21 Voordelen van als je kind wat ouder wordt
Ze zijn zindelijk, drinken uit een beker en hoeven niet meer gevoerd te worden. Hoewel het allemaal veel te snel gaat, is het ook wel lekker dat dat echte hulpeloze er zo langzamerhand wel af is. Deze dingen zijn namelijk heel erg fijn aan ouder wordende kinderen:
LEES OOK: Mijn gedroomde ochtendspits versus de praktijk.
- Dat je met ze kunt communiceren. En dat ze dan ook terugpraten. In een taal die je begrijpt (dus niet alleen maar “DIE! DIEIEIEIEIE!!! WIL! MAMAAA!!!”). Het niveau is weliswaar nog steeds wel van het Jip en Janneke kaliber, maar ik ga ervan uit dat het niet lang meer duurt voor ik ook de vluchtelingencrisis en de rijksbegroting met mijn kinderen kan bespreken.
- Het geld dat je bespaart omdat je geen luiers meer hoeft te kopen. Daar kun je iedere maand wild van uit eten. Wel jammer dat je niks meer hebt om aan te trekken, maar die nieuwe broek heb je nu ook zo bij elkaar gespaard.
- Dat je weer kunt doorslapen. Oke, wij zijn daar nog niet helemaal (05.00 uur is geen ochtend), maar ik begin licht te zien aan het eind van de tunnel. In de verte.
- Dat je niet alles wat je je kroost voorschotelt in kleine stukjes hoeft te snijden. Inmiddels kan ik gewoon drie appels richting mijn kinderen mikken en die kunnen ze dan daadwerkelijk opeten, zonder dat ik de Heimlich moet toepassen.
- Lego. Hulde aan de uitvinder van Lego. Opeens kunnen mijn kinderen een uur aan de keukentafel zitten bouwen. Een uur! Ik weet gewoon niet wat ik moet met al die vrije tijd.
- Dat ze naar school gaan. Daar worden ze lekker moe van. En dan lepel je ‘s avonds gewoon twee aardappelen en een stronk broccoli naar binnen en daarna rol je ze zo, hup, die bedjes in. Kun jij op de bank met Netflix.
- Dat ze naar school gaan (2). Omdat ze daar allemaal dingen leren. En het hartstikke leuk is om te zien dat je zoon ineens tot 20 kan tellen in het Engels en zijn eigen naam leert schrijven.
- Dat ze vriendjes gaan maken. En dat je die dan tegenkomt in de speeltuin en ze daarmee van de glijbaan gaan en jij dus niet je goeie spijkerbroek aan gort hoeft te helpen, omdat je op een bankje in de zon kunt gaan zitten kijken hoe zij zich uitleven.
- Dat ze meer gaan eten dan alleen spaghetti met rode saus (nou ja, soms). Mijn zoon wilde laatst bloemkoolrijst met sojasaus en garnalen proeven. Hij ging er zowat van over z’n nek, maar hee, one small step for man…
- Dat ze kunnen vertellen wat er aan de hand is, als ze zich niet lekker voelen. Echt een mijlpaal, als ze de zin “ben een beetje misselijk” hebben geleerd. Scheelt weer kots opvangenmet je handen, omdat je nog net op tijd een teiltje hebt kunnen grijpen.
- Dat ze zichzelf kunnen aankleden. Ze gaan weliswaar met hun broek achterstevoren aan naar school, maar een kniesoor die daarop let. Jij hebt eindelijk ‘s ochtends een fatsoenlijke kop koffie kunnen drinken.
- Dat ze elkaar kunnen helpen met aankleden/schoenen aantrekken/opruimen/leven op zich. Ideaal. Als mijn dochter weer eens iets kwijt is en dus op de overloop voor haar kamer staat te gillen, stuur ik haar broer naar boven om te helpen zoeken. En ik hoef ook geen Lego bouwwerken meer te repareren, want voor ik te hulp ben geschoten hoor ik al: “Kom maar zussie, ik doe het wel even.”
- Dat je altijd zeker weet dat je er goed uitziet als je de deur uit gaat. Zie ik er niet hip genoeg uit, dan krijg ik het namelijk meteen te horen. “Nou mama, dat kan écht niet, hoor” klinkt het dan ‘s ochtends aan de ontbijttafel. Tja, dan moet je wel terug naar boven natuurlijk.
- Dat je in steeds meer attracties in de Efteling kan. Ik kan me wekenlang verheugen op de jaarlijkse Eftelingtrip. Maar dan is het toch steeds weer een deceptie als je niet verder komt dan Carnival Festival en die rottige treintjes waar je je een spierverzuring in trapt. Maar de laatste keer zijn we zelfs in Droomvlucht en Joris en de Draak geweest. De Baron, here we come.
- Dat je op vakantie kan zonder dat je een hele uitdragerij aan spullen mee hoeft te nemen. Geen pallet met bussen melkpoeder, opklapbare reiswiegen, de hele voorraad spenen van de Kruidvat en baby’s eigen muziekmobiel omdat-ie anders niet kan slapen. Je mikt gewoon je kinderen in de auto met de i-Pad, hun lievelingsknuffel en een rol Fruitella en voor je het weet suis je gezwind over de Périphérique richting camping La Vache Qui Rit.
- Dat je, eenmaal op vakantie, niet het hele huisje hoeft om te bouwen om het babyproof te maken. Omdat je kinderen inmiddels kunnen traplopen, niet meer de neiging hebben hun vingers in alle stopcontacten te proppen en je niet meer met bedden hoeft te schuiven om plaats te maken voor die opklapbare reiswieg, omdat je je kind nu wel in dat stapelbed durft te leggen (mijn zoon donderde er overigens wel uit tijdens ons laatste tripje, maar dat is bij een 9-jarige toch wat minder erg dan bij een baby).
- Dat je samen filmpjes kunt kijken die jij ook nog (soort van) leuk vindt. Ja oke, na 300 keer Frozen weet je het wel, maar toegegeven: het blijft een mooie film. En van Freek in het Wild word ik weliswaar een beetje hysterisch, maar ik weet nu wel álles over de roze teenvogelspin.
- Dat ze in de Albert Heijn precies weten waar alles staat dat je moet hebben. Dan is boodschappen doen opeens geen hysterische horror-ervaring meer, maar gewoon teamwork.
- Dat ze niet meer ALTIJD verkouden zijn. Scheelt weer in de kosten voor zakdoekjes en het is ook fijn om niet iedere keer tegen zo’n bubbelende groene bel aan te hoeven kijken als je tegen je kind praat.
- Dat ze ook af en toe een koekje VOOR JOU kunnen pakken. Zó handig, zo’n stel butlers.
- Dat ze met bestek kunnen eten. Vooral ook fijn in restaurants. Dat je niet zit met een kind dat als Koekiemonster met z’n handen (en z’n gezicht!) in z’n bord spaghetti duikt, terwijl de rest van de gasten met afschuw toekijkt hoe de saus in het rond vliegt.
- Dat ze echt kleine persoonlijkheden worden. Waar je ontzettend trots op bent.
LEES OOK: 25 Volslagen idiote dingen die ouders voor hun kinderen doen.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.