Waarom bijvoeden als je ook kan borstvoeden (veel makkelijker!)

Annemieke’s 10 maanden oude baby krijgt nog steeds voornamelijk moedermelk. Niet omdat ze normaal voedsel weigert, maar omdat borstvoeden veel makkelijker is dan bijvoeden.

Ik ben een lui mormel. Sorry hoor, maar soms (lees: meestal) heb ik echt geen zin om onbespoten ecologisch verantwoord groente en fruit te kopen, te wassen, te schillen, in stukjes te snijden, in die verhit & pureer machine te pleuren en vooral daarna dat takkeding weer schoon te maken. En ook niet om even snel een potje op te warmen, want dan moet je, als het prutje eenmaal afgekoeld is, alsnog toezien hoe de baby de hele kamer in een groen slagveld verandert. Ik heb geen zin om drie keer per dag de baby te wassen, alle kleding te wassen, de vloer te wassen, de hond te wassen, de stoel te wassen en zelf onder de douche te stappen omdat er stukjes courgette in mijn haar zitten. Dus geef ik haar voor de vorm een stuk brood en wanneer ze dat gelijk op de grond smijt, stop ik gewoon m’n tiet erin. Veel makkelijker.

Gedoe om een halve gram broccoli

Wat ook meespeelt: hoeveel krijgt ze daadwerkelijk binnen? Na twee hapjes eten houdt Zoë het voor gezien. Je baby zichzelf laten voeren betekent dan ook dat van iedere 100 gram groente, zo’n 75 gram in de bek van de hond belandt. De resterende 25 gram wordt eerlijk verdeeld over mijn kleding, de tafel, mijn baby’s haar en het nutteloze slabbetje. Ik schat dat zo’n 2 gram uiteindelijk in haar mond terecht komt, waarvan ze nog driekwart uitspuugt. Al dat gedoe om die halve gram broccoli? Zie ik eerlijk gezegd niet zitten. Gewoon zelf die baby voeren zeg je? Ja, dat kan natuurlijk ook. Of nee, eigenlijk is dat niet mogelijk, want mijn dochter grijpt met beide handjes naar de lepel zodra die in haar gezichtsveld komt. Je kunt vliegtuigje spelen ter afleiding en dan gaat inderdaad die mond wagenwijd open, maar de lepel erin (of liever gezegd: ernaast) doen wil ze zelf. En om nou voor de maaltijd haar handen op de rug te binden vind ik ook weer zowat.

Bijvoeden

Je hebt van die knijpflesjes fruit die ze zelf kunnen eten. I-DE-AAL als bijvoeding. “Maar niet ecologisch macrobiotisch verantwoord en vast vol toegevoegde suikers,” zegt K. en zet ze weer terug in het schap. “We hebben toch een keukenmachine!” Ja, maar wie staat driemaal daags met de afwasborstel die stompzinnig gevormde mesjes te schrobben? Ik dus. Of nouja, eigenlijk niet. Meestal geef ik mijn dochter de borst. Als alternatief voor moedermelk, bied ik haar een rijstwafel aan. “Veel te hoge glycemische index!” aldus K. Een lepel pindakaas: “Daar zit palmolie in, hartstikke slecht!” is het commentaar van mijn vriend. Een stuk oud stokbrood waar de hond alleen maar even aan gesnuffeld heeft: “Bah Annemieke, dat doe je toch niet, onhygiënisch!” Gedroogde appelpartjes: “Te gevaarlijk, daar kan ze in stikken!” Koop ik hartstikke dure biologische speltwafels waar K. eindelijk niets op aan te merken heeft, smijt baby ze na één keer likken op de grond. Zelfs Dribbel wil ze niet. Dan maar weer de tiet.

Vitamine-quota

Volgens het Voedingscentrum moet een 10 maanden oude baby per dag drie maaltijden en drie tussendoortjes eten. Als voorbeeld van lunch noemen ze ‘een sneetje bruinbrood met margarine uit een kuipje en een plakje gebraden kipfilet’. Na ‘margarine uit een kuipje’ stop ik met lezen. Laat maar. Voor de nodige variatie in proviand gaan we liever op bezoek bij andere mensen. Want dan krijg je vragen als: “Eet jouw dochter ook watermeloen/avocado/geprakte blauwe bessen?” En kan ik antwoorden: “Geen flauw idee, probeer maar. Wel op eigen risico hoor. Ja, wat blijkt, ze eet een minuscuul stukje watermeloen, wat een goed idee van jou hé! Oh, ze spuugt het weer uit. Sorry van je tapijt. En van je bank die nu onder de avocado zit. En je gordijnen. Die blauwe bessenvlekken gaan er vast wel uit. Leuk hè, zo’n baby?” Hoppa, vitamine-quota weer gehaald voor vandaag, kan ze thuis weer aan de borst.

Niet bepaald ondervoed

Soms vraag ik me af of het slecht is wat ik doe; als ontbijt en lunch nog steeds borstvoeding geven met af en toe een rijstwafel en wat geprakte banaan erbij. Of mijn gemakzucht misschien wel tot een ondervoede baby leidt. Of ze voedingsstoffen tekort komt doordat ik haar liever moedermelk geef, dan toezie hoe ze aan sneetjes bruinbrood met margarine uit een kuipje en een plakje gebraden kipfilet ruikt en deze vervolgens aan de hond voert. Gelukkig is mijn baby niet bepaald ondervoed te noemen. Een meisje van 10 maanden weegt gemiddeld 8.5 kilo. Zoë zit inmiddels al aan 10 kilo. Een telefoontje naar La Leche League leert dat ik me geen zorgen hoef te maken als mijn baby het eerste jaar vast voedsel weigert. Ik heb maar niet gezegd dat mijn baby dolgraag met vast voedsel wil experimenteren, maar ik zelf geen zin heb om iedere paar uur het hele huis te poetsen en het dus bij één warme maaltijd per dag houd. En niet al te veel tussendoortjes want anders krijgen we een obese hond…

Annemieke kreeg de schrik van haar leven toen er zomaar twee streepjes op die test stonden. Met haar vriend K., baby Zoë en hond Dribbel (die naar alle kinderen onder de 10 gromt) woont ze in Spanje.