Mijn baby weigert in bed te slapen – verwennen we haar te veel?
Annemiekes dochter wil alleen in haar armen (met tepel in mond), in de draagdoek of in een rijdende auto slapen. Creëert ze nu een strontverwend nest of een heel goed gehecht kind?
“Als ze niet wilt slapen, dan blijft ze maar lekker wakker,” verkondigde ik een dag na Zoë’s geboorte nonchalant. En inderdaad, de eerste paar weken viel mijn baby nog redelijk vanzelf in slaap. Maar inmiddels heeft mijn kind door dat er nog zoveel wereld is om te ontdekken – lees: in haar mond te steken en tegenaan te brabbelen – dat overdag slapen echt een waste of time is. En wil ze dus geen dutjes meer doen. Helaas blijft ze niet ‘lekker wakker’. Integendeel, ze geeft ons het babyequivalent van een dikke middelvinger en brult de hele boel bij elkaar wanneer we haar overdag in bed leggen. Of we dat nu bij het eerste vermoeidheidssignaal doen of als ze al vijf keer gegaapt heeft.
We hebben alles geprobeerd
Mijn baby in haar eigen bed slaap krijgen is als een perfect rijpe avocado vinden; vrijwel onmogelijk. Ben je te ook maar een minuut te vroeg, dan kun je er iemand mee doodgooien zo hard is ‘ie nog (de avocado dan hè, niet de baby). En als je dat ding vijf minuten te laat pelt, zitten er al allemaal rotte plekken op. Het verschil is dat er bij de avocado een, weliswaar erg kort, moment is waarop ‘ie perfect rijp is. Bij mijn baby gaat ‘ik ben nog lang niet moe en daarom slaap ik niet’ naadloos over in ‘ik ben al lang over mijn vermoeidheid heen en daarom slaap ik niet’. Het blij trappelen verandert plotseling in jengelen wat uitloopt op huilen en dan op keihard krijsen. De keren dat ze vanzelf in haar eigen bed in slaap is gevallen, zijn dan ook op één hand te tellen. Had je me een jaar geleden gezegd dat we om 15u ’s middags naar een app met stofzuigergeluid zouden luisteren, dan had ik je keihard uitgelachen. Maar inmiddels hebben we alles geprobeerd. Behalve laten krijsen want dat weiger ik.
Wegsluipen ninja-stijl
Sabbelend op mijn tepel valt ze ’s nachts in mijn armen heerlijk relaxed in slaap (voor slechts een paar uur, dat wel). En ook als ik haar overdag op bed voed, wil ze wel eens vanzelf indutten. In dat geval ontkoppel ik haar heel zachtjes van mijn borst, leg Knuffelkonijn ter vervanging van mijn arm onder haar handje en sluip op mijn tenen de kamer uit, ninja-stijl. Maximaal twee seconden later is ze klaarwakker. Valt ze in mijn armen in slaap en leg ik haar op de bank in de woonkamer zodat ze ons kan horen, duurt het een minuut of drie voordat de oogjes, en daarna het mondje, wagenwijd opengaan. De enige optie: haar in mijn armen laten dutten, het liefst met mijn tepel nog in haar mond.
Doek om, baby pitten, mama blij
Naast de tiet, is ook de Maxi-Cosi een uitstekend slaapmiddel – maar alleen als dat ding zich in een rijdende auto bevindt. Wanneer we het autostoeltje na de rit naar binnen dragen en neerzetten, is Zoë iedere keer binnen 5 minuten wakker. Ik heb veel voor mijn dochter over hoor, maar ik ga niet 45 minuten lang doelloos rondrijden alleen zodat zij haar slaapcyclus af kan maken. Blijft over: de draagdoek. Lekker de hele tijd dicht bij me, ook goed voor de hechting. Doek om, baby pitten, mama blij. Dus sta ik overdag heen en weer te hoppen met Zoë in de doek voor mijn buik en de laptop op een kist op de tafel, zodat ‘ie nog een beetje op werkhoogte staat. Want gedragen worden terwijl ik zit, dat accepteert mijn dochter uiteraard niet. Dit is toch van de zotte?
‘Een dingetje’
Dat slapen ‘een dingetje’ zou zijn, dat had ik al van veel ouders gehoord. Onze baby slaapt eigenlijk perfect, zolang we ons maar in de heilige drie-eenheid van borst, draagdoek en auto houden. En dat doen we dus ook. Want niet toegeven aan haar slaapwensen levert een gefrustreerde baby op en van dat gebrul krijg ik hoofdpijn. Maar is dat een goede oplossing of creëren we zo een verwend nest? Zo eentje die later gelijk gaat janken als ze de iPad, een snoepje of naar de dierentuin wil – want huilen staat gelijk aan je zin krijgen. En wat als ze hierdoor nooit leert zelfstandig in te slapen? Als zelfs mijn moeder (motto: hoe jij je kind opvoedt, moet je lekker zelf weten, het is namelijk jouw kind) voorzichtig opmerkt dat baby’s naarmate ze ouder worden, ook zwaarder worden en zich hardop afvraagt of ik over een halfjaar ieder middagdutje 10 kilo op mijn buik wil dragen, weet ik niet of we wel zo handig bezig zijn.“OMG, we creëren een monster!” roep ik uit. “Nee joh,” antwoordt mijn moeder snel. “Jullie zorgen gewoon voor een uitstekend gehecht kind.”
Annemieke kreeg de schrik van haar leven toen er zomaar twee streepjes op die test stonden. Met haar vriend K., baby Zoë en hond Dribbel (die naar alle kinderen onder de 10 gromt) woont ze in Spanje.
Lees ook: Perfect hotel voor moeders: hier kun je in een wijnvat slapen
