Oh, wat dragen we ze graag! Maar, hoe doe jij dat eigenlijk?
Het is dé manier om een huilende baby stil te krijgen, krampjes te bezweren, of je kind in slaap te wiegen. En naast praktisch en vaak een absolute life saver voor moeders, is het ook gewoon fijn: je baby dragen. Maar, hoe doe je dat eigenlijk? Wat is de beste manier? Want er zijn zoveel doeken, zakken, slings, knopen en andere draagmethoden, dat je door de bomen het bos soms niet meer ziet.
Toen ik mijn eerste kind kreeg was ik vastbesloten hem te gaan dragen. Ik had namelijk gelezen hoe fijn dat was. Voor hem, maar ook voor mij. En dat was het ook. Uren heb ik met hem gewandeld in mijn mooie zachtgroene ByKay. Ik hoefde maar een paar stappen te zetten en mijn zoon lag al heerlijk te slapen. En zo liep ik dan met zijn warme lijfje tegen me aan door het park. Zeker wel acht maanden had ik hem zo, als een klein aapje, tegen me aan gekruld. Ik koester nog steeds warme herinneringen aan die tijd. Minder warm zijn mijn herinneringen aan het knopen van die doek. Want godallemachtig, wat vond ik dat een wanhoop. Die enorme lap stof om me heen te wikkelen, terwijl ik mijn wriemelende baby op zijn plaats moest houden. Terwijl genoeg moeders zweren bij zo’n doek, had ik na 300 YouTube tutorials het zweet nog steeds op mijn rug staan tijdens het knopen. Ik weet het, het is geen hogere wiskunde, maar voor mij was het toch iedere dag weer rocket science.
ByKay draagdoeken zoals de woven en denim
Gelukkig zijn er voor spasten zoals ik ook andere opties. Daar kwam ik achter bij mijn tweede kind, toen iemand mij me in het park weer eens in allerlei onmogelijke bochten zag wringen terwijl mijn dochter bijna ondersteboven over mijn schouder de vijver in gleed en me godzijdank te hulp schoot met de tip van de Ergobaby: een draagzak waarbij er niet geknoopt hoeft te worden, maar die je gewoon vastklikt om je middel en op je rug en die tegelijkertijd ook nog ergonomisch verantwoord is, zoals een doek dat ook is. Wat een verademing om mijn baby gewoon vast te kunnen klikken en weg te kunnen gaan. Had ik eens zomaar twee uur per dag over! En mijn dochter sliep er heerlijk in. Nergens anders in trouwens, dus dat ding heeft echt mijn leven gered (en mijn lijn ook by the way, want door al dat lopen smelten die zwangerschapskilo’s eraf, geloof me!). Ik heb nooit strakker in mijn vel gezeten dan toen mijn kinderen nog baby’s waren. Ja, ik draag ze graag. Voor mijn hen, maar ook voor mezelf (en voor mijn onderstel).
De Ergobaby draagzak 360 maakt het mogelijk om je kindje in 4 posities te dragen, maar de original van Ergobaby is ook een hele fijne.
Zoveel moeders, zoveel keuzes en voor bijna iedereen is op draaggebied wel wat wils. Maar met mogelijkheden, ontstaan er ook discussies. Want, wat is nou de beste manier van dragen? Is de ene manier beter dan de andere? Kun je toch niet eigenlijk het allerbeste leren knopen? En hoe zit het nou met die Babybjorn (die de halve wereld heeft), is die nou echt zo onergonomisch? En wat is ergonomisch dragen nou eigenlijk precies? Draagdoekconsulenten zeggen daar het volgende over: bij een ergonomische babydrager zit het kind met zijn gezicht toe naar degene die hem draagt, met een bolle rug en opgetrokken beentjes. De heupen en benen vormen de letter ‘M’. Dit is een natuurlijke houding voor een baby: kijk maar hoe een klein kindje bij je ligt als je het op je borst legt. Een zacht rugpand heeft de voorkeur, omdat de rug van het kind dan zijn natuurlijke bolle houding kan aannemen. De beentjes gewoon maar een beetje laten bungelen, zoals bij een aantal dragers het geval is, kan nadelige gevolgen hebben voor de ontwikkeling van de heupjes. Ergonomish dragen is dus heel belangrijk.
Ik heb inmiddels drie kinderen, die ik alledrie veel gedragen hebt, maar eigenlijk duizelt het mij nog steeds. Stiekem had ik best wel graag echt goed willen leren knopen, maar na mijn gevechten met de Moby is het er nooit meer gekomen. Terwijl er zoveel mogelijkheden zijn. Moby, byKay, Mei Tai, Manduca, Ergobaby, Hoppediz, Bondolino, er zijn er zoveel. Keuzes mensen, maar welke is in vredesnaam de beste? En waarom dan? Wij zijn heel benieuwd hoe jij je kind draagt en waarom dan juist op die manier en met die doek? En als er iemand nog een YouTube Tutorial weet die moeders zoals ik, met het ruimtelijk inzicht van een wasman, wel kunnen leren knopen, dan houd ik me aanbevolen. Want ik heb tenslotte weer een baby en die derde keer, dat moet dan maar eens scheepsrecht zijn.
Lees ook: Nee, inbakeren is niet zielig!
Deel jouw draagervaringen op onze Facebookpagina. Misschien help je er een andere moeder mee!
We zetten wel alvast een paar fijne modellen op een rijtje in onze shop.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
