Peuterspelletjes die iedere ouder haat

Weet je nog, toen je zwanger was, de gelukzalige fantasieën die je toen had over de leuke dingen die je met je kind zou gaan doen? Dat je samen puzzeltjes zou maken, kwartet zou spelen en blokkentorens bouwen. En de babytijd voldoet nog wel enigszins aan je verwachtingen. Je rolt eens met een balletje over en weer, doet eindeloos kiekeboe tot grote hilariteit van je hartelapje en stopt tot in den treure de blokjes in de vormenstoof. Maar dan… Dan wordt je baby een peuter en krijgt spelen een hele andere dimensie. Een peuter bedenkt namelijk zijn eigen spelletjes. En die vind jij, niet zelden, toch wat minder vermakelijk dan je kind.

Lees ook: Gouden regels die kinderen maar niet willen onthouden.

1. De wekker. Bij voorkeur gespeeld om 02.00 uur ‘s nachts en bedoeld om het ouderlijk reactievermorgen te testen. De peuter wacht geduldig tot hij zich ervan kan verzekeren dat de ouder een staat van REM-slaap heeft bereikt. Vervolgens is het zaak een zo’n ijselijk mogelijke wanhoopskreet te slaken, waardoor de bloeddruk van de ouder binnen een nanoseconde in het rood staat en hij/zij zich in naakt en in allerijl van de trap afstort om de peuter in kwestie te redden van wat zonder een twijfel een wisse dood moet zijn. Om vervolgens voor de deur van de peuterkamer tot de realisatie te komen dat het kind inmiddels alweer stil is en het dus loos alarm was. Maar ja…hoe zal nu de rest van de nacht verlopen? Alleen al de gedachte aan het angstzweet waarmee de ouder vervolgens terug naar bed gaat is puur vermaak voor de peuter in zijn bedje.
2. Doktertje. Omdat het menselijk lichaam een bron van nimmer aflatende fascinatie is. Het lichaam van een ánder welteverstaan. Het leukst wanneer de ouder net onder de douche vandaan komt en zich nietsvermoedend poedelnaakt en gebukt in de badkamer staat in te smeren met bodylotion, zodat kleine peutervingertjes goed gemikt op plaatsen geprikt kunnen worden waar eigenlijk helemaal niemand geprikt zou moeten worden.
3. De ruggenprik. Dat de ouder half gehurkt door de woonkamer schuift, in een poging alle blokjes Lego en platgetrapte rozijntjes van de vloer te verwijderen en de peuter dan vanaf de bank een verrassingsaanval pleegt en zichzelf met een snoekduik op de rug van de ouder werpt, waarna je ruggenmerg spontaan verzuurd en je je, tussen de hemeltergende pijnscheuten door, verwonderd over het feit dat dus niet de bevalling, maar drie jaar later je peuter, zal leiden tot permanente verlamming.
4. De Ferrari. Nee, dit is geen leuk spelletje met autootjes, maar het proberen te bereiken van een staat van pure, ongecontroleerde drift met de snelheid waarmee een Ferrari accelereert. De kunst van deze game is eerst nog vrolijk en lief te gaan zitten spelen en vervolgens, vooral ook zonder duidelijk aanwijsbare reden, als een blad aan een boom om te slaan om je innerlijke Dr. Jekyll in Mr. Hyde te doen veranderen. Veel voorkomende oorzaak van PTSS onder nietsvermoedende ouders.
5. Zoek de poep. Een soort Cluedo voor gevorderden. Was het de peuter met de vieze luier in de gelachkamer? Of misschien toch de hond aan de racekak in de salon? WAAR komt die stontlucht toch vandaan? Je weet zeker dat je de derrière van je peuter net nog minutieus hebt schoongeveegd en de inhoud van de luieremmer heb je een uur geleden nog met chemisch afval meegegeven vakkundig door de Dettol gehaald. HOEZO ruik je dan nu nog stééds poep?! Niks leuker voor een peuter dan z’n moeder urenlang snuffelend door het huis te zien gaan en te weten dat je een heel klein restje poep van je laatste luier tussen die kier in het parket achter de bank hebt gesmeerd.
6. Manipulatie. Het is eigenlijk niet eens zozeer een spel, als wel een kwaliteit die de meeste peuters tot in de puntjes geperfectioneerd heeft. Neem bijvoorbeeld het middagslaapje: daar heeft de peuter helemaal geen zin in. En dus zal hij er weken alles aan doen om tijdens het enig dagelijks rustmomentje van de ouder roet in het eten te gooien. Net zolang tot jij schuimbekkend de handdoek in de ring gooit en, in het gezicht van je peuter, roept: “Ik heb schoon genoeg van de k*tslaapje! We houden er gewoon mee op!”. Et voila, de peuter hoeft niet meer te slapen en heeft jou ook nog zover dat je denkt dat dat jouw eigen idee was. Well played, my friend…
7. Verstoppertje. Vooral leuk als de zoeker (jij dus) niet door heeft dat er gespeeld wordt. Helemáál top op een drukke, onoverzichtelijke, openbare plek, zoals de Bijenkorf, de Dam, of Ikea. Ontzettend grappig namelijk, om vader of moeder in pure paniek rondjes om de eigen as te zien draaien, peuters naam scanderen en onderwijs van pure stress gordelroos ontwikkelend, terwijl afkeurende omstanders meewarig met hun hoofd staan te schudden om zoveel ontaard ouderschap.
8. Voedsel-PMS. Hi-lá-risch: in de supermarkt een ware theatershow weggeven omtrent een zak met tuinboontjes die de ouder persé moet kopen omdat de peuter in het winkelwagentje die “soooow lekkah!” vindt en er absoluut niet zonder kan, ook als hij ze eigenlijk bij God niet weet wat voor dingen het zijn. En dan de volgende dag als een getergde hormonale vrouw het bevallige neusje ophaalt wanneer de boontjes in kwestie, door de ouder met zorg bereid, geserveerd worden. Weinig leuker dan voedselverspilling.
9. Multitasken. Klinkt op zich als een eigenschap waarvan je zou wensen dat kleine kinderen zich deze eigen maken. Echter, beneden komen nadat je tien minuten de was hebt opgehangen om tot de ontdekking te komen dat de peuter werkelijk AL zijn speelgoed uit de kast heeft getrokken en overal welgeteld 1 minuut mee heeft gespeeld om het vervolgens lukraak om zich heen te smijten, is gewoon niet grappig. Ook al denkt de peuter daar anders over.
10. Grammofoonplaatje. Peuters zijn gek op herhaling. En op hun eigen stemgeluid. Het liefst op vol volume. Er is dan ook niks heerlijkers dan een dagje zeuren op repeat, net zolang tot de ouder lichtelijk begint te hyperventileren en de adertjes in de oogkassen langzaam beginnen te barsten. Pas als de ouder ‘s avonds trillend op de bank licht met een klein randje schuim op de lippen, kan de peuter rustig slapen.

Lees ook: Deze dingen heb je als moeder van een peuter broodnodig!

Vala van den Boomen

Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.