Kan iemand snoep/knijpfruit/Cars-shampoo op kinderhoogte in winkels verbieden?
Hoe ouder Femke’s zoon Max wordt, hoe meer hij (logisch!) doorkrijgt van de wereld om hem heen. Hij weet wat hij leuk en lekker vindt en handelt daar ook naar. Tegenwoordig kan Femke de supermarkt niet inlopen of Max rent naar de broodafdeling omdat hij ‘eikoeken’ wil kopen. Best schattig. Wat Femke echter minder schattig vindt, is dat haar zoon tegenwoordig ook standaard met een zakje knijpfruit of winegums komt aanlopen. Want die liggen dus precies op kinderhoogte uitgestald. Heel Goed Bedacht door de marketeer. NOT.
Lees ook: Wat te doen als je peuter een woedeaanval heeft (7 handvatten)
Helemaal handig doen ze het bij de grote drogisterij-ketens. Over het algemeen is je driejarige daar natuurlijk niet weg te slaan bij de snoepbakken, maar aangezien ouders er redelijk op bedacht zijn niet elke keer zo’n puntzak te scheppen, moet de drogisterij het wat betreft de kinderen ook van andere producten hebben, vermoed ik. En daarom worden er bekende tekenfilm-figuren op onder andere shampoo-flessen, tandenborstels en kinderzonnebrand afgedrukt. Laatst was ik met Max in de Etos en kwam hij aanlopen met een grote fles douchegel met daarop Bliksem Mcqueen uit Cars. Nu wil het geval dat we inderdaad hebben, dus ik vond het knap uitgezocht, maar deze chemische meuk wilde ik eigenlijk niet hebben. Ga er echter maar aanstaan, die kleurige rode fles sneaky omruilen voor een witte met een iets natuurlijker inhoud. Wat ik ook probeerde, het lukte niet en omdat ik geen zin had om Max aan zijn haren de winkel uit te sleuren, ben ik uiteindelijk maar gezwicht voor de Cars-fles.
Vanbinnen werd ik echter een beetje pissig op de marketeers die als doel hebben onze kinderen, onze zwakke plek, in te zetten om ons spullen te laten kopen. Even later stond ik voor het schap met de vitamine D-pilletjes en ook daar zag ik dat je kon kiezen uit gewone, saaie huismerk-potjes en het duurdere merk waarop de beeltenis van Nijntje te zien was. Ik gooide resoluut het huismerk in mijn mandje en bad dat Max, die naast me stond, niet had gezien dat zijn favoriete Konijnenvriend ook aanwezig was. Maar tuuuuurlijk, het kind heeft ogen als een havik, dus het duurde nog geen vijftien seconden voordat hij gilde: “Mammie, NIJNTJUUHHHHH!” En dat was de tweede keer die dag dat ik door een of andere doortrapte marketeer beetgenomen werd.
Het zette me aan het denken over alle producten waarmee Max de laatste tijd aan komt zetten.
Als we in de supermarkt zijn weet ie feilloos de chocoladeverrassings-eieren met Mickey Mouse-poppetjes, de Nijntjekoekjes en de Spiderman-luiers te vinden. Heel slim bedacht natuurlijk, om de idolen van onze kinderen in te zetten om ons via de producten te laten kopen, maar halloooo…ik vind dit best ver gaan. Wij worden de hele dag aan allerlei reclame-uitingen en marketingonzin blootgesteld en het is niet makkelijk om zo objectief mogelijk om te gaan met de keuze: wil ik een banaan met of zonder een Chiquita-stickertje of wil ik merkloze hardloopschoenen van veertig euro of Nike-hardloopschoenen van hónderdveertig euro? Maar als je dan ook nog een extra zwaar wegende factor, namelijk ons kind, inzet….tsja, dat is toch eigenlijk helemaal niet oké?
Normaliter zeur ik helemaal niet over ethiek, maar hoe langer ik erover nadenk hoe meer ik denk: dit klopt principieel niet. Ouders doen al zo hun best om hun kinderen op te voeden, om ze het moedwillig nog moeilijker te maken…dat vind ik heftig. Ik bedoel: snoep bestaat, dat weten we allemaal, maar om het precies op één meter hoogte te plaatsen zodat 3-,4-,5-jarigen er lekker makkelijk bij kunnen…WHY? Waarom kinderen lokken met Goofy/Pluto/Mickey Mouse op tandenborstels die voor het grijpen liggen? Hebben kinderen beslissingsbevoegdheid? NEE! Nou dan, ik vind het prima om ‘verleid’ te worden om een Mickey Mouse elektische tandenborstel voor mijn zoon te kopen. Sterker nog: dat heb ik ook gedaan, omdat ik vermoedde dat hij daarmee makkelijker zijn tanden zal poetsen dan met een normale gele. Maar laat die beslissing gewoon aan mij en jaag me niet tegen je in het harnas door me op slinkse wijze te benaderen, meneer de tandenborstelmaker, want dan keer ik me tegen u.
(Volgens mij maken de winkel-eigenaren het trouwens niet heel makkelijk voor zichzelf aangezien zij de uit de lage schappen gegrepen producten overal behalve op de goede plek zullen terugvinden. Want reken maar dat als mamma zegt: “Nee, vandaag geen knijpfruit, leg maar terug” dat de peuter dit negen van de tien keer niet zal doen. En eerlijk gezegd denk ik dan ook: net goed.)
Lees ook: 8 Dingen die peuters met heel veel liefde boycotten
