Hoe je dag er ongeveer uitziet, als je baby nooit wil slapen

Baby’s die niet willen slapen, Charlotte weet er alles van, Want zij had maar liefst twéé baby’s achtereen die niet – nee NOOIT – wilden slapen. Zo ziet je dag er dan uit…

Sommige kersverse moeders hebben een baby’tje dat na een week al doorsliep. En dat gedurende de dag ook heerlijk zoet is. Waar ze eigenlijk geen kind aan hebben, zogezegd. Ik heb dat nooit zo ervaren. Toen mijn meisjes klein waren, had ik er een dagtaak aan om ze in slaap te krijgen. Ze wilden eigenlijk alleen maar slapen als ze in mijn armen lagen en anders huilden ze.

Zo ziet een dag met een baby die weinig zin heeft om te pitten – of althans niet alleen – er ongeveer uit:

* Je loopt door het huis met je baby op je arm, terwijl je continu shhhht-geluiden maakt. Kílometers maak je. Je baby wordt langzaam stil, valt in slaap en na tien minuten waarin je je amper durfde te bewegen, durf je het aan: je legt het in zijn bedje.
Op je tenen sneak je weg, inwendig juichend: yes, I did it!

* Van gekkigheid weet je niet wat je nu moet gaan doen. Ook snel op één oor? Dat raadt men altijd aan; slaap met je baby mee! Maar ja, ook al ben je natuurlijk kapot, op commando in slaap vallen lukt niet. Er moet ook zoveel gebeuren: die twintig gewassen rompers opvouwen, flesjes uitkoken, Facebook checken… of… Whééééé. O. De baby is alweer wakker.

* Na een voeding loop je met je hummel in de draagdoek door het huis. Je poept en plast met je kind op je buik, je sorteert wat was, je belt je moeder (fluisterend), je smeert een boterham, nee hoor, voor al die activiteiten met een baby op je buik draai jij je hand niet meer om. Je kind is helemaal relaxt, zo tegen jouw hartslag aan. Maar ja, op een gegeven moment wil je even ‘los’ zijn. Dus til je je kindje van je buik en legt hem in de box of in het wippertje. Je telt af: 1, 2, 3… Whéééé.

* Oké oké, dan niet. Denk je. Zeg je. En je tilt hem weer op. Je danst wat met hem door de kamer, je wisselt van arm, je gaat even zitten. Je bent zo moe dat je scheel ziet. Misschien helpt wat frisse lucht? Je legt je hummel in de kinderwagen, pakt de luiertas in. O, een volle luier. Verschonen dan maar. O, het is alweer tijd voor een voeding.

* Anderhalf uur verder. Er is gedronken. Nog meer gedronken. Geboerd. Nu dan toch die boodschappen doen dus je legt je schatje in de wagen. Whéééé. Je wiebelt op en neer met de wagen en stelt je baby gerust met je stem. Je gaat pinnen, maar komt er bij de kassa van de supermarkt achter dat je vergeten bent het geld ook daadwerkelijk méé te nemen uit de automaat. Damn slaapgebrek! Als je bij de automaat komt, is het geld weg. Je huilt. Je huilt met je baby mee. In stereo: whéééé.

* Eenmaal thuis doe je nog een poging de baby in zijn bedje te laten slapen. Lukt niet, hij blijft huilen. Je pakt ‘m op en gaat op de bank liggen met de baby tegen je aan. Meteen valt ‘ie in een diepe slaap. Je durft je niet meer te verroeren en hebt er met alle liefde een lamme arm en twee slapende benen voor over, als deze rust maar even kan voortduren.

* Twee uur later. Je man komt thuis. ‘Ssssst’ zeg je, NIET te hard praten, hij SLAAPT! Dus fluisterpraat je de dag door. Wat je gedaan hebt? Eh, weinig. En nee, dat was niet relaxed. Dat was allesbehalve relaxed!!!

Pssst: hier lees je hoe het is als je baby wel doorslaapt (nu jij nog…)