Kinderfeestjes uitbesteden: ik kan het van harte aanbevelen

Je hebt er geen omkijken naar, de kinderen worden op een bijzonder leuke manier vermaakt, je huis blijft heel en je zit niet urenlang tussen de hysterische kleuters. Franke vindt het een geweldige uitvinding: het georganiseerde kinderfeestje.

Lees ook: Waarom ik het liefst kinderfeestjes ontloop.

Toen ik zelf nog een kind was, was het een heel hip ding in onze buurt: met een kinderfeestje ging je naar McDonalds. Ik vond het bril-jant. Al was ik er al vijftien keer geweest, want de hele klas ging ernaartoe op een gegeven moment, de zestiende keer was net zo leuk. Terwijl het, in onze moderne verwende ogen, waarschijnlijk te treurig voor woorden was. Wat we deden? We kregen een rondleiding door de keuken, daarna gingen we kleuren en tot slot was daar het McDonalds-voer. Zo Lekker! Zo Lekker!!!! Echt, de hemel op aarde. Behalve die ene keer dat C, een klein, mager grietje en tevens een goed vriendinnetje, ondanks meerdere waarschuwingen tóch voor die zesde aardbeienmilkshake ging. Gewoon omdat het kon. En ze jarig was. Ze waande zich onsterfelijk. Oeps! Meuren, joh, die roze flets in de auto op de vloer, op weg naar huis. Daar hadden we het zes jaar na dato nog over. Kun je nagaan, wat een indruk dat alles maakte.

Dus toen het tijd werd om Puk van haar eerste verjaardagsfeest te voorzien, twijfelde ik geen moment. Daar zou ik zelf echt niet aan beginnen. Ik had ze al gezien, de moeders die het wel deden. De feestjes, die binnen drie seconden ontaardden in een chaotische puinbak, waarbij cadeautjes gretig werden opengescheurd en meteen geconsumeerd, de rondvliegende bakjes Play-Doh, de schema’s die in het honderd vielen, de krijsende grietjes opgepompt van de adrenaline. En dan ben ik nog niet eens op een jongensfeestje geweest, kan me er geen voorstelling van maken wat een totale chaos dat moet geven… Begrijpelijk ook, dat die kinderen er wild van worden. Want die kinderpartijtjes, dat is zo ongeveer hét sociale spectrum van een vijfjarige. Daar moet je het als vijfjarige maar mee doen. Buiten het ‘spelen bij elkaar’ zijn er de ‘kinderpartijtjes’ en dat is het. Geen stamkroeg om naartoe te gaan, geen appgroepjes waar je iemand eens uit kan knikkeren, geen voorzichtige verkering en zoenen in de fietsenstalling, nee, die kleuters moeten het hiervan hebben. Dit is de methode om matties te worden met elkaar, om de plekken op de apenrots te bepalen, om mee te doen of juist niet. Dus dat die kleuters veranderen in hysterische gevalletjes zodra ze een feestje betreden, ik begrijp het maar al te goed. Maar daar zelf langer dan vijf minuten in verblijven? Mij niet gezien hoor, toedels!

Bovendien: waarom moeite doen iets zelf in elkaar te flansen als anderen daar veel meer ervaring/tijd/plek voor hebben? Mensen die eerder met het bijltje hebben gehakt en exact weten hoe ze dat varkentje moeten wassen? Precies. En dus luisterde ik heel erg goed naar de wijze raad van een collega met een dochter die stukken ouder is dan de mijne. Ze zei: “Dat partijtje ga je niet zelf doen. Dat vier je bij Stal Jasper.” Ik heb er verder niet meer over nagedacht. Ik noteerde in mijn agenda; Stal Jasper. Toen het 1,5 jaar later zover was, belde ik Stal Jasper. Stal Jasper had er zin in en zou ons vriendelijk ontvangen. Drie minuten na het belletje mailde Stal Jasper uitnodigingen, waarop ik alleen nog de datum hoefde te noteren en ‘liefs van Puk’.  Twee weken later brachten manlief en ik een roedel uitgelaten meisjes naar de stal. Ze mochten een pony borstelen, een rondje op een paard maken, dansen in de kinderdisco (een hok gevuld met stro, een discolamp en K3 uit de speakers). Ze aten een hotdog, kregen een glas limo en mochten een paardje kleuren in een gezellig restaurantachtig gevalletje. Ze hadden de tijd van hun leven.

Dus mocht je twijfelen: doe het zo. Ik kan het je aanbevelen. Geen troep in huis, geen ruzietjes om te sussen, geen getouwtrek wie waar mee mag spelen, geen missende kinderen in het bos. Heerlijk. En ponyrijden ligt misschien niet in iedereens budget, maar er zijn genoeg dingen te doen die niet veel geld kosten. Vraag maar eens om je heen, mond-op-mond werkt het best. Puk had de tijd van haar leven, wij hadden rust, en twee uur later haalden we de meute op. Doodmoe, maar voldaan. En er werd nog lang over gesproken.

 Toch zelf een kleuterfeestje geven? 10 tips:

1. Houd je vast aan de regel: leeftijd= aantal genodigden
2. Laat je kind zelf de uitnodigingen knutselen of versieren
3. Kies een thema voor het feestje, dat geeft houvast
4. Bij de Action koop je heel veel leuke feestaccessoires voor weinig
5. Wil je spelletjes spelen? Houd het eenvoudig met kleuters
6. Jongens? Maak het actief! Lekker naar buiten, dus
7. Houd het kort, als in: maximaal 2 uur
8. Maak een planning en verdeel de tijd in blokken van een ½ uur
9. Valt die planning meteen in het water? Go with the flow
10. Eindig het feestje met een rustige activiteit

Lees ook: Hoe overleef ik de dag van morgen?!? (Barbara geeft een feestje voor 21 kinderen!).

Nog meer lezen van Franke? Volg haar dan op Instagram.