Nee, je mag mijn kind niet corrigeren. Dat doe ik zelf wel.

Annemieke staat absoluut niet te wachten op bemoeials die haar dochter vertellen dat ze geen roomkaas in d’r haren mag smeren.

Natuurlijk heb ik het niet over wanneer ze iets gevaarlijks doet, of iets wat echt niet door de beugel kan. Staat Zoë op het randje van de tafel te balanceren, dan waardeer ik het enorm als je d’r voor een gat in haar hoofd behoedt. En slaat ze Dribbel met een boek op z’n hoofd, dan mag je d’r wat mij betreft gerust een tik op haar vingers geven. Maar in andere gevallen is corrigeren niet toegestaan.

Láát dat kind naaktlopen met vergiet op d’r kop

Smeert mijn peuter roomkaas in d’r haar, probeert ze een lucifer aan te steken of wil ze per se naakt door het huis lopen, dan is het niet aan jou om daar wat over te zeggen. Dat doe ik zelf wel als ik daar een probleem mee heb. En, daar komt ‘ie: dat heb ik niet. Er zijn al zoveel dingen die ze absoluut niet mag (aan het gasfornuis zitten, de hond pesten, mama’s telefoon meenemen in het opblaaszwembadje). Laat dat kind toch lekker recalcitrant naakt door het huis heen lopen in haar regenlaarzen met een vergiet op d’r kop en een onopgeblazen zwemvleugeltje over d’r arm. Juich het toe als ze de hele bank vol My Little Pony stickers plakt. Wees blij dat ze druk bezig is met een toren bouwen van blikken tonijn en half opgegeten rijstwafels – dat betekent namelijk dat wij in alle rust wijn kunnen drinken.

Hou je mond over mijn peuter!

De vrienden van K. die we op bezoek hebben, denken hier duidelijk anders over. Ze vinden het nodig mijn peuter te corrigeren. “Nee, bah, niet je rijstwafel met de hond delen meisje!” hoor ik van het terras. Hoezo niet, vraag ik me af. Natuurlijk, het is erg onhygiënisch, maar bekijk het eens positief: mijn hebberd-peuter deelt! Uit zichzelf! Zoiets moet je toejuichen. “Nee Zoë, een onderbroek leg je niet op je hoofd, dat hoort niet.” Bij mij is de maat inmiddels vol. “Waarom zou ze dat niet mogen?” vraag ik gepikeerd. “Is het gevaarlijk? Doet ze iemand pijn? Nee? Nou dan, laat d’r lekker spelen!” K. verandert snel het gespreksonderwerp. Ik neem onze dochter mee naar binnen waar ik haar complimenteer met de originele hoofddekselkeuze en wat rozijntjes geef, die ze uiteraard óók aan Dribbel mag voeren. Zolang de visite blijft, blijven we gezellig binnen. En blijf ik boos. Hou gewoon je mond over mijn peuter! Ik zeg jou toch ook niet hoe je je business moet leiden? Of dat je je tienerzoon misschien eens een boek moet geven in plaats van ‘m de hele dag op de iPad te laten? Nou dan.

Bemoeials, doe het lekker zelf!

Iedereen heeft een andere manier van opvoeden. Wel of geen TV, wel of geen tweede koekje, wel of niet alleen van de glijbaan met anderhalf. Dat moet iedere ouder zelf uitmaken. Maar dan wel alleen voor zijn/haar eigen kind graag. De kids van andere papa’s en mama’s vallen wat mij betreft in de categorie ‘niet mee bemoeien’. Natuurlijk gelden bij andere mensen andere regels: zijn we ergens op bezoek, dan mag Zoë daar niet met d’r schoenen aan op de bank dansen en worden er ook geen tonijn-rijstwafel torens gebouwd. Maar ga mij niet vertellen wat mijn eigen kind mag doen in mijn eigen huis. Weet jij per se het allerbeste hoe je een peuter op de enige juiste manier op moet voeden? Super! Duik dan maar snel met je partner het bed in en maak er zelf eentje. Kun je over een jaar of twee mij laten zien dat die van jou een voorbeeldig engeltje is dat nooit rare dingen doet. Succes!

Annemieke kreeg de schrik van haar leven toen er zomaar twee streepjes op die test stonden. Met haar vriend K., peuter Zoë en hond Dribbel (die naar alle kinderen onder de 10 gromt) woont ze in Spanje.