Hoera, bijna vakantie! Maar, hoe overleven we de reis?
Het schooljaar loopt weer op z’n eind, de vakanties zijn geboekt en iedereen heeft er zin in. Toch? Ja. Op zich wel. Alleen, die reis… Het zweet staat Vala alweer in de handen als ze alleen maar dénkt aan al die uren in de auto.
Vorig jaar besloten wij, heel optimistisch, dat we met al die kinderen wel naar een vakantiehuis in Duitsland konden rijden. En dan dus niet het Duitsland dat tegen Nederland aanligt, maar het Duitsland dat tegen Tsjechië aan ligt. Wat zo’n zeven uur rijden is. Of eigenlijk vijf, als je in de auto zou zitten met toerekeningsvatbare personen die niet ieder half uur moeten plassen en elkaar proberen te wurgen met hun gordels. Wat met twee kleuters en een baby dus bepaald niet het geval is. Bij aankomst op de plaats van bestemming heb ik gezworen nooit meer verder weg te gaan dan de Vinkeveense Plassen. Want een lange autoreis met kinderen, kwam ik achter, is eigenlijk hetzelfde als langzaam en heel pijnlijk gemarteld worden.
Hoeveel rollen Fruitella je onderweg ook over je schouder gooit in de hoop de troep wilde honden op de achterbank rustig te houden, het is een verloren zaak. Zodra je de snelweg op draait begint je kroost elkaar te prikken, knijpen, slaan, moeten ze ‘echt heul nodig’ plassen, zijn ze misselijk, of vervelen ze zich dood. En dan moet je nog 1000 kilometer. Aan het eind van de rit mag je blij zijn als je bent aangekomen met net zoveel mensen als je bent weg gegaan, want als ze elkaar niet hebben vermoord, heb jij er uit pure frustratie midden op de Autobahn wel eentje de nek omgedraaid. Aan mij was het dus niet meer besteedt, had ik besloten. Wij vierden voortaan wel vakantie in eigen tuin. Daar kun je namelijk ook prima bratwurst barbecuen.
Mijn man heeft me echter toch over weten te halen deze zomer opnieuw richting het oosten te rijden met het hele gezin. Al heb ik daar wel een voorwaarde aan gesteld: entertainment op de achterbank. Tegenwoordig gaat de tablet aan als wij langer dan een uurtje in de auto moeten zitten. Dat scheelt namelijk een hoop stress en gewonden. De baby kan lekker slapen, terwijl haar grote broer en zus zich vermaken met films en spelletjes. Opeens karren we dan rustig de zon tegemoet, komen we vrolijk aan en hoeven we de achterbank niet te ontdoen van bloedkorsten en uitgetrokken haren. Dat is pas vakantie!
“Zijn we er al?”, “Ik verveeeeeeel me”, dat horen we tegenwoordig niet meer in de auto. Nu zit ik in mijn eentje ‘Ik heb een potje met vet’ te zingen terwijl we over de snelweg razen. Waarschijnlijk krijg ik deze zomer van mijn man zelf ook een tablet. Kan hij eindelijk écht rustig op vakantie.
Dus: die tablet moet je hebben. En is nu extra voordelig.
Als je nu een Samsung Galaxy Tab S2 9.7 of Galaxy Tab A 10.1 koopt, ontvang je tijdelijk de Azuri tablethouder. Deze houder kan je in de auto aan de hoofdsteun hechten, waardoor de achterbank gemakkelijk een film kan kijken of een spelletje kan spelen. En je hoeft niet bang te zijn dat ze al je fotoalbums per ongeluk verwijderen, want beide tablets zijn voorzien van Kids Mode 4.0. Je kan zelf gebruikstijden instellen en bepaalde apps of functies blokkeren. Scheelt weer!
Klik hier voor de aanbieding.
Dit bericht is voortgekomen uit een samenwerking met Samsung, maar de inhoud ervan is van onszelf. Lees hier alles over ons advertentiebeleid
Vala van den Boomen (41 jaar) heeft drie kinderen: een zoon van 12, die autisme heeft, en twee dochters van 10 en 6 jaar, die de chronische aandoening EDS hebben, net als zijzelf. Ze is getrouwd met Mario en werkt als beleidsmedewerker in de Tweede Kamer. De eerste tien jaar van haar moederschap heeft Vala niet geslapen, omdat haar kinderen altijd wakker waren. Die schade probeert ze nu in te halen. En dat is hard nodig, want de puberteit staat voor de deur. Dat brengt weer heel nieuwe uitdagingen met zich mee, dus heeft ze al haar krachten nodig.
