Oh jee, paniek: het hele gezin is ziek! (En hoe je dat kunt voorkomen)
Three kids blowing their noses simultaneously in a dusty room filled with sunlight. All are looking seriously into the camera, the closest boy is in focus, two other kids are out of focus.
Het zijn niet de kou, de regen, de donkere dagen waar de meeste ouders ’s winters het meest tegenop zien. Nee, het zijn de virussen. Het gemiddelde Nederlandse kind is namelijk eigenlijk gewoon zes maanden per jaar verkouden. En soms vraag je je af of die snotstroom ooit nog ophoudt.
Laatst zaten mijn man en ik in de auto en hoorden op de radio dat er een griepgolf over Nederland raasde. Als ik zulke berichten hoor, krijg ik spontaan hartkloppingen, want dan wéét ik gewoon dat wij er binnen de kortste keren ook aan moeten geloven. Zodra de eerste blaadjes vallen, beginnen de neuzen van mijn kinderen collectief te druipen. Mijn zoon klinkt standaard maandenlang als een bejaarde zieke zeehond door het vele hoesten. Afgelopen jaar was het zelfs zo erg dat hij er bronchitis van kreeg en vervolgens wekenlang met een inhalator rond moest lopen, omdat hij anders bijna stikte in zijn eigen slijm. Ieder jaar sla ik een dozijn zakdoeken en potten vaseline in om onder die kapotte neusjes te smeren.
En niet alleen mijn kroost, ook ikzélf ga iedere winter weer bijna ten onder aan het griepseizoen. Was ik vroeger misschien één keer per jaar ziek, sinds ik mij regelmatig op kinderdagverblijven en scholen bevindt, lig ik bijna zes maanden per jaar snotterend en hoestend in de lappenmand. Vorige winter behaalde ik de indrukwekkende score van een keelontsteking, bronchitis, twee voorhoofdsholteontstekingen, een oorontsteking en ettelijke neusverkoudheden. Tegen de tijd dat het lente werd bestond ik niet voor 95% uit water, maar uit neusspray en hoestsiroop. Dus echt, die winter, wat mij betreft mogen we die wel overslaan. En ik denk dat veel ouders die petitie ook met liefde zouden ondertekenen.
Maar, heb je eenmaal een tijdje kinderen, dan weet je tegen de tijd dat het september wordt al wat er komen gaat en een gewaarschuwd mens telt voor twee. Dit jaar heb ik dus zoveel mogelijk anti-verkoudheidsmaatregelen genomen, om de schade waar mogelijk te kunnen beperken. Er is namelijk best wel wat dat je kunt doen in de strijd tegen de wintervirussen. De lucht in huis vochtig houden bijvoorbeeld en vaak genoeg verversen. Daarom heb ik ’s winters standaard op de verwarming een kopje water staan en zet ik regelmatig de ramen even open (ja, koud, maar wat heb je liever: een paar minuutjes vernikkelen, of zes maanden ziek? Ik bedoel maar…). Voldoende drinken (2 tot 3 liter per dag en dus geen koffie, frisdrank, of alcohol) zorgt er ook voor dat je je lichaam weerbaar houdt. En hoe weerbaarder je bent, hoe minder een virus op je heeft. Verder zijn er natuurlijk de geijkte dingen: gezond eten, genoeg slapen, voldoende bewegen. ’t Is geen rocket science, maar het kan wel degelijk een flink verschil maken in hoe je de winter door komt: iedere avond rochelend met je hoofd boven een pan met heet water en kamille, of zonder constante snotpegels aan je neus.
Het is inmiddels januari, dus de helft van het griepseizoen hebben we er alweer op zitten. Ik kan het licht aan het einde van de snotterige tunnel al bijna zien. En ik moet zeggen: we lijken ons er beter doorheen te slaan dan de afgelopen jaren. Verkoudheidsvrij zijn we niet helemaal gebleven, maar dat is met kleine kinderen ook echt wel wat teveel gevraagd. Echter, heb ik de tissues dit jaar nog niet in bulk hoeven inslaan, de anti-verkoudheidsmiddelen van de drogist geven genoeg verlichting, en dat is echt fijn voor onze neuzen. De griepgolven overspoelen Nederland, maar dit jaar laten wij ons niet meer meeslepen op de stroom van snot. Zoals ieder jaar is het ook nu weer wij tegen de virussen. En het staat 1-0. Voor ons.
Dit bericht is voortgekomen uit een samenwerking met Bisolvon, maar de inhoud ervan is van onszelf. Lees hier alles over ons advertentiebeleid.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
