Met je peuter naar het strand in 24 stappen

Met je peuter naar het strand is op z’n zachtst gezegd een onderneming. Een leuke onderneming, maar toch.

Lees ook: Aan die moeder die met 3 peuters naar het strand ging: je ben mijn heldin

1. We zijn er nog niet eens en ik ben al uitgeput. Hoeveel spullen kan een mens redelijkerwijs nodig hebben op het strand?! Nou, een hele auto vol dus.

2. En dan heb ik ook nog de fout gemaakt te vroeg te zeggen waar we heen gingen, waardoor er nu al een halfuur zit tussen het moment van aankondigen en het daadwerkelijk betreden van het stand, en dat is ongeveer negentig keer langer dan z’n spannngsboog.

3. Maar goed, we zijn er. Kom kom, snel die 21 tassen uitladen en een plekje zoeken. Bij het water, anders blijf ik heen en weer lopen. Maar niet te dicht, anders liggen om de haverklap onze handdoeken in het water, want ik ken mijn kind langer dan vandaag. Vroeger was het echt eenvoudig om een plek op het stand uit te zoeken, nu is het allemaal balanceren op een dun lijntje.

4. Oké, we zitten. Wat kan er nu nog fout gaan? Er is eindeloos veel zand. Hij houdt van zand.

5. Meestal althans. Behalve dan dat ie nu een… acute zandfobie heeft opgelopen? Waarom anders dat geschreeuw?

6. O, ik zie het al, er waaide een blaadje weg. Doodeng, de wind. En het nieuwste bewijs in een lange serie van andere bewijzen dat peuters heel, heel andere hersenen hebben dan de rest van de wereld.

7. Ho, wacht, geen zand eten, aub!!

8. En ook niet gooien. Vooral niet gooien. Niet naar die mevr… O, shit.

9. Is het erg dat ik gewoon doe alsof ik dit niet heb gezien?

10. Ze kijkt wel boos. Ik glimlach gewoon even. En ga mijn kind nu ernstig opvoeden. Nou ja, voor de bühne dan. Eigenlijk ga ik gewoon hopen dat ie zichzelf zomaar ineens enorm gaat vermaken, zodat ik hier op mijn handdoekje lekker bruin kan worden.

11. Speaking of, ik moet ‘m ook zo meteen nog opnieuw insmeren, maar dat zijn van die klusjes die ik liever nog even uitstel. Aangezien mijn kind in zich heeft een heel strand in één collectieve hoofdbeweging onze kant op te doen kijken.

12. En ik dan geen idee heb wat voor houding ik mezelf moet geven. Er zal waarschijnlijk veel zonnebrand in het zand terechtkomen en weinig op mijn peuter en ik zal best een beetje voor schut staan als ik niet in staat blijkt te zijn enigszins geruisloos mijn eigen kind in te smeren.

13. Het strand is trouwens wel de allerbeste uitvinding ever voor peuters. Categorie ‘blind paard’, want werkelijk niets kan hier kapot.

14. O shit, dat moet je nou nooit zeggen. Niet aan de parasol van andere mensen trekken, schatje!

15. En ook niet aan hun handdoeken. En niet zomaar speelgoed van andere kinderen afpakken. En leg die Frozen-zwembandjes terug waar je ze vandaan hebt. En die Frozen-emmer ook. En dat Frozen-badpak.

16. Waarom ligt dit hele strand vol met Frozen-meuk? En waarom vindt mijn kind dat zelf bij +29 graden nog steeds een geweldige film?

17. Ik ga gewoon snel een zandkasteel maken, dat zorgt voor genoeg afleiding. Kijk eens, één toren, twee… O ja, dat was ik vergeten. Kapotmaken is altijd het leukste onderdeel.

18. Maakt niet uit, hoor. Mama bouwt het wel weer op. Even zien, waar is die emmer en… Eh… waar is mijn kind?

19. Dit is onmogelijk. Ik heb één seconde de andere kant op gekeken Één seconde en nu… O god, o god, wat is het hier eigenlijk verschrikkelijk druk. En waarom lijken ineens alle kinderen op die van mij? Straks loopt ie naar het water en…

20. O thank god, daar is ie alweer. Onderweg naar het water met een gestolen bal onder z’n arm, dat dan weer wel.

21. Jemig, ik schrok me een hartaanval. Alsof het ik het niet al bloedheet had.

22. Ah, geweldig, de mensen naast ons hebben ijsjes. Even aftellen: drie, twee, één…

23. Ja hoor, nu wil mijn kind ook een ijsje. Wat natuurlijk prima is, maar het is een kilometer lopen naar de dichtstbijzijnde strandtent over snikheet zand en ik weet nu al dat ik na twee stappen het welbekende ‘mama! tillennnnn!’ zal horen.

24. Hoewel dat natuurlijk wel heel goed is voor mijn beachbody. Kan ik daar lekker mee flashen. Als ik OOIT nog gewoon liggend op mijn handdoek terecht kom.

Lees ook: Dagje naar het strand? Met of zonder kinderen: de verschillen