Hoe onze eerste woningruil met kinderen een groot succes werd
Van huis ruilen als je op vakantie wilt of een weekendje weg: wat Janneke betreft de leukste én voordeligste oplossing. Onlangs werd de eerste woningruil met kinderen een feit: een weekendje Antwerpen. In een megagroot huis vol met kinderspeelgoed.
Lees ook: Genieten in dit heerlijke vakantiehuis op het strand van het Spaanse Portosin
Ik ontdekte woningruil zo’n drie jaar geleden. Hoewel ik het al ietsje langer kende, uit de film The Holiday. (Wat een heerlijke film is dat trouwens, het is alweer bijna Kerst dus dan hebben we weer een goed excuus om ’m voor de negende keer te kijken.) Op een dag besloot ik zelf ook eens een gok te wagen in die richting – ook al was mijn huis dan niet zo indrukwekkend als dat van Kate en Cameron. Ik had wel een kek appartement in hartje Amsterdam – dat ik in een enthousiaste bui volledig opnieuw had geschilderd en gestyled, want dat soort dingen deed ik toen ik nog zeeën van tijd had. Mijn profiel was nog maar net online of de aanbiedingen stroomden binnen. Van Kopenhagen, Parijs en Rome tot Marokko, Canada, LA en Hawaii. Alleen al het fantaseren over waar ik allemaal naartoe kon als ik zin had, was me de inschrijfkosten waard.
Ik deed zo’n tien ruilen (in anderhalf jaar!) en toen werd ik zwanger. Van een tweeling. Dus ik zette mijn profiel offline; ik had niet eens tijd om alle verzoeken te beantwoorden en bovendien gingen we samenwonen en dus verhuizen. Ergens naar de rand van Amsterdam, waar het toerisme nog niet was uitgevonden. Onze eerste vakantie met kinderen vond plaats in een resort. We waren moe – om niet te zeggen uitgeput – en hier hoefden we weinig anders te doen dan af en toe een rondje langs het buffet lopen. Heerlijk hoor, daar niet van. Maar de avonturier in mij vond het wel een tikkie saai. Bovendien viel het nog niet mee om een resort te vinden waar je überhaupt welkom was met twee baby’s. Bij de meeste grote vakantieaanbieders is dat gewoon geen optie.
Dus na de vakantie blies ik mijn profiel nieuw leven in en maakte er een familieprofiel van. Nieuwe kiekjes van ons gezamenlijke stulpje erop, een leuke gezinsfoto en dan maar zien wat er zou gebeuren. Eerlijk gezegd had ik er niet zoveel fiducie in. Wie wilde er nou naar Amsterdam-Noord? Nou, de halve wereld, bleek. Onze brave eensgezinswoning met achtertuin was precies even in trek als mijn hippe stadswoning van weleer. Alleen dit keer reageerden er vooral gezinnen met kinderen.
En zo togen we afgelopen weekend naar Antwerpen-Zuid, waar we onze intrek namen in een stadsvilla met vijf verdiepingen. Terwijl het gezin uit Antwerpen hier in ons huis voor de katten zorgde. Bedjes hoefden niet mee, kinderstoelen ook niet, want die stonden er al. Gelukkig maar, want ik weet niet of jullie al eens hebben geprobeerd een gezinsauto vol te proppen met spullen voor een weekend weg, maar in ons geval zag het eruit alsof we gingen emigreren. Onze Vlaamse gastvrouw had zelf een hele gids samengesteld met leuke adressen in de buurt om met kinderen heen te gaan. Zoals, voor wie het weten wil, Café Kamiel, De Melkerij, De Living en het kindvriendelijke plein de Dageraadplaats.
Maar het beste was de speelhoek in het huis zelf. Die nam een hele serre in beslag en stond vol met speelgoed dat de dreumesen nog niet kenden. Twee poppen met babyflessen bijvoorbeeld, perfect om tweelingoudertje te spelen. Een keukentje vol met keukenspullen. Een hobbelpaard dat net weer anders hobbelde dan thuis. Kortom: kinderen uren zoet en papa en mama aan de koffie met croissants van de bakker om de hoek.
Dreumesen waren na een ochtend spelen zo voldaan dat wij de rest van de dag door Antwerpen konden slenteren en ook rustig in niet-kindvriendelijke cafés konden neerstrijken zonder dat dat tot een a capella luchtalarm leidde. In de Wasbar bijvoorbeeld, of in het net nieuwe Mercado op de Groenplaats. Oké, geen uren en we konden er geen krant bij lezen, maar wel lang genoeg om iets te drinken en te eten. Het werd het meest ontspannen weekend in tijden. Bij thuiskomst troffen we een brandschoon huis aan en Belgisch bier op tafel, plus een lief briefje. Hun kleine had al net zo genoten van al het onbekende speelgoed als die twee van ons.
Een kleine kanttekening voor wie nu ook woningruil overweegt: als je net als ik ineens als een dolle plinten gaat poetsen en de bovenkast van de keukenkastjes gaat schrobben omdat er vreemde mensen in je huis komen, overweeg dan vooraf een schoonmaakster te laten komen. Die van ons kwam nu alleen achteraf, maar die had toen eigenlijk niets te doen. Dat ga ik de volgende keer dus anders regelen. Hoewel al het schoonmaakleed algauw vergeten was toen ik met drie blije schatten door een zonnig Antwerpen banjerde.
Lees ook: Dé tip voor deze kerstvakantie: Stockholm met de kinderen
Janneke (45) heeft drie dochters: een tweeling van 8 en een peuter van 2. Over de tweelingzwangerschap en -hectiek van de eerste jaren schreef ze het boek O jee het zijn er twee. Tegenwoordig probeert ze vanuit intuïtie en creativiteit te balanceren tussen haar werk als schrijver en het moederschap van drie meiden. Je kunt haar belevenissen ook volgen op haar Instagram.
