Korting voor ouders met welopgevoede kinderen. Terecht of niet?

Ga je lekker uit eten, zit er in het restaurant zo’n gezin met een stel irritante kinderen die de hele boel op stelten zetten. Kunnen die ouders hun kroost niet een beetje opvoeden ofzo? Een restauranthouder in Italië had daar helemaal genoeg van en bedacht een remedie: ouders met welopgevoede kinderen krijgen korting.

Antonio Ferrari, de eigenaar van een wijnbar in Padua, waar vooral op zondag veel famiglia’s zich komen verpozen, was er helemaal klaar mee: al die verwende snotapen die door zijn etablissement renden, de boel kort en klein sloegen en de lunch van de andere gasten verstoorden. Volgens Ferrari heeft een aanzienlijk deel van de ouders van tegenwoordig hun kroost niet in de hand en laten ze hun kinderen maar gewoon ongestoord hun onopgevoede gang gaan, terwijl ze ze zelf aan de vino zitten. Daarom krijgen ouders met kinderen die gewoon netjes aan tafel blijven zitten en de spaghetti bolo niet aan de muur smeren tegenwoordig 5% korting op hun rekening. Misschien dat meer ouders dan eens werk gaan maken van de opvoeding, aldus Ferrari.

Tja. Oei oei Antonio, glad ijs! Want hier zal menig ouder zelf de neiging van krijgen om met de pasta te gaan smijten. Hoewel ik de restauranthouder best begrijp (want lets face it: hysterische kinderen bij je chianti classico zijn ook gewoon bloedirritant), is het natuurlijk gewoon niet zo zwart-wit als hij stelt. Want of je kinderen zich gedragen in het openbaar is namelijk helemaal niet altijd een kwestie van goed opvoeden of niet. Sommige kinderen zijn gewoon druk, kunnen geen vijf minuten stil zetten en dan kun je lullen als Brugman, echt niet dat ze rustig hun Pellegrino’tje gaan zitten opslurpen terwijl jij en je man genieten van een lekkere calzone. En als je dus zo’n druktemaker hebt, betekent dat dan dat je dus maar niet meer uit eten moet gaan? Want het is allemaal leuk hoor, maar soms wil je als ouders ook gewoon wel een keertje wat anders dan een boterham met pindakaas en een glaasje melk.

Ik vind het lastige materie. Als moeder weet ik namelijk zelf wat een tour de force het kan zijn om uit eten te gaan met een kind. Mijn zoon was altijd voorbeeldig in een restaurant, die zette je achter een bord met frietjes en je had geen kind meer aan hem. Mijn dochter echter vertikte het om netjes in haar kinderstoel te blijven zitten, dus het was altijd een heksentoer om ervoor te zorgen dat ze de tent niet afbrak. Wel ben ik altijd streng geweest: wat mij betreft wordt er in een restaurant pertinent niet gegild, gerend en bij andere mensen aan tafel gestaan. Deden mijn kinderen dat wel, dan pakte ik ze bij kop en kont en konden ze buiten even flink gaan afkoelen tot ze zich weer gedragen konden. Inmiddels kunnen we met allebei heel prima buiten de deur een vorkje prikken en dat is wel zo fijn. En ja, ook ik erger me dan soms aan kinderen die in zo’n restaurant mijn etentje verstoren, want ik wil ook weleens genieten van goed glas wijn zonder dat er een schuimbekkende peuter onder mijn stoel door kruipt.

Hebben steeds meer ouders hun kinderen ‘niet in de hand’? Laten steeds meer ouders hun kinderen maar gewoon hun gang gaan? Ik weet het niet. Zelf krijg ik vaak de opmerking dat ik wel heel erg streng ben, maar ik vind het gewoon belangrijk dat er regels zijn en dat niemand anders last heeft van mijn kinderen. En eigenlijk denk ik dat dat voor de meeste ouders geldt. Dat we allemaal heel erg ons best doen, maar dat kinderen nou eenmaal ook gewoon kinderen blijven. En dat sommige kinderen drukker zijn dan anderen en moeilijker te corrigeren. Dan kun je je drie slagen in de rondte opvoeden, maar daar gaan ze echt niet opeens rustig aan tafel van zitten en met mes en vork van eten. Dus korting voor welopgevoede kinderen? Ik betwijfel of het werkt. Want het zal die kinderen vrees ik worst wezen of hun ouders minder betalen voor de pizza.

Lees ook: Brief aan de boze meneer in het restaurant waar ik met mijn zoon at.

(Bron: The Guardian)

Vala van den Boomen

Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.