Marcel klaagt niet. Helemaal niet. “Het gaat vooralsnog prima!”

Marcel Langedijk is journalist (o.a. JFK, Volkskrant Magazine, LINDA.), getrouwd met Carlijn en heeft een baard, alsmede een vier maanden oude dochter die Sammie heet. Op me-to-we.nl vertelt hij hoe het zover heeft kunnen komen. En over hoe het nu verder moet.

Niet om mezelf nu op de borst te kloppen, maar je kunt gerust stellen dat ik het er maar druk mee heb, met onze baby. Ho, wacht, niet direct boos worden omdat je denkt dat er weer zo’n zielige zeikerd van een man zit te mekkeren over het vaderschap. Want dat is niet het geval. Dit is geenszins een klaagzang. Ik heb er zelf om gevraagd, immers, om de kleine Sammie. Ik was me volledig bewust van de conceptie en had daar zelfs veel plezier bij, hetgeen ook gold voor mijn vrouw. Denk ik althans. Bovendien vind ik het superleuk en gezellig en gaaf, zo’n baby.

Maar druk is het wel.

Komt ook omdat ik geen baas heb. Of zoals mijn moeder zegt: geen baan. Ik ben freelancer, wat in mijn geval betekent dat ik vooral thuis achter mijn computer zit en soms naar buiten ga voor een interview, een koffie in het kader van netwerken, de dagelijkse boodschappen en wat sport in de gezellige hipstersportschool die ik ‘gym’ moet noemen. Daar is sinds een paar maanden de zorg van Sammie bij gekomen. Zo’n drie dagen per week, want dan werkt Carlijn, mijn vrouw. De rest van de week doen we het samen.

Dat gaat vooralsnog prima, al zeggen Andere-Mensen-Met Kinderen dat het ‘een kwestie van tijd’ is. Dat ik over een half jaar gek word. Dat Sammie dan kruipt en zeurt en aandacht vraagt. ‘Ja,’ zeggen Andere-Mensen-Met-Kinderen, ‘let jij maar op met je baard, het wordt verschrikkelijk.’ Ze kijken er vaak nors bij. En voegen er dan onheilspellend aan toe dat we ‘toch echt over het kinderdagverblijf moeten denken’. Want dat doen zij ook. Net als eigenlijk iedereen. ‘Want dat is goed voor kinderen,’ zeggen ze, ‘daar worden ze pas écht leuk van, van kinderdagverblijven.’

Ik weet niet of dat zo is. Geen idee. Er zijn vast onderzoeken naar gedaan en dat is prima. Sterker, ik ben dol op onderzoeken, maar voorlopig vertrouw ik op mijn onlangs in werking getreden vaderinstinct. Voorlopig doe ik alles wat ik deed, maar dan met Sammie erbij. Dat is druk, ja, maar ook reuzegezellig.

Lees ook: Marcel neemt hobbel: voor het eerst naar buiten met baby in kinderwagen