Nooit meer bang zijn dat je dreumes valt, want zo klungelig is dat loopje niet!
De periode dat mijn kinderen leerden lopen staat me nog levendig voor de geest. Doodeng vond ik het. Stonden ze daar te wiebelen op die kromme pootjes, zwabberend staken ze over van de bank naar de glazen koffietafel. Waar ik ze dan in gedachten natuurlijk al zo, KLAP, met hun kinnetjes dwars doorheen zag donderen. Nachtmerries had ik ervan. Geheel onterecht, blijkt nu, want dat klungelige loopje heeft gewoon een reden!
Britse onderzoekers zijn erachter gekomen dat het zo bekende onhandige (en schattige!) ‘peuterloopje’ de meest effectieve manier is voor een klein kind om zich voort te bewegen. Ze compenseren hiermee namelijk hun korte beentjes. Mensen zijn van nature geprogrammeerd om zo energie-efficiënt mogelijk te lopen. Dat geldt niet voor kleine kinderen, was altijd de gedachte. Uit een experiment onder kinderen tussen de 1 en 5 jaar blijkt nu echter dat het zwabberloopje van een kind ervoor zorgt dat alle spieren optimaal worden gebruikt.
Lees ook: Slaapgebrek maakt kans op verkoudheid groter.
Dat zit zo: als je loopt of rent, zijn je spieren op twee momenten actief: bij het neerkomen en afzetten. Kleine kinderen moeten meer stappen zetten dan een volwassene om vooruit te komen. Daardoor komen hun spieren in tijdnood voor het leveren van de benodigde energie op die piekmomenten. Echter, kinderen hebben daar een vernuftige oplossing voor: ze houden hun been stijf onder het lichaam bij het neerkomen, waardoor ze dat been ook meteen weer naar achter kunnen zwaaien. Daardoor hoeven hun spieren maar op één moment een kleinere dosis energie te leveren. Het ziet er weliswaar klunzig uit, maar is stiekem heel efficiënt. Slimme jongens, die peuters!
Je stappende dreumes mag er dan uitzien als een dronken student op zaterdagavond, hij heeft eigenlijk heel wat minder coördinatieproblemen dan je als bezorgde ouder denkt. Dat is dus ook de reden dat die eerste stapjes veel vaker goed gaan dan jij vreest. Die kleintjes hebben het namelijk allemaal best wel goed onder controle. Jij hoeft er dus helemaal niet de hele tijd half gebogen en met je armen uitgestrekt achteraan te rennen om ze voor een levensgevaarlijke val te behoeden. Dat scheelt in ieder geval weer een hoop slapeloze nachten. En een hernia!
Bekijk ook dit filmpje over het loopgedrag van kinderen.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
