Kijk! Dit moet je dus nooit doen tijdens een kerstdiner!

Toen Inge Bruins nog geen moeder was, zag ze een moeder iets doen wat zij heel smerigs vond. Ze kon er eigenlijk niet naar kijken, maar ze zat er recht tegenover. Dus ze zag het toch. En dat beeld is ze nooit vergeten. Het was VIES. En ze wist dat ze dit als moeder zijnde NOOIT zou doen.

Nu denk je natuurlijk dat ik dit ondertussen, nu ik óók moeder ben, tóch doe. Maar nee lieve mensen, er zijn grenzen. Natuurlijk, je kind optillen en met je neus in de luier snuffelen voor de poep-geur-check, doe ik ondertussen ook. Maar een vinger langs de luier halen voor de poep-voel-check gaat mij nog steeds te ver. Als je kind niest even snel een spetter wegvegen met je blote hand, a lá. Maar groene snottebellen die langs het halve gezicht druipen, ho maar. Dan ga ik toch echt op zoek naar een tissue.

Zo zijn er nog enkele zaken waarbij je heus grenzen voorbij gaat in de ogen van ieder kinderloos persoon, maar die in jouw moederbrein hoogst normaal zijn. Maar dat ‘Ene’, nee daar geef ik niet aan toe. We waren met een klein groepje uit eten. Onder het gezelschap bevond zich een moeder met twee kleine kinderen. De menu’s voor hen waren zo kindvriendelijk mogelijk uitgezocht, maar ja.. in een beetje sjiek restaurant staan geen frietjes met knakworst op de kaart. Dus de kinderen proefden aan hun haricots verts en knaagden wat aan een biefstukje. Toen gebeurde het. Het jongste kind zat al tijdje te kauwen en te soppen op een stukje biefstuk, maar dit bleek niet echt zijn smaak. Hij trok een smerig gezicht, kokhalsde, en de moeder hield vlug haar hand onder het peuterbekkie om het gesopte stukje vlees op te vangen. Hier had de anekdote op moeten houden. Maar nee, wat gebeurde er toen! De moeder bracht haar hand met het uitgekauwde stuk vlees naar haar eigen mond en smikkelde het op. Alsof het een lekkernij was. En ik prikte net met mijn vork in een stukje eendenborst en zag het gebeuren. Ik legde mijn vork neer, nam een slok water en maakte een beslissing. Dit zou ik nooit doen als moeder. Nooit. Tweedehands vlees, nee bedankt.

Smakelijk kerstdiner, ouders met een leven!

Enneh, waar ligt eigenlijk jouw grens?