OMG! Dan zit je opeens met zijn drieën in de auto in plaats van met z’n tweeën
Negen maanden zit ‘ie in je buik, en dan opeens ligt ie in de Maxi-Cosi achterin de auto. Renée vergeet die eerste rit naar huis nooit meer.
Ik zou thuis bevallen. Zo wilde ik het. Maar zo ging het niet. Het leven deed gewoon waar het zelf zin in had, en mijn baby ook. Hij bleef lekker lang zitten. Hij was na 40 weken niet van plan eruit te komen, maar begon wel alvast met poepen in mijn buik. Dus toen de verloskundige mijn vliezen brak, kwam er een golf bruin vruchtwater uit. Sorry voor het beeld. ‘Ehm tja,’ zei ze. ‘Dat wordt tas mee en naar het ziekenhuis.’ Crap, dacht ik toepasselijk.
Vol in de weeën reden we in tien minuten naar de noodingang voor bijna-bevallende-vrouwen. Nou ja, ik dacht dat ik bijna aan het bevallen was. Mijn eerste kind liet uiteindelijk nog vijf uur op zich wachten. Ik dank God nog iedere dag voor de uitvinding van remifentanil. Ik heb nog zere duimen van het drukken op het knopje om weer een shot te krijgen. Ik weet nu dat ik verslavingsgevoeliger ben dan ik ooit dacht. Anyway. De baby was er. Blakend van gezondheid. Vijf tenen, vijf vingers, lekker drinken.
Na een paar controles, een keer plassen, effe douchen en met een groot maandverband in mijn onderbroek, ging ik naar huis. Ik voelde me top. De zuster dwong me in een rolstoel te gaan zitten en reed me naar de auto. Daar gingen we dan. Met zijn drieën naar huis. Dat vooraf oefenen met de Maxi-Cosi vonden mijn man en ik maar onzin. Hoe ingewikkeld kon het zijn? Verrekte ingewikkeld, zo bleek. Ik hield mijn kleine, pasgeboren wormpje dicht tegen me aan, terwijl mijn man al vloekend en tierend iedereen op de parkeerplaats deed opkijken. Ik lachte excuserend, terwijl ik mijn maandverband langzaam vol voelde lopen. Maar ik wist: deze man moest ik niet opjagen.
De zuster durfde dat wel en duwde mijn man kordaat opzij. ‘Laat mij maar even,’ zei ze. Toen ze klaar was zat de Maxi-Cosi een soort van vast. Niet zoals op het plaatje, maar hij bewoog al een stuk minder dan na mijn man’s poging. Heel voorzichtig legde ik mijn 3450 gram aan baby in het stoeltje. Hij trok zijn beentjes op, huilde even omdat het bij mij op schoot toch veel fijner was. Ik ging naast hem zitten, achterin. Een paar uur was echt nog te jong om het loslaten te laten beginnen.
Ik hield de Maxi-Cosi vast terwijl we reden en ik dacht alleen maar: ‘Als er maar niets gebeurt.’ De hele weg naar huis riep ik naar mijn man van ‘Pas op,’ en ‘Afstand houden.’ Hadden we toen maar in een Kia Rio gezeten in plaats van ons oude bakkie. Dat had een stuk veiliger gevoeld. De Rio heeft namelijke een noodremsysteem. Hij kijkt mee naar andere voertuigen op de weg en naar voetgangers en gebruikt zelf de noodrem als het écht bijna misgaat. Ook kun je niet uit de bocht vliegen door de rijbaanassistentie. Een systeem dat je erop wijst wanneer je bijna buiten je rijbaan komt. Dat had mijn gevoel in dat kleine ritje naar huis toch onbezorgder gemaakt. Al deed mijn man zijn best om aan mijn wensen tegemoet te komen. Hij reed op slakkentempo, helemaal binnendoor, naar huis.
De mensen die ons vanaf de parkeerplaats van het ziekenhuis weg zagen rijden, konden aan ons tempo wel zien dat we net voor het eerst ouders waren geworden. En als ze zelf ooit voor het eerst een Maxi-Cosi vast hadden moeten zetten, begrepen ze vast ook dat ook die van ons geïmproviseerd bevestigd was. Goed nieuws: we kwamen veilig thuis. Nog beter nieuws: dat hompje van toen is inmiddels vier jaar oud. En hij doet het nog steeds. Iets minder breekbaar, inmiddels, maar nog altijd onze eerste, kleine man.
Dit bericht is het resultaat van een samenwerking met Kia, maar de inhoud is 100% van ons. Kijk hier voor onze advertentievoorwaarden.
Het eerste ritje met je baby, de heerlijke stilte als de kinderen achterin liggen te slapen, met z’n vieren meezingen met K3. Maandelijks zit je heel wat uren in de auto. De ene keer neem je je gewone dagelijkse route, een andere keer ben je misschien wel op weg naar een heel bijzondere bestemming. Onderweg maak je van alles mee, dit zijn stiekem soms heel bijzondere gebeurtenissen. Deze momenten willen wij onder de aandacht brengen #KiaMoments
Kijk naar de Kia Rio en je weet: die is voor mij. Prachtig design, fijn interieur en een krachtige 1.0 turbomotor. En dan is-ie ook nog hartstikke veilig en rijdt hij geweldig. Kijk op kia.com
