Oh, de kilometers die Esmay aflegde om haar baby stil te krijgen

Alles. Echt alles had Renée geprobeerd om haar brullende baby stil te krijgen. Het enige wat hielp was rijden. En dat deed ze. Zij, haar man en de baby. Het hele land door.

Wiegen. Zingen. Over zijn neusje aaien. Met een tissue over zijn oogjes strelen (op YouTube gezien bij een baby bij wie het wel werkte.) Niets hielp. Mijn eerste baby was een jankerd. Nog steeds een beetje, al kan ik nu tegen hem zeggen: ‘Kom op! Knuffel en klaar.’ Dat werkte nog niet toen hij pas een paar maanden oud was. Zelfs dat heb ik geprobeerd. Mijn man en ik waren wanhopig. Echt waar. Tot op het bot vermoeid. Ik huilde vaak maar gewoon met mijn baby mee van pure uitputting. Wanneer het echt niet meer ging, pakten we de auto. Het was onze last resort. In het begin kleedde ik me ‘s avonds nog netjes aan om een rondje te gaan rijden. Na een paar weken reed ik gewoon rond in pyjama, met mijn haar in een knot bovenop mijn hoofd. De mensen die ons inhaalden op de snelweg en een blik naar binnen wierpen, wisten meteen wat voor vlees ze in de kuip hadden. Doodvermoeide ouders van een niet-slapende baby.

Nu terugkijkend heb ik leuke herinneringen aan onze ritjes. Al kon ik toen wel janken, natuurlijk. Ik heb heel wat van Nederland gezien. Urk, bijvoorbeeld. Nooit eerder geweest. Tot een van onze jank-ritjes. We reden en reden en hadden alles al gezien, behalve Urk dus. Dat werd onze volgende bestemming. We zagen het dorp alleen van een afstand, want de snelweg afgaan was geen optie. Wat als we voor een stoplicht kwamen te staan, of moesten wachten bij een rotonde? Dan werd die herrieschopper achterin weer klaarwakker en hadden we voor niks een halve tank leeggereden. Later verhuisden we naar Curaçao en kochten daar een Kia Picanto. Het was even oefenen bij de dealer: past er een Maxi-Cosi én een kinderwagen in? Nogal cruciaal voor ons. Ja, het paste makkelijk. Die auto is ruimer dan je van de buitenkant zou denken. En ook daar reden we zeker een paar keer per week met onze baby door de donkere straten. Hier was het wegdek wat minder strak en snelwegen waren er niet, maar in onze Kia had zoonlief het uitermate comfortabel. Hij lag achterin lekker te slapen.

Ik ben er persoonlijk van overtuigd dat die ritjes ons leven gered hebben. De baby werd stil wanneer een van ons de motor startte. Er was even rust om ons heen en in ons hoofd. Mijn man en ik hadden de mooiste gesprekken. Ze begonnen altijd met geklaag en gemopper, maar na een half uurtje rijden ging het over jeugdherinneringen en toekomstdromen. In die stilte vonden mijn man en ik elkaar ook in onze liefde voor dat hummeltje achterin, in zijn Maxi-Cosi. Want al dreef hij ons die eerste maanden tot waanzin, wanneer hij zo lief lag te snurken was er even ruimte om te voelen hoeveel we al van hem hielden. Dan was er ook altijd het vertrouwen dat het wel goed zou komen. Met hem, met ons, met ons gezin. En dat was ook zo. Onze Kia verkochten we bij vertrek uit Curaçao aan een ander jong gezin. Ik hoop dat zij er net zulke mooie herinneringen in hebben gemaakt als wij.

Dit bericht is het resultaat van een samenwerking met Kia, maar de inhoud is 100% van ons. Kijk hier voor onze advertentievoorwaarden.

Het eerste ritje met je baby, de heerlijke stilte als de kinderen achterin liggen te slapen, met z’n vieren meezingen met K3.  Maandelijks zit je heel wat uren in de auto. De ene keer neem je je gewone dagelijkse route, een andere keer ben je misschien wel op weg naar een heel bijzondere bestemming. Onderweg maak je van alles mee, dit zijn stiekem soms heel bijzondere gebeurtenissen. Deze momenten willen wij onder de aandacht brengen #KiaMoments

De Kia Picanto verrast je in elk opzicht. De Picanto heeft een hip design en slimme features. Ook is hij lekker zuinig, hartstikke veilig en voorzien van topklasse connectiviteit. Kijk op kia.com