Scènes uit een zaterdagochtend (9 ongelukken in één kwartier)

Eén kwartier uit de zaterdagochtend van Barbara. Aanwezig: Felix (7), Morris (2) en een slapende vader op zolder.

9.05
Felix leest een stripboekje.
“Mama, welke Power Ranger vind jij het coolst?”
“Ik vind die wel mooi.”
“Nee, het cóólst.”
“O, doe dan die gele maar.”

Lees ook: Brief aan alle perfecte moeders van Nederland

9.07
Morris neemt een slok melk en laat deze meteen weer uit zijn mond glijden. Rompertje nat. Dan zet hij het op een brullen: “Náááááááááááát!”

9.08
Felix: “Mama, wat is diagonaal?”
“Een schuine streep.”
“Mag ik een pen?”
Wap-wap-wap-wap-wap-wap-wap-wap-wap, doet een apparaat op tafel.

9.10
“NEUSJE!!” Morris heeft een loopneus, en ik veeg ‘m af.
Nog geen seconde later: “NIJNTJE!” Morris heeft een Nijntje-schepje te pakken, rent ermee naar het trapgat en smijt ‘m eraf.
“PICK UP YOUR GUN!” Brult de afstandsbediening van de robot.
“Zullen we die maar eens weggooien?” vraagt ik aan Felix.
“Ja, mama, die is irritant.”

9.12
Felix tekent een zombie met één oog.
Morris staat bij zijn speelkeukentje en maakt sssss-geluiden: hij vult een pannetje met water.
Dan pakt hij die afstandsbediening weer en smijt ‘m de trap af.
Báf!
“PICK UP YOUR GUN!” klinkt het nu van onderaan de trap. (Niet stuk te krijgen dat ding.)
Op tafel begint dat ene apparaat weer, dat wel hapert: wap-wap-wap-wap-wap-wap-wap-wap-wap. Morris rent erop af en springt mee op de maat van de vastzittende Bumba-computer.

9.15
Ik maak een kop koffie voor mezelf.
Ik wrijf in mijn ogen en zie onder Morris’ stoel een homp uitgespuugd brood liggen.
“Mama, deeeeeeeze!” gilt Morris. Hij ziet de vlokken op het aanrecht staan. Ik leg een handje vlokken op tafel, zet hem in zijn stoel en zoek een doekje om het brood op te rapen.
“Waarom mag ik geen vlokken?” vraagt Felix.
Ik pak de vlokken weer uit de la, strooi ook wat op Felix’ bord, en berg het pak weer op.
“Er zitten geen krokodillen in!” zegt Felix.
“Jammer dan,” zeg ik, en ik plof neer op de bank.
Morris springt op mijn schoot, trekt me keihard aan mijn haar, lacht, en probeert in mijn kin te bijten. Het is nog best moeilijk om me los te wurmen.
Ik gooi de krant weer weg.
Wap-wap-wap-wap-wap-wap-wap-wap-wap klinkt het nog steeds.
“Mama ik teken nog een Ranger!” roept Felix.
Morris timmert met een helikopteronderdeel op de grond.
Ik vraag Felix het Bumba-ding uit te zetten.
“Helaas,” zegt hij en tekent verder.
Ik graai een stapel was uit de wasmand en vouw vast wat op, totdat Morris het ontdekt, en alle opgevouwen was weer op de grond gooit. Hij slaat zijn broer, die terugslaat, en hij probeert op de verwarming te klimmen.

9.18
Ik doe nog een poging de was op te vouwen.
“Bal! Baaaaaaal!” gilt Morris.
Er ligt een balletje onder bank. Ik kan er niet bij. En ik ben als de dood voor de stofwolken en weet ik wat er nog allemaal onder ligt.
Ik pak een pollepel en geef er een zwiepert aan. Er komt inderdaad een bal te voorschijn, en een lege zak borrelnootjes.
“Ooooooh, pappa,” zegt Felix.
We liggen in een deuk.

9.19
Morris loopt door de kamer met een schaar.

9.19
Felix zet een Power Rangers masker op.
Morris rent rondjes op het Perzisch tapijt.
Felix draait rondjes tot hij duizelig is.
Morris trekt Felix’ broek omlaag.

9.20
Morris kwijlt eerst op het wap-wap-wap-Bumba-ding en gooit m dan op de grond.
“Hallo! Wil je spelen? Druk dan op de knop.” klinkt het.
Hij doet het weer!
“Tot ziens! We gaan snel weer spelen.”

Het wordt tijd om naar buiten te gaan.

Lees ook: Hoe overleef ik deze dag?!? (Barbara geeft een feestje voor 21 kinderen)