Portie Peuterpraat #3: Snoep van oma
Adindah is een working mom: projectmanager en thuis goed chaotisch. Als hobby heeft ze alle ballen hooghouden. Zo nu en dan schrijft ze over haar leven met de draak, prinses en heks in één: Loua (3). Met een babybroertje op komst staat er weer een hoop te gebeuren.
‘Heb je een fijne dag bij oma gehad?’ vraag ik aan mijn 3-jarige dochter. Ze mompelt wat en begint met spelen. Ik haal haar tas leeg, waar alles keurig opgevouwen in is gestopt. Zelf heb ik altijd twee verschillende sokken aan, gooi ik de kleding van Loua zo van het droogrek in mandjes en ligt er eigenlijk altijd wel iets op de trap wat naar boven moet. Vroeger droeg ik bij elkaar passende zwarte setjes lingerie met strikjes en kant. Tegenwoordig vraagt mijn vriend of mijn onderbroeken bij de poetsdoekjes horen en draag ik het liefst voedingsbh’s. Alles opvouwen, wie doet dat tegenwoordig nog? Mijn schoonmoeder dus.
Suikertante
Je schoonmoeder is niet je eigen moeder. Dus ik moet haar geregeld uitleggen welke normen en waarden ik haar kleinkind wil meegeven. En wat ze als oma dus wel en niet moet (mag!) doen. Mijn dochter drinkt havermelk, krijgt als snack een wortel of een rijstwafel. Geen appelsap, maar diksap. You get the picture: no added sugar.
Bij het opruimen van haar spullen en het leeghalen van haar jaszak vind ik meestal een verzameling stenen. Maar nu voel ik iets wat knispert. Vol verbazing kijk ik naar wat ik eruit haal: een zakje snoep-colaflesjes. Mijn ogen schieten vuur en als er een donderwolk zou kunnen ontstaan, was deze pikzwart met een miljard bliksemschichten tot aan het dorp waar mijn schoonmoeder woont. Gedachtes zoals ‘zie je wel, ik had haar nooit moeten laten oppassen’, ‘wie denkt ze wel niet dat ze is’, ‘moet ik nou echt alles uitleggen’ en meer van dat schieten door mijn hoofd.
‘Zie je wel, ik had haar nooit moeten laten oppassen’
Verantwoording
Ik tel dit keer tot 100 en bedenk dat ik nog een heel leven met de moeder van mijn vriend door één deur moet. Ik stuur haar een berichtje om te vragen hoe het zakje snoep in haar zak komt. Ze begint te typen. Pauzeert. En typt weer verder. Dit duurt me te lang, dus ik bel haar. ‘Oh, ze heeft het gekregen van de buurvrouw, maar ik heb haar uitgelegd dat ze geen snoep mag en dat ze het aan mama moet vragen.’
Oké. Lief. Ik stamel onhandig een dankjewel: ‘Tot volgende week, oma.’
Adindah Hutjens (1984) is een working mom: projectmanager en thuis goed chaotisch. Als hobby heeft ze alle ballen hooghouden. Zo nu en dan schrijft ze over haar leven met de draak, prinses en heks in één: Loua (3). Met een babybroertje op komst staat er weer een hoop te gebeuren.
