Ode aan de kleuterjuf (en meester!)
‘O, lekker de hele dag knutselen’ krijgt onze kleuterjuf regelmatig te horen als iemand haar vraagt wat haar beroep is. Maar 32 kleuters in het gareel houden – ik vind het bovenmenselijk.
LEES OOK: Wat je verwacht van de basisschooltijd versus hoe het écht gaat
Mijn kinderen zijn pas een paar maanden geleden gestart op de basisschool en nu al vind ik hun juf een heldin. Ik vind dat te weinig wordt gezegd hoe briljant juffen en meesters zijn – en dan met name de kleuterjuffen en -meesters. Laatst bekende de juf van onze kinderen dat er nogal eens geringschattend wordt gereageerd op haar beroep. Zo van: ‘O, wat leuk, lekker de hele dag knutselen.’ Dat moet uit de mond komen van mensen zonder kinderen, want iedereen die zelf kinderen heeft, weet dat het werk van kleutermeesters en -juffen bijna bovenmenselijk is.
Werd je kind op de opvang nog door minstens twee leidsters in de gaten gehouden in een klein, overzichtelijk groepje, de kleuterjuf houdt zonder blikken of blozen 32 kleuters in het gareel (nu het schooljaar net begonnen is weer iets minder). Verlegen kleuters, wilde kleuters, allergische kleuters, broekplassende kleuters, bange kleuters, jarige kleuters, stoute kleuters: de juf ziet ze elke dag voorbijkomen. Onze juf nam die eerste ochtend uitgebreid de tijd voor het wenmoment van mijn kinderen, zonder daarbij de andere kinderen uit het oog te verliezen. Waar veel juffen en meesters liever niet beginnen aan een tweeling, had onze juf geen enkel bezwaar tegen het samen starten van mijn kinderen in haar klas. Had een van de twee het moeilijk in het begin, dan mocht die op haar schoot.
’s Morgens ziet ze het altijd direct als ze iets nieuws aan hebben en ze vindt het geen enkel probleem als ze zich ’s dan nog vastklampen aan een van huis meegenomen stukje speelgoed dat ik niet uit hun handen kreeg gewrikt – eind van de middag vind ik dat nog netjes terug in de tas ook. Tussendoor heeft de juf dan nog even een natte broek verschoond (‘geen enkel probleem, ze was zo lekker aan het spelen’), heeft ze na de gymles ieders veters weer gestrikt, weet ze nog precies wat mijn kind heeft gezegd en geeft ze me tijdens het handen schudden van de kleuters zomaar nog een update van het gedrag van mijn kind die dag.
Laatst hadden we een ouderbijeenkomst op school en toen begreep ik ook nog dat onze juf altijd vader- en moederdagcadeaus bedenkt, ook al moet ze daar lange middagen voor overknutselen, dat ze tostidagen hield (mag nu niet meer in verband met brandgevaar), dat ze dansles geeft tijdens de gym en dat ze elke dag nog tot vijf uur op school aan het werk is (ook al zou ik om drie uur dus geheel afgeserveerd zijn). Er ‘moet’ nooit iets: de kinderen mogen (behalve voor moederdag dan) altijd vrij knutselen en als het nergens op lijkt, dan is dat ook prima. Ook wij ouders zijn vrij om te doen wat we willen: willen we helpen, dan is dat welkom, doen we het niet, dan is dat ook goed, en we mogen ook spontaan een ochtendje voorlezen, als het zo uitkomt. Ideaal dus als je een onvoorspelbare baan hebt, zoals ik. En ondanks al deze vrijheid, heeft de juf alles strak onder controle, is er zelden een kind opstandig en denk ik stiekem: doe mij thuis ook van die brave kinderen en iets van de charmante overredingskracht van de juf.
En dan de ouders waar de juf mee te maken krijgt! Van de te vrije moeders (zoals ik), tot de streberige moeders, de agressieve vaders, de zeurouders, de bemoei-opa’s en oma’s en de ouders die samen een appgroepje oprichten om daar te klagen over de juf. Dealen met de grillen van ouders (mezelf incluis) moet minstens zo’n opgave zijn als dealen met 32 kleuters. En de juf doet het gewoon! Niet omdat ze daar het salaris voor vangt dat een voetballer of een filmster krijgt (wat wel zou moeten, want wat zij doet is veel moeilijker), maar omdat ze hart heeft voor haar vak. Een diepe buiging voor deze juf – en voor alle kleuterjuffen en –meesters die vergelijkbare helden zijn.
LEES OOK: Oeps! Deze briefjes wil je niet meekrijgen van de juf of meester
Janneke (45) heeft drie dochters: een tweeling van 8 en een peuter van 2. Over de tweelingzwangerschap en -hectiek van de eerste jaren schreef ze het boek O jee het zijn er twee. Tegenwoordig probeert ze vanuit intuïtie en creativiteit te balanceren tussen haar werk als schrijver en het moederschap van drie meiden. Je kunt haar belevenissen ook volgen op haar Instagram.
