe te geven, maar…. ZE HEEFT NOG NOOIT DE WERELD DRAAIT DOOR GEZIEN!  Sorry hoor, wie heeft er nou tijd om rond zeven uur televisie te kijken?! 

Ik zal maar beginnen met een bekentenis: ik heb nog nooit De Wereld Draait Door gezien. Dat is niet helemaal waar natuurlijk, want je kunt er niet omheen en het programma wordt 3 x per dag uitgezonden, maar toch is het een beetje waar: nog nooit heb ik een hele live-aflevering van DWDD gezien.
Dat komt zo.
In maart 2006 werd mijn eerste kind geboren. En precies rond die tijd werd het programma populair. Maar rond zeven uur heb ik sindsdien echt geen tijd om naar Matthijs van Nieuwkerk te kijken.
Nog steeds lukt het me nooit om het te zien. De herhaling van middernacht vind ik te laat, en op uitzendinggemist krijgt je de aflevering van de dag ervoor. Dat is oud.
Ik heb het nooit begrepen, die uitzendtijden. Utopia? Hart van Nederland? Eerste Hulp Bij Opvoeden?
Nog nooit gezien.
Wie zijn toch die miljoenen mensen die elke dag tussen zeven en acht uur ‘s avonds tijd hebben om voor de buis te hangen?
Hebben die geen spitsuur?

Voorlezen, neuriën, wéér DWDD misen
Op dat moment wil je echt niet bij ons thuis zijn. De laatste ruzies over bordje leeg eten worden dan uitgevochten. Ik zet een bad aan en laat een geëxplodeerde eettafel achter terwijl ik de kinderen uitkleed.
Op een goede dag ruim ik dan de afwasmachine in, op een slechte dag huilt er elke 2 minuten iemand en moet ik als een politieagent naast twee ruziënde jongens zitten.
Dan is het: afdrogen, insmeren (één heeft een heel droge huid) wat altijd gepaard gaat met veel gillen en verzet want ‘het prikt’. Ondertussen lukt het Morris (2) steevast om zijn broertje met een speelgoedauto op zijn hoofd te rammen, waarna hij een ram terug krijgt, waarop ik ga schreeuwen en vervolgens iedereen huilt.
Ik leg Felix vast in zijn bed, en ga dan Morris voorlezen. Dan loop ik naar Felix om hem voor te lezen, dwars door het gehuil van Morris heen. Felix vind dat heerlijk, en wil altijd nog één hoofdstuk en nog één. Tussen die hoofdstukken door loop ik even naar Morris om hem te vertellen dat hij nu écht moet gaan slapen. En dan bedelt Felix om nog één hoofdstuk.
Nou, vooruit dan.
Daarna komt het eindeloos lange rondhangen op de slaapverdieping, neuriën om in slaap te krijgen. En sta ik daar voor de 1509ste keer het eerste half uur van DWDD te missen…

Foto gezin voor tv: Thinkstock