Stemrecht voor kinderen, goed idee of totale onzin?
We leven met z’n allen in een democratie en dus hebben we allemaal wat te zeggen over onze samenleving eruit ziet. Althans, als je 18 jaar of ouder bent. Want kinderen, die hebben zich maar te schikken. De Amerikaanse hoogleraar Filosofie en Ethiek John Wall vindt dat eigenlijk maar raar. Kinderen hebben tenslotte toch ook gewoon een mening? Dus waarom mogen zij dan niet naar de stembus?
Wall maakt een goed punt: volwassenen mogen weliswaar overal over meebeslissen, maar weten ze ook overal daadwerkelijk wat van? Het antwoord is natuurlijk nee. Misschien zelfs vaker niet dan wel eigenlijk. Zeg nou zelf, weet jij precies wat Brexit inhoudt? Of waar de politieke partijen in ons land precies voor staan? Waarschijnlijk niet. Toch mogen we over dergelijke zaken onze duit in het zakje doen, met alle gevolgen van dien. John Wall is van mening dat kinderen over heel veel meer dingen dan wij denken best wel wat te zeggen hebben en pleit dan ook voor ‘childism’, de mogelijkheid voor kinderen om mee te stemmen over maatschappelijke zaken. Eenderde van de bevolking is namelijk kind en daarmee sluiten we nu dus een groot deel van de maatschappij uit, vindt Wall. Eigenlijk kan dat niet, wat het hem betreft.
Lees ook: Hoera, je baby heeft wenkbrauwen! (En welke kleur heeft je afscheiding vandaag?)
Menigeen verklaart Wall voor gek. Want: wat weten kinderen nou helemaal? De gemiddelde 10-jarige houdt zich niet bezig met politiek, het milieu of de oorlog in Syrië, die wil alleen maar meer vakantie, ongelimiteerd gamen en iedere dag patat bij het eten. Wall bestrijdt die opvatting echter, volgens hem denken kinderen wel degelijk na over maatschappelijke zaken en kijken ze zelfs vaak verder naar de toekomst dan wij als volwassenen doen. Zo verwacht hij dat kinderen bijvoorbeeld sneller geneigd zijn zich in te zetten voor het behoud van het milieu en het verbeteren van de kwaliteit van het onderwijs, dan volwassenen zouden doen. Echter, snoeren wij ze gewoon de mond, omdat we ze door hun leeftijd niet op waarde schatten. Discriminatie!
Tja, ik weet het niet, hoor. Noem me ouderwets en patriarchaal, maar ik zou het lot van de samenleving toch echt niet met een gerust hart in de handen van mijn kinderen leggen. Toegegeven, ze hebben inderdaad óveral een mening over, maar ik kan niet zeggen dat die bijzonder gefundeerd is. Nou zijn die van mij ook nog wel erg jong en hebben ze dus over weinig anders een mening dan over het reilen en zeilen in Troetelland en de vraag of boterhammen met pindakaas en chips een uitgebalanceerd dieet vormen, maar ook als ze straks in de puberteit zitten, laat ik de maatschappij nog liever niet aan hun onontwikkelde brein over. Als ik nu namelijk naar mezelf kijk: zelfs in mijn twintiger jaren had ik nog ideeën waar ik inmiddels niet meer achter sta. Was ik veel radicaler en rigide dan ik nu ben en zag van veel dingen de nuance gewoon nog niet. Hoewel het een cliché is, komt wijsheid toch echt gewoon met de jaren, dus het lijkt mij nog maar de vraag welke koers de wereld gaat varen, als je minderjarigen een plek geeft aan het roer.
Natuurlijk zijn kinderen geen domme, meningsloze wezens die we maar klakkeloos naar onze volwassen pijpen moeten laten dansen. Ook een kind is een individu dat nadenkt over dingen, zijn eigen wereldbeeld vormt en daar gedachten en gevoelens over heeft. En het is niet slecht om daar zorgvuldig naar te luisteren. Maar kinderen blijven toch wezens in ontwikkeling, met een brein dat niet volgroeid is en daarom heel veel dingen nog niet kan overzien. Ze moeten niet voor niets een groot aantal jaren door volwassenen verzorgd en begeleid worden, voordat ze zelfstandig de wereld het hoofd kunnen bieden, dus zou het dan niet een beetje raar zijn om ze voor die tijd wel al mee te laten beslissen over diezelfde wereld? Waar ze, naar alle waarschijnlijk en volkomen logisch, gewoon nog niet zoveel van begrijpen en daardoor dus snel keuzes zullen maken die het grote geheel niet ten goede zullen komen? Echt, ik wil graag horen wat mijn kinderen te zeggen hebben, maar tot ze 18 zijn is het mijn stem en niet die van hen, die wat mij betreft de doorslag geeft.
Wat vind jij van het idee van stemrecht voor kinderen? Geef je mening op onze Facebookpagina!
Lees ook: Waarom bestaat er ‘mom-shaming’, maar geen ‘dad-shaming’?
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
