‘Mijn beleid is: er wordt niet gelogeerd. En dat bevalt me prima’

Francien (39, moeder van twee zoons van 5 en 2) wordt gek van het gesleep met spullen en huilende vriendjes om half één ’s nachts. Dus wordt er niet meer gelogeerd.

‘Mijn oudste is één keer uit logeren geweest, toen hij zes maanden was. Ik was ongeveer langer bezig met in- en uitpakken dan dat hij bij oma is geweest. We deden het niet voor hem natuurlijk, we hadden een feest en het was praktischer. Voor zover je het over praktisch kunt hebben, met al dat in- en uitpakken en gezien het feit dat mijn ouders op meer dan een uur rijden wonen. Dit doen we niet meer, zeiden mijn man en ik tegen elkaar. Een gouden greep, zeg ik achteraf.
Mijn zus heeft twee kinderen van 6 en 3 en doet niets liever dan ze ergens onderbrengen. Die meiden slapen vaker bij mijn ouders dan thuis. Ook stalt ze ze graag bij ons, en dat geldt ook al voor de broer van mijn man, die drie kinderen heeft. Als we niet uitkijken, zijn we elk weekend een opvang-met-nachtfunctie. Dat, plus het gegeven dat ik het uit logeren sturen van mijn eigen kinderen echt gedoe vind, heeft ertoe geleid dat wij een geen logeren-beleid zijn gaan voeren. Spelen prima, mee-eten geen probleem, maar aan het einde van de dag slaapt iedereen thuis. Dat geldt inmiddels ook voor vriendjes, zeker sinds we er een keertje een over de vloer hebben gehad die om halféén bleef schreeuwen om zijn moeder en eentje die ons logeerbed onder plaste. Ik word daar heel ongelukkig van, zeker omdat ik me de volgende ochtend gebroken voel na zoveel gedoe ’s nachts.

Lees ook: Zo voed ik op: ‘De weekenden zijn voor ons, de weekdagen voor de au pair’

Mijn kinderen vinden het prima. Ze talen niet naar logeren bij opa en oma, of bij hun ooms en tantes. Bij vriendjes wil de oudste niet eens slapen, hij is liever thuis. En voor ons is het heerlijk rustig. Als je niets van anderen vraagt, hoef je ook geen gunst terug te geven. Mijn zus bromt nog weleens dat het nergens op slaat en dat logeren juist leuk is, maar ik ken haar langer dan vandaag: ze baalt gewoon dat ze mij niet als weekend-oppas kan inzetten. Kan mij niet schelen, laat haar maar brommen. Ik kan tenminste lekker slapen.’

Lees ook: Zo voed ik op: ‘Alles wat ik verbied, mag bij papa wel’