Het roer gaat om: nooit meer lange tanden aan tafel!
Je wilt je kinderen het liefst iedere avond een exquise maaltijd voor zetten. Of nou ja, in ieder geval niet weer afhaalpizza. Maar we zijn niet allemaal gezegend met het kook-gen. Vala zeker niet. En dan zit ze weer aan tafel met twee voedselweigerende kinderen. Gelukkig is de redding nabij.
Ik laat dus altijd alles aanbranden. Ben in staat een pan vol wokgroenten zwart te laten blakeren tot er geen vitamine meer in terug te vinden is (de stánk, je wilt het niet weten!). Om over het bakken van vlees of vis nog maar te zwijgen. Het is een wonder dat mijn kinderen überhaupt nog vrijwillig bij mij aan tafel gaan zitten (al moet ik ze tegenwoordig wel steeds vaker ’s ochtends al omkopen met het vooruitzicht op een extra lekker toetje), want ik bak er dus echt helemaal niks van, van dat koken. Het zal alleen niet lang meer duren voor ze echt in hongerstaking gaan, want het is nog altijd beter om scheurbuik te krijgen, dan te moeten eten wat ik op tafel zet. Er is een reden dat ik altijd alleen maar relaties ben aan gegaan met mannen die van koken hielden: zodat ik geen dingen hoefde te eten die ik zelf moest maken. Dus eigenlijk is het een wonder dat mijn kroost de kinderbescherming nog niet gebeld heeft.
Maar ik vind het eigenlijk wel jammer dat ik niet van die Pinterestwaardige borden weet te presenteren, want wie tegenwoordig geen ster in de keuken is, komt toch eigenlijk wel heel droevig onderaan de foodchain te hangen. En het ziet er altijd zo lekker uit wat die andere moeders allemaal uit hun potten en pannen weten te toveren! Bovendien lijkt het me ook gewoon leuk om goed te kunnen koken. Vooral voor mijn man moet het een enorme deceptie zijn, aangezien ik hem al tijden aan het lijntje houd met de belofte dat ik zalige biefstukken kan bakken. Eén keer heb ik een dappere poging gedaan. Er kwamen vrienden eten en in een vlaag van verstandsverbijstering heb ik mij gestort op het maken van een sterk staaltje haute cuisine. Uiteindelijk had ik mijn gasten net zo goed schoenzolen kunnen voorzetten en die waren dan nog smakelijker geweest. Nadat ze vertrokken waren heeft mijn echtgenoot zijn hoop op een door moeder de vrouw ambachtelijk bereide maaltijd voorgoed aan de wilgen gehangen. Sommige dromen zijn gewoon te mooi om waar te zijn.
Onder mijn vrienden zijn mijn dramatische keukenprestaties inmiddels een running gag geworden. Grinnikend komen ze op mijn verjaardag met de nieuwste Ottolenghi of een stel ovenwanten aanzetten. Zelf kweken zij quinoa op hun minuscule stadse balkonnetjes en toveren ze, zonder kookboek, na een dag carrière maken de heerlijkste gerechten op tafel. Mario ziet met lede ogen aan hoe hun partners uitgerust en goed gevoed door het leven gaan. Daar steek ik als echtgenote natuurlijk magertjes bij af. “Zeker wel zwaar, hè?” roepen ze tegen hem terwijl ze hem troostende schouderklopjes gaven, “Iedere dag zo hard werken en dan ook nog moeten koken als je thuis komt. Want aan haar heb je niks”. Hij zucht dan maar en verdwijnt met hangende schouders naar de keuken. Want ja, hij heeft dan wel een goede baan, maar tegen al dat bestellen valt uiteindelijk ook niet meer op te verdienen.
Maar ik ga er nu echt werk van maken. Het roer moet om. Ik ga leren koken, zo waarlijk helpe mij God almachtig. Al moet ik er Jamie Oliver persoonlijk voor inhuren, een keukenprinses word ik! Gelukkig is het bijna Sinterklaas en kan ik de ultieme tool op mijn verlanglijstje zetten: een Tefalpan met vernieuwde Thermo-spot. Want wist jij dat die rode stip in de Tefalpannen dus écht ergens voor dient? De Thermo-spot helpt je om de juiste baktemperatuur te bepalen. Hij kleurt effen rood bij de juiste baktemperatuur (+/- 180˚C),waarna je pas begint met bakken voor de perfecte kooktemperatuur. Pas dan doe je dus olie en/of boter in de pan, zodat je niet met zwartverbrande boter begint (I’ve been there, people!). Boter of olie is overigens niet altijd nodig door de Tefal anti-aanbaklaag. Met de Thermo-spot heeft je gerecht altijd de beste smaak, textuur en kleur, zonder dat je daar zelf over na hoeft te denken. Kortom: ideaal voor moeders zonder kooktalent! Dus als je binnenkort de perfecte biefstuk ziet op Pinterest: met de complimenten van chef Vala!
Zo zegt Tefal dat het werkt:
Dit bericht is voortgekomen uit een samenwerking met Tefal, maar de inhoud ervan is van onszelf.
Kwaliteit begint met topmateriaal. Daarom zijn de nieuwe pannenseries van Tefal zo ontworpen dat je er de beste resultaten mee boekt. Zo introduceren ze nu de nieuwste Tefal anti-aanbaklaag: Titanium Excellence! Deze laag is van zeer hoge kwaliteit en 100% veilig (vrij van PFOA). Daarnaast geeft de rode THERMO-SPOT precies aan wanneer de pan de ideale baktemperatuur heeft bereikt. Zodra de cirkel in de rode stip effen rood kleurt kun je beginnen met bakken. Hierdoor gaan vitamines niet verloren en krijg je de beste smaak, textuur én kleur.
De pannen zijn geschikt voor alle warmtebronnen, dus ook voor inductie.
Lees hier alles over ons advertentiebeleid
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
