Een kampeervakantie met kinderen is best hard werken

Charlotte ging kamperen met haar man en dochters. Ze vond het heel leuk, maar heel eerlijk, een vakantie kun je het niet noemen.

Lees ook: 13 Dingen die je niet moet denken als je met kleine kinderen op vakantie gaat

-Eerst ben je druk met inpakken want je wilt geen detail vergeten. Van luiers tot flesje, van opblaaskrokodil tot lievelingsknuffel, van tent tot zaklamp, van luchtige niemandalletjes tot regenjassen. Tel daarbij op de hapjes en sapjes voor de lange trip onderweg en je bent wel een dag zoet.

– Als bijrijder ben je een soort lakei van je kind. 267 keer hoor je ‘mamaaa’ vanaf de achterbank en je wurmt je in de raarste spinal twists om het kroost te voorzien van crackers, broodjes en appels.

-Zuchtend doorsta je de files op de Route du Soleil of voor de Gotthardtunnel. De kinderen moeten vreselijk plassen maar er is geen wc in de nabije omtrek.

-Met een beetje pech wordt er één wagenziek, poept de ander zijn luier vol, wordt er geruzieëd en minimaal 38 keer gevraagd of ‘we er al zijn’. Als je door je zorgvuldig klaargemaakte lunchpakketten heen bent, kun je alleen nog je wending nemen tot slap, pre-fab tankstation voedsel.

-Jullie zijn er, hoezee! In de brandende zon zet je de tent op, terwijl de kinderen aandringen dat ze NU naar het zwembad willen.

-De volgende ochtend kun je niet in de privacy van je eigen huis een beetje uitbrakken. Er moet brood gehaald! Met veertig andere ouders die allemaal al uren wakker zijn, sta je in de rij voor pain & croissants.

-Na het ontbijt is het haasten naar het zwembad om een paar schaarse bedjes met parasol te bemachtigen. Dan volgt het insmeren – een bijna ieder uur terugkerend ritueel waarbij je je kind zo’n 12 keer tot stilstaan moet manen (vergelijk het met het insmeren van een spartelende vis).

-Terwijl je kind eindeloos losgaat in het zwembad, houd jij nauwkeurig in de gaten dat er niemand verdrinkt en verbrandt. Om 11 uur heb je al ijsjes gekocht, gebald en meegedaan met het door de entertainmentstaff georganiseerde water fitness.

-Samen lunchen! Vervolgens hobbel je met je afwasteiltje naar de washokken. Dit ritueel herhaalt zich drie keer per dag. Thuis heb je tenminste een afwasmachine.

-In de middag wil je je kind wat culturele bagage meegeven en dus gaan jullie een leuk Middeleeuws stadje in de omgeving bezoeken. De kinderen vinden het saaaai en zijn alleen te paaien met een ijsje in het vooruitzicht.

-Mooi, net op tijd weer op de camping om de dagelijkse kinderdisco mee te pakken. Nog dagen erna giert dat vermaledijde  ‘Aram sam sam’ en ‘Let it go’ door je hoofd.

-In de verzengende hitte probeer je op twee gaspitten een fatsoenlijke, voedzame en gezonde maaltijd in elkaar te flansen. Die jullie nageslacht waarschijnlijk amper zal aanraken want ‘het is zo heet en ik heb geen honger’.

-Aan tafel heersen dezelfde irritaties als altijd maar je kunt niet even uit je plaat gaan, want dan hoort de hele camping je en je wilt niet bekend staan als ‘de hysterica van tent 6’.

-Tijdens het haren wassen in de galmende washokken krijgt je tweejarige een woede-aanval. Ze wil NIET dat het schuim wordt uitgespoeld en zet een keel op.

-Als de kleintjes eindelijk op bed liggen (belachelijk laat, maar ach, het is vakantie hè?) worden ze daarna nog meerdere keren wakker. Ze zijn bang in de nieuwe omgeving/hebben een muggenbult/zijn verbrand ondanks jouw straffe insmeren.

Nou, en zo gaat dat een week of twee door.

En tóch. Als eenmaal thuis aan je gevraagd wordt hoe je vakantie was, hoor je jezelf ineens ‘ja héérlijk!’ antwoorden.

En echt, dan lieg je niet eens.