Mama, wat heb je een mooie vagina!
Soms loopt Vala in d’r blote kont door het huis. Omdat de onderbroeken boven liggen en de badkamer beneden is. Ze doucht regelmatig samen met haar kinderen en alle lichaamsdelen noemt ze gewoon voluit bij de naam. Want bloot is heel normaal, toch? Maar daar blijkt niet iedereen het over eens.
Zo schreef Vala een tijdje geleden het volgende verhaal.
Laatst vertelde een vriendin geschokt dat haar 3-jarige zoontje aan zijn piemel had zitten frunniken op de bank. “Ja, dat heb ik hem natuurlijk meteen verboden!” zei ze resoluut. Op mijn vraag waarom dan precies, staarde ze me verbijsterd aan. “Dat kan toch zeker niet? Jemig, ik schaam me dood!”. Misschien heb ik teveel hippiegenen van mijn ouders doorgekregen ofzo, maar ik snap dat dus niet. Niet dat ik publieke masturbatie nou direct stimuleer, maar het lijkt me ook niks om je voor te schamen als je kind zijn lichaam ontdekt. Want, let’s face it: het is toch ook gewoon lekker om te piemelfriemelen? Geef dat kind eens ongelijk!
Het verbaast me soms hoe moeilijk ouders kunnen doen over bloot en seksualiteit. Ik ken een moeder die het geslachtsdeel van haar man aanduidt met de welluidende term ‘joekeloekes’, met als gevolg dat haar peuterzoon nu denkt dat dat de correcte benaming is voor wat hij zelf ook tussen zijn beentjes heeft hangen. Ik heb nu al medelijden met het arme joch als hij straks onder de douche moet bij de voetbalvereniging. Er zijn legio kleine meisjes die denken dat ze plassen uit hun ‘voorbips’, of dat ze ontsproten zijn uit mama’s ‘lappenmandje’. Persoonlijk vind ik dat eigenlijk beschamender dan een friemelende peuter op de bank.
“Oh mama, wat heb je toch een mooie vagina!” riep mijn zoon een keer verrukt uit toen we samen onder de douche stonden en probeerde er met zijn vinger in te prikken. Ik heb hem vriendelijk bedankt en gezegd dat het beter was als hij daar niet aan kwam, maar dat ik blij was met het compliment. Je moet een gegeven paard tenslotte niet in de bek kijken. Mijn dochter vond het toen ze kleiner was leuk om mijn beha’s om haar nek te hangen en dan luidkeels te roepen dat zij later ook ‘borstels’ krijgt. Echt, ik vind het allemaal prima. Wat minder blij was ik toen ze probeerde de dop van een shampoofles in haar eigen lappenmandje te proppen, bij wijze van experiment. Maar meer omdat we met dat kind al vaak genoeg in het ziekenhuis zitten, niet omdat ik het gênant vind dat ze de geheimen van haar lichaam ontdekt.
Bij ons gaat de badkamerdeur dus niet op slot. En mijn kinderen mogen mij gewoon naakt zien. Want bloot, daar is niks geks of stiekems aan. Ik schaam me niet voor mijn borstels (nou ja, een beetje wel, maar dat hoeven zij dan weer niet te weten) en ik wil dat zij zich later ook niet schamen voor hun lichaam. Want dat is naar mijn mening wat er gebeurt als je als gezin alleen naakt bent achter slot en grendel. En als je doet alsof een beetje piemelfriemelen iets vies is. Want wat leer je zo’n kind dan eigenlijk? Dat bloot en seksualiteit iets is dat eigenlijk niet mag. Dat je eigen lichaam iets geheims is en dat je er zeker ook niet van mag genieten. Kom maar door met die onzekerheid in de puberteit! Want wat dan als je opeens ongesteld wordt en je met je moeder niet eens je eerste pakje maandverband kunt kopen? Of als je als jongen moet leren hoe een vrouwenlijf eruit ziet van hele foute vieze filmpjes op de computer, of hevig gephotoshopte tieten in de Playboy, die je dan stiekem onder je matras verstopt. Volgens mij geeft dat meer problemen dan het beestje van jongs af aan gewoon lekker open bij de naam noemen.
Is het de bedoeling dat mijn kinderen aan zichzelf gaan zitten sjorren tijdens de ochtendkoffie, of als er visite is? Nee, natuurlijk niet. Dus je kunt je kinderen best leren dat friemelen beter op je eigen kamer kan. Maar dat dat verder helemaal niet vies is, of verkeerd. En ik blijf ook gewoon in mijn blote borstels door het huis lopen. Ze zijn eigenlijk toch te klein voor een beha. Misschien als mijn kinderen pubers worden, dat ze dan geen zin meer hebben in mama’s blote tochus op de overloop. Maar dan hebben ze hopelijk wel geleerd dat je naakte lichaam niks is om je voor te schamen. En vooruit, dan trek ik uit coulance tegen die tijd misschien wel een onderbroek over mijn rimpelige moederbillen.
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
