Is jouw kind tussen de 6 en 10? Misschien is het wel een minipuber!

Charlotte dacht altijd: oké, de babytijd is pittig en het wordt ook aanpoten als  je kind twee jaar is (want ‘de beruchte Terrible Two’s), maar daarna volgen relaxte jaren. De jaren voordat de puberteit begint. Maar dat er blijkt dus nog een fase tussenin te zitten: de minipuberteit. 

Want echt, minipubers…

*Kunnen al best een indrukwekkende brutaliteit vertonen. Denk: rollen met hun ogen als je iets zegt wat hen niet aanstaat, een super adrem weerwoord geven op een pedgogische opmerking van jouw kant of je gewoon van een ordinaire grote mond voorzien.

*Zijn al best druk met verliefdheidjes. Heel schattig en onschuldig natuurlijk, maar ze zijn zich wel degelijk bewust van de andere sekse. Liefdesbriefjes worden gestuurd, blozende wangen verschijnen als het object van de verliefdheid langsloopt.

*Willen soms al onafhankelijk zijn. Of in ieder geval de suggestie wekken dat ze het heel goed alleen kunnen. Toen we laatst een stukje fietsten, zei mijn dochter van bijna zeven: ‘Wil jij heel ver achter mij gaan fietsen? Ik wil dat mensen denken dat ik een grote meid ben.’

*Roepen om de haverklap ’stoere’ woorden. Denk ‘Yes!’ als ze ergens hun zin in hun krijgen, of ‘vet’, ‘cool’ en ‘wejoo’. Soms komt er ook een zwaar verboden scheldwoord voorbij.

*Kunnen je keihard beledigen. Jarenlang was ik DE heldin van mijn kind, maar inmiddels komt ze steeds vaker met wat kritiekpunten. Mijn haar zit raar. Ik praat gek. Of ze gaat, als ik haar haar zin niet geef, “wel een andere moeder zoeken”. Au!

*Ze schamen zich soms voor je. ‘Mam, je zou me toch tót de poort van de school brengen?”
Ehhhhh…..dit gedrag verwachtte ik echt pas als ze 16 zou zijn en ik haar na een feestje zou ophalen, waar ik me ongezien zou moeten verschuilen. Ik had het fout.

*Kunnen de luiheid van Al Bundy tentoonspreiden: languit liggend op de bank voor de tv, ondertussen commentaar leverend op wat ze zien.

Overigens wil ik hier wel even bij vermelden dat ik deze fase ook echt geweldig vind. Ik kan echt gesprekken voeren met mijn kind, ze begrijpt zoveel, ze komt met heerlijke verhalen thuis, we gaan samen shoppen en dagjes weg. Ik neem haar ‘puberale’ gedrag graag op de koop toe. Stiekem vind ik het enorm vertederend, omdat ze, uiteindelijk, nog maar zes is en ik elke dag nog wel dat hele kleine meisje in haar terugzie, bijvoorbeeld als ze ‘s avonds op schoot kruipt en alleen maar wil knuffelen.

Pssst…liever een peuter dan een minipuber? Lees dan dit!