Orthopedagoog Kina: “Me-time is niet de oplossing voor een druk leven.”
Ouderschap
Was je er ook van overtuigd dat je alles aankon? Maar zit je nu toch in de spagaat tussen kinderen, werk, sport, vrienden en familie? Vergeet de hetiseenfase-mantra dan even, zegt orthopedagoog Kina. Durf hulp te vragen en zorg voor jezelf! (En nee, me-time is niet persé de oplossing!)
Als de opvoeding te heftig wordt, dan klampen we ons vast aan de hetiseenfasehetiseenfase-mantra. Het is een fase, dat klopt. Maar wel de prachtigste, zinvolste én meest uitputtende fase van ons leven. Er is ontzettend veel nodig om een kind naar volwassenheid te brengen. Geen andere soort investeert zo veel tijd en zorg in het grootbrengen van zijn jongen.
Lees ook: “Mindful handelen bij opvoedstress scheelt ergernis en tijd!”
Onze voorouders draaiden er hun hand niet voor om. Zij organiseerden hulp bij de opvoeding van allerlei hulpouders. Eigenlijk heeft de moderne ouder (meestal de moeder) het een stuk zwaarder dan een jagerverzamelaarvoorouder het ooit heeft gehad.
- Wij krijgen minder steun van onze omgeving terwijl we relatief sociaal geïsoleerd leven. Voorouder-moeders leefden in een gemeenschap waar zij van alle kanten geholpen werden bij de zorg van hun kind. Deze hulp was essentieel voor het overleven van hun kroost. It takes a village to raise a child.
- Wij zijn carrièremakende ouders en hebben dus relatief weinig gezinstijd te besteden. Vooroudermoeders deden niet aan multitasking. Zij konden zich volledig richten op verzorgen, opvoeden en beschermen. Wij moeten ons daarentegen staande houden in een razendsnelle wereld met een overvloed aan stimuli. Wie of wat krijgt mama’s aandacht? LinkedIn, Facebook, Instagram, Twitter, kind A of kind B?
- Onze kinderen komen sneller na elkaar. Pleistoceenmoeders kregen gemiddeld om de 3 à 4 jaar een kind. Zij gaven aan aantal jaar borstvoeding, wat ervoor zorgde dat ze niet zo snel weer zwanger raakten. Goed geregeld.
Het is dus niet meer dan logisch dat ouders er soms doorheen zitten. Laten we realistisch zijn en erkennen dat we niet ALLES hoeven kunnen. De vraag is niet: Wat doe ik fout? Maar: Wat heb ik nodig? en: Wie kan mij helpen? De evolutie leert ons dat goed voor kinderen zorgen altijd hand in hand gaat met goed voor jezelf zorgen. Accepteer hulp uit de omgeving. Bij gebrek aan opa en oma zijn er altijd anderen in de buurt. Vertrouw erop dat het goed is. Zo hebben mijn dochters laatst een leuke speelmiddag doorgebracht bij een gepensioneerde buurvrouw. Ik was kapot (na 10 onderbroken nachten vanwege een hoestende baby) en zij bood hulp aan. Ik zei automatisch nee en toen toch ja, vertrouwend op de principes van onze voorouders.
Natuurlijk willen we het liefst meer tijd om te ontspannen. Meer me-time. Toch lijkt dat niet dé oplossing voor het drukdrukdruk-gevoel. We-time kan me-time worden door de ontspanning juist te zoeken in het gezin, en niet alleen erbuiten. Het helpt om met gerichte aandacht één ding tegelijk te doen. Singletasking dus. Doen waarmee je bezig bent en niets meer. Dus ook niet nadenken over hoe het beter kan. Perfect ouderschap bereik je niet met de mooiste verjaardagstraktatie, altijd op tijd naar bed, een perfect opgeruimd huis én elke avond gezond eten. Het is goed genoeg. Maak keuzes in alles wat moet, focus op het belangrijkste en laat de rest los. If you wanna go fast, go slow.
Kina Smit werkte de afgelopen vijftien jaar in de GGZ met gezinnen met jonge kinderen (0-12 jaar). Vanuit haar eigen praktijk biedt ze opvoedbegeleiding en opvoedtraining aan gezinnen en binnen scholen/kinderopvang in en rond Amsterdam. Meer weten ga naar www.naturenurture.nl.
Lees ook: “Complimenteren? Gewoon doen! Of niet…?”
