Marcel over borstvoeden: “We werden een beetje droevig en angstig”
Marcel Langedijk is journalist (o.a. JFK, Volkskrant Magazine, LINDA.), getrouwd met Carlijn en heeft een baard, alsmede een vier maanden oude dochter die Sammie heet. Op me-to-we.nl vertelt hij hoe het zover heeft kunnen komen. En over hoe het nu verder moet.
Ga er maar eens lekker voor zitten, bloglezer, want we gaan het hebben over borstvoeding. Wat mij betreft een zálig onderwerp waar niet vaak en lang genoeg over gesproken en geschreven kan worden. Zeker weten mevrouw, het aloude voeden met de borst staat qua gespreksonderwerpen hoog in mijn Top 10 van Heerlijke Discussie Topics, ergens tussen ‘De Zwarte Pieten Discussie’, ‘Kim Kardashian’, ’Treitervloggers’, ‘Het Nederlands Elftal’ en ‘Dr. Phil’. Stuk voor stuk onderwerpen waar ik ont-zet-tend graag over meepraat en waar ik niet genoeg van kan krijgen.
Tot zover het cynisme. Over naar de borsten en de voeding die daar uit pleegt te komen na het verkrijgen van een liefdesbaby. Want dat is met wat, dat borstvoeden. Al bij het eerste bezoek aan De Verloskundige kregen we naast folders over wat je allemaal niet mag tijdens je zwangerschap, wat je moet doen tijdens een bevalling en hoe je je baby in de eerste maanden niet breekt of anderszins stuk maakt ook een folder over borstvoeding en het ENORME BELANG daarvan. Voor mensen die twijfelen over het wel of niet maken van baby’s: bezoek voor de gein even een verloskundige en vraag om de folders. De angst slaat je om het hart. Niks ten nadele van die dames zelf trouwens – zijn er ook mannen die dat werk doen, eigenlijk? – want die zijn superlief en vrolijk en meelevend en ze gebruiken woorden als ‘fijn’, ‘heerlijk’, ‘lekker’ en dat is altijd prettig in deze koude koude rotwereld.
Evengoed werden we er bang van, van al die folders, en dan met name van die ene over borstvoeding. We moesten dit, we moesten dat, dit mocht pertinent niet, dat dan weer wel, tepelkloven, tepelzalf, tepelzus, tepelzo. En toen we er vervolgens nog iets meer over wilde weten, een paar andere meningen zocht, was het hek helemaal van de dam. Er bleken boeken over te zijn geschreven, namelijk, en veel ook. Heel veel. Blogs, fora, ook dat. Het hele wereldwijde internet stond ramvol woedende vrouwen die elkaar virtueel de tent uit vochten. Borstvoeding was goed! Nee, dat was het niet! Flesvoeding was beter! Nee, je bent een trut! Je begrijpt er niks van! Ga weg! Je zou geen kind mogen krijgen! Ik stuur treitervloggers op je af! Ik wil de borsten van Kim Kardashian!
We kregen het er warm van, van al die ellende, en we werden een beetje droevig. En angstig. Maar uiteindelijk, toen Sammie er was, viel het reuze mee. Die malle baby zocht een tepel, Carlijn had er eentje in de aanbieding en, plop, disco. Dat hielden ze twee en een halve maand vol. Toen wilde Sammie niet meer en Carlijn vond het ook wel mooi geweest. En we leefden nog lang en gelukkig.
Lees ook: Marcel vindt de laatste weken van de zwangerschap RUK
